O Γιώργος Θεοφάνους στο Outnow: H Νατάσα Θεοδωρίδου είναι μεγάλη ερμηνεύτρια

Απολαυστικός συνομιλητής. Ο πολυτάλαντος και ακριβοθώρητος Γιώργος Θεοφάνους, άνετος και ειλικρινέστατος μίλησε στο Outnow. Μια αγαπημένη μου, εφ΄όλης της ύλης συνομιλία….
Συνέντευξη στο Γιώργο Παπανικολάου
Τελικά, αυτή η συνεργασία και επί σκηνής με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου, τούτο το χειμώνα στην Αθήνα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. “Σαν έτοιμοι από καιρό” αποφασίσατε να κάνετε ένα μουσικό πρόγραμμα με πολλές καινοτομίες. Ένα ρεπερτόριο, όπου το ένα τραγούδι εναλλάσσεται το επόμενο, με σκυτάλη που “υποδεικνύει” το ίδιο το εκάστοτε κομμάτι. Στην Αθήνα με διαφορετικές ώρες το τριήμερο (Δευτέρες με εκλεκτούς καλεσμένους παρέα) και με το Παντελή Καναράκη μαζί σας, όπως και τώρα στη Θεσσαλονίκη που ήρθατε, στο Stage κάθε Παρασκευή και Σάββατο (για δύο ακόμα βραδιές), όπου δώσατε ένα είδος μπουάτ με “κώδικα 2015″ και τη ψυχαγωγία του ακροατή βασική προυπόθεση. Τι αγαπήσατε πιο πολύ σε αυτό το φετινό μουσικό πρόγραμμα;
Αγάπησα τον κόσμο και την εκτίμηση του απέναντι στο Τραγούδι, με ταυ κεφαλαίο. Κάθε είδους τραγούδι, ακόμα και διαφορετικής δεκαετίας. Η αγωνία μας ήταν αυτή ακριβώς. Με τη Νατάσσα, ήταν να συνεργαστούμε επί σκηνής, όταν κάναμε το πρώτο μας δίσκο. Δεν ευδοκίμησε τότε η σκηνική συνεργασία και πραγματοποιήθηκε, τώρα, 12-13 χρόνια μετά. Γράψαμε μαζί με το Νίκο Μωραίτη, το νέο μας τραγούδι «Ρίξε Νύχτα» που δεν κυκλοφόρησε ακόμα, αλλά εντάσσεται στο cd που θα βγει από τη live ηχογράφησή μας, το Μάιο. Δεν πατήσαμε πάνω σε σουξέ, σε επίκαιρες επιτυχίες δικές μου και της Νατάσσας. Πατήσαμε σε δικό της ρεπερτόριο και δικά μου τραγούδια. Αλλά και όμορφα τραγούδια από το παρελθόν και σύγχρονα, άλλων συνθετών και τραγουδιστών. theofanous4Δε θέλαμε να αντιμετωπίσουμε το πρόγραμμα ως «μνημόσυνο». Ότι βρεθήκανε δύο άνθρωποι και πάνε να τιμήσουν –για παράδειγμα-το Τσιτσάνη, ή τον πρόσφατα αγαπημένο και των δυο μας, Αντώνη Βαρδή. Θέλαμε ο φόρος τιμής να είναι στα τραγούδια. Το πετύχαμε. Και με τις καινοτομίες που αναφέρατε. Ήρθαν αγαπημένοι μας άνθρωποι, τις Δευτέρες στην Αθήνα, όπως η Μαρινέλλα, ο Γιάννης Πάριος, ο Αντώνης Ρέμος, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Δημήτρης Κοντολάζος, η Κατερίνα Κούκα, η Ευριδίκη….νεότεροι όπως ο Γιώργος Παπαδόπουλος, οι Melisses, η Demy…και πόσοι άλλοι! Βρέθηκαν 20 άνθρωποι με ένα απλό τηλεφώνημα, να κάνουν ωραίες τις Δευτέρες μας. Δυστυχώς, για ευνόητους λόγους, δεν είχαμε την ευχέρεια να το κάνουμε αυτό και στη Θεσσαλονίκη.
Με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου, γνωρίζεστε και συνεργάζεστε χρόνια. Τι εκτιμήσατε σε εκείνη-ποιο στοιχείο του χαρακτήρα της-που το “είδατε” και επάνω στο σανίδι, στα πλαίσια του μουσικού προγράμματος;
Την εμπιστοσύνη που έδειξε η Νατάσσα στο πρόσωπο μου και αντίστροφα. Είναι μια Νατάσσα που έχω χρόνια να τη δω όπως φέτος. Να «αλωνίζει» τη πίστα, να φαίνεται πιο γυναίκα από ποτέ! Την είχα δει-όχι να βαριέται, προς Θεού!-αλλά να «διεκπεραιώνει» σε κάποια προγράμματα, που δεν της αξίζει! Η Νατάσσα Θεοδωρίδου είναι μεγάλη ερμηνεύτρια. Η μεγαλύτερη λαϊκή φωνή της γενιάς της. Στις 4 ώρες που διαρκεί το πρόγραμμα, η Νατάσσα και εγώ είμαστε επί σκηνής, περίπου τις 3,5 ώρες! Δεν υπάρχει σε εμάς, μοντέρνο και λαικό πρόγραμμα. Υπάρχει μια ροή τραγουδιών, με αρχή, μέση και τέλος.
Το να είσαι παρών στη σκηνή, καθήμενος στο πιάνο, στο κώδικα της “εμφάνισης σε νυχτερινό μαγαζί” ποιες δυσκολίες έχει και οφείλεις να ξεπεράσεις; Το έχετε κάνει και στο παρελθόν με την Ευριδίκη ή με τη Γλυκερία-αλλά τούτος ο χειμώνας θαρρώ ήταν μεγάλη εμπειρία….
Έκανα και με τον Αντώνη Ρέμο, παλαιότερα και με συνθέτες όπως ο Πλέσσας, ο Σπανός ή αργότερα και με τη Μαρινέλλα και τον Αντώνη Ρέμο. Δεν το κάνω συχνά. Δεν είναι ότι το αποφεύγω. Απλά, θέλω να «κουμπώσω» με το καλλιτέχνη. Να έχουμε κάποια πράγματα να πούμε μαζί. Όχι να γίνεται για βιοποριστικούς λόγους ή μόνο για να δηλώνω παρουσία στα νυχτερινά προγράμματα. Προτιμώ να μένω πίσω, κάνοντας άλλα πράγματα. Κάνω και πολλά πράγματα, Γιώργο…(γέλια)
Ανήκετε στους πιο παραγωγικούς δημιουργούς των τελευταίων 25 χρόνων με αστείρευτη έμπνευση και σπουδαίες συνεργασίες (Μαρινέλλα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Αντώνης Ρέμος, Χρήστος Δάντης, Κώστας Μακεδόνας, σαφώς Ευριδίκη κ.α.). Η Έλλη Πασπαλά μου έλεγε τη περασμένη εβδομάδα σε συνέντευξη, πως στο ελληνικό τραγούδι, εντοπίζει μια μετριότητα. Ένα στόμφο, μια ένταση και ένα βάρος που δεν υπάρχει. Εσείς πως σχολιάζετε το ελληνικό πεντάγραμμο στις μέρες μας;
Πάντα υπήρχαν και όμορφα και μέτρια και άσχημα πράγματα. Και την εποχή του Μάνου ή του Μίκη. Του Σαββόπουλου στη μεταπολίτευση….ακόμη στην πιο pop ή jazze εποχή του Πλέσσα…πάντα υπήρχαν, όπως και τώρα υπάρχουν όμορφα και άσχημα πράγματα. Ο κόσμος επιλέγει. Σε μια εποχή δύσκολης καθημερινότητας που βιώνουμε, εντοπίζω πως στο στίχο δεν γράφονται τόσο έντονα θέματα που να αντικατοπτρίζουν τη σημερινή κατάσταση. Γράφονται σαφώς ωραία πράγματα που όμως δεν φτάνουν στην ευρεία μάζα. Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Δήμος Μούτσης έφταναν στο κοινό, με τη ποίηση-περιγράφοντας την εποχή- ανάλογη κατάσταση στις μέρες μας, δεν έχουμε. Μόνο “ακραία φαινόμενα”. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει. Με την ίδια λογική, θα μπορούσε να πει κάποιος πως δεν του αρέσει να προβληματίζεται και του αρέσει το «Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε». Βγάζω το καπέλο στο Παντελή Παντελίδη, όπως και σε πολύ κόσμο που –κάποιοι θεωρούν «μόδα». Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν την αντοχή στο χρόνο. Ο κόσμος επιλέγει τι θα αντέξει. Είναι κρίμα, όμως, να μη βγαίνουν στην ευρεία μάζα, στιχουργικά, μηνύματα και πράγματα που θα μπορούσαν μεγάλη αίσθηση αυτή την εποχή.
Είναι απορίας άξιο, καθότι οι νεότεροι είναι πιο καλλιεργημένοι και “σπουδαγμένοι”, σε σχέση με στιχουργούς προηγούμενων δεκαετιών, για να μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο….
Ήταν πιο αληθινοί οι άνθρωποι τότε…Αν ζυγίσω τη σημερινή μόρφωση και καλλιέργεια με κάποιον που σερφάρει στο internet ή κρατά ένα i-pad, σε σχέση με αυτόν που κρατά ένα βιβλίο ή αυτόν που περπατά δίπλα στη παραλία της Θεσσαλονίκης ή το Βαρδάρη κοιτώντας κατάματα τη ζωή, προτιμώ το δεύτερο! Και η αλήθεια των ανθρώπων γέρνει στο δεύτερο.
Το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΑΚΙ εικάζω πως σας έχει δώσει άπλετη εξτρά διάθεση για δημιουργικότητα.
Η ζωή μου είναι γεμάτη παιδιά. Πέρα από τα 4 παιδιά που έχω, είναι και τα παιδιά στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΑΚΙ σε Αθήνα και Κύπρο. Επεκτεινόμεθα στην Αθήνα- όπου λειτουργούμε και σαν νηπιαγωγείο-παιδικός σταθμός, με διάφορα πράγματα που αφορούν όχι μόνο τη μουσική, αλλά και τις Τέχνες. Η μουσική δεν πρέπει να λείπει από το αίμα και το DNA κανενός.
Οι γονείς είναι “ανοιχτοί” στο να εμπιστευθούν τα παιδιά τους στη μουσική ενασχόληση;
Με ρωτάνε συχνά γονείς, και μονίμως απαντώ πως «δεν κάνουμε χημεία στο σχολείο, για να γίνουμε χημικοί. Κάνουμε μαθήματα για μια ευρεία μόρφωση. Και η μουσική είναι ένα μεγάλο κομμάτι αυτής.» Δεν μπορώ να διανοηθώ έναν αρχαίο Έλληνα να λέει σε ένα μαθητή του, πως δεν θα κάνει φιλοσοφία, αστρονομία, θέατρο κ.λ.π.
Είστε ένας καλλιτέχνης που εξαιρετικά έντονα, ενεργά και διόλου τυπικά, παρακολουθείτε ελληνικό θέατρο. Παραστάσεις κάθε είδους. Η παρουσία σας δε, στο θέατρο, έγινε και φέτος αισθητή, με τα τραγούδια που γράψατε για τους “Άθλους του Ηρακλή” στο Pantheon, με το Σάκη Ρουβά. Αλήθεια, δεν σας ενδιαφέρει κάποια στιγμή να μπείτε στη διαδικασία να γράψετε, ένα μιούζικαλ; Να βάλετε την εξ ολοκλήρου υπογραφή σας, σε μια μουσικοθεατρική παράσταση, “καθαρόαιμης” παρουσίασης σε θεατρικό χώρο;
Δεν το έκανα. Είμαι λάτρης του μιούζικαλ. Με τη κάθε ευκαιρία παρακολουθώ και στο εξωτερικό κλασσικές και μοντέρνες παραστάσεις. Μου αρέσει πολύ το θέατρο. Είδα πρόσφατα τη «Κατερίνα» του Κορτώ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με τη Λένα Παπαληγούρα και κατευχαριστήθηκα. Το μιούζικαλ στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, θεωρείται μόδα. Πάντα υπήρχε αυτή η διάθεση από τους Έλληνες σκηνοθέτες και συνθέτες, για τέτοιου είδους δημιουργίες, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στο κινηματογράφο-πάρτε παράδειγμα τις ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Όταν βλέπεις στην Ελλάδα, θεατρικές παραστάσεις όπως το “Rent,” αλλά και off Broadway παραστάσεις, όπως προανέφερα, συνειδητοποιείς ότι απέχουμε κατά πολύ. Η προσπάθεια που κάνει, όμως, ο καθένας είναι αξιέπαινη.
Ανέφερα και νωρίτερα μεγάλους ερμηνευτές που έχετε συνεργαστεί. Το έχω απορία χρόνια….με τη “συντοπίτισσα” Άννα Βίσση, τόσα χρόνια πώς και δεν έτυχε να “συναντηθείτε” δισκογραφικά;
Δεν έτυχε να συνεργαστούμε με την Άννα. Μια-δυο φορές πήγαμε να το προσπαθήσουμε, αλλά δεν έγινε. Μπορεί να γίνει στο μέλλον! Η Άννα Βίσση είναι τόσο συνυφασμένη στα τραγούδια της, με το Νίκο Καρβέλα, που νομίζω είναι δύσκολο-όχι να εμπιστευθεί-αλλά να παραδοθεί σε κάποιον. Γενικότερα μιλώντας, πιστεύω στη χημεία των ανθρώπων. Θα με δείτε με ανθρώπους που είχα καλύτερη χημεία, να συνεργάζομαι περισσότερο. Με τον Αντώνη, τη Νατάσσα, το Πασχάλη Τερζή και τη Μαρινέλλα.
Άκης Δείξιμος, η Ανδρομάχη, ο Φώτης Παπαζήσης και η Βάλια Σωμαράκη είναι μαζί σας στο Stage. Θα σταθώ στον 20χρονο Φώτη που είναι φοιτητής από Θεσσαλονίκη, κατέβηκε στην ανοιχτή ακρόαση που κάνατε στην Αθήνα και τον επιλέξατε. Στις μέρες μας, κ.Θεοφάνους, δεν υπάρχουν συνθέτες που δίχως μέσον να παίρνουν νέα παιδιά στην νυχτερινή Αθήνα και να τους δίνουν τη μεγάλη ευκαιρία-είστε φωτεινή εξαίρεση!
Το θέμα του μέσου το έχω ζήσει στο πετσί μου, 25 χρόνια στην Ελλάδα. Σαφέστατα παίζει ρόλο το μέσο πάντα σε οποιοδήποτε τομέα. Είτε πάρεις μια κλήση, είτε στην Εφορία, στο πως κλείνεις ραντεβού με γιατρό. Μη το λέμε μόνο για τη καλλιτεχνία. Πίσω πόρτα υπάρχει παντού. Άπτεται στο πως δέχεται κάποιος έναν άνθρωπο, να περάσει από τη πίσω πόρτα. Δεν το έκανα ποτέ! Ούτε την εποχή του X-FACTOR, δεν τόλμησε ένας άνθρωπος να μου τηλεφωνήσει! Και σου μιλάω και για στενούς συνεργάτες! Ούτε ο Αντώνης (Ρέμος), ούτε η Νατάσσα (Θεοδωρίδου) δεν με πήραν ένα τηλέφωνο να μου πουν “θα έρθει ο τάδε”, γιατί ξέρουν! Δεν το παίζω, πως είμαι με το σταυρό στο χέρι! Προσπαθώ, όμως, να είμαι δίκαιος! Από τα 16 παιδιά του Music School, τα επτά ήταν από τη Κύπρο, από το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΑΚΙ. Δεν με πήραν ούτε ένα τηλέφωνο οι γονείς! Ούτε καν να με ενημερώσουν πως “το παιδάκι μου θα έρθει για ακρόαση” διότι ξέρουν πως δεν θα παίξει ρόλο στην απόφασή μου. Ούτε θα πω σε διπλανό μου συνάδελφο, “ξέρεις είναι παιδί της επιχείρησης μου, βοήθησε το να περάσει στο παρακάτω στάδιο”.
Και ήταν εξαιρετικά όλα τα παιδιά-συμμετέχοντες στο Music School!
Οφείλω να πω, πως εξαιρετικά είναι και τα παιδιά που έρχονται στις καινούργιες ακροάσεις, που ετοιμάζουμε για το Music School 2, που το καλοκαίρι θα κινηματογραφηθεί. Προσπαθώ, όπως σου είπα, να είμαι δίκαιος. Όλοι κάνουμε λάθη και πέφτουμε έξω. Σαφέστατα! Αλλά προσπαθώ να μη τα κάνω ξανά!
Έχετε υπάρξει αρκετές φορές μέλος κριτικής επιτροπής σε μουσικά talent show. Έχετε ευφράδεια λόγου, είστε πνευματώδης, “γράφετε” τηλεοπτικά και ανήκετε στους πιο εύστροφους καλλιτέχνες που εμφανίζονται στη μικρή οθόνη. Το ενδεχόμενο να παρουσιάζατε μια αμιγώς μουσική τηλεοπτική εκπομπή για το ελληνικό τραγούδι, θα σας ενδιέφερε;
Μου έχουν κάνει τέτοια πρόταση. Είναι όμορφη σκέψη. Το κάνει πάρα πολύ καλά, ο φίλος μου, ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Δεν θα μπορούσα να μπω σε παρόμοια διαδικασία! Αλλά υπάρχουν και άλλου είδους σχέδια που έχουν πέσει στο τραπέζι-θα δούμε! Καθένας μπορεί να προσφέρει από το πόστο του, με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτή τη στιγμή συμμετέχω στο Music School, ετοιμάζω μια μεγάλη συναυλία στο ΗΡΩΔΕΙΟ. Δεν χωράει αυτή τη στιγμή κάτι επιπλέον στο πρόγραμμα μου. Πάντως, όμως, παραμένω ανοιχτός σε νέες προκλήσεις!
Η μουσική, λόγω διαδικτύου δεν είναι “διασφαλισμένη”….
Σε εποχές που δυστυχώς, προσπαθούμε να πουλήσουμε εμφιαλωμένο νερό, σε κάποιον που μπορεί να το βρει δωρεάν, σε οποιαδήποτε βρύση κι αν ανοίξει….με την έννοια του “απλώματος” του διαδικτύου, όλοι προσπαθούμε να αποδείξουμε πως η μουσική δεν είναι κοινή ιδιοκτησία. Κάποιος την έγραψε, άλλος την ηχογραφεί, άλλος παίζει μουσική, και άλλοι 14 άνθρωποι-με οικογένειες από πίσω- φτιάχνουν την ορχήστρα, άλλος τραγουδά κ.λπ.. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται με τη δημιουργία ενός τραγουδιού. Ας έχουμε, λίγο παραπάνω σεβασμό στο τραγούδι. Είναι, σαφώς, πιο εύκολο να “κατεβάσει” κάποιος ένα τραγούδι ή να το πάρει από το πλανόδιο πωλητή. Αλλά ας έχουμε λίγο σεβασμό, σε αυτούς που και θα πάνε το τραγούδι λίγο παρακάτω.
Ποιο μειονέκτημά σας καταπολεμάτε τελευταία και έχετε αποφασίσει να γίνετε καλύτερος σε αυτό;
Τελευταία;! Από όταν γεννήθηκα! (γέλια) Γεννήθηκα νευριασμένος! Όταν γνώρισα -μετά από χρόνια-τον αείμνηστο μαιευτήρα που με έφερε στη ζωή είπε “απαπά, τι φωνή ήταν αυτή που είχες”! “Φωνές, κακό, και όταν σε βάλανε στην αίθουσα μαζί με τα άλλα βρέφη”…..ε, δεν έχω σταματήσει από τότε! (γέλια) Δε ξέρω από πού πήγαζαν τόσα νεύρα….λίγο έχω καλμάρει-κατά διαστήματα-ειδικά στη μικρή οθόνη, με τα μικρά παιδιά! Γι αυτό και προσπαθώ να αποφεύγω το talent show με τους πιο μεγάλους! Αν έρθει κάτι άλλο στη πορεία, δε το απορρίπτω εξ αρχής! Προς Θεού! Αλλά, το ευέξαπτο του χαρακτήρα μου, πολύ θα ήθελα να το είχα δαμάσει! Έ….σιγά-σιγά, όλα θα διορθωθούν….
I like people too much or not at all.