Anemos2006 έγραψε:
"Το Re – bE, είναι για μένα ένας πολύ ιδιωτικός και ταυτόχρονα ένας πολύ ανοιχτός διάλογος με τον εαυτό μου.
Είναι μία γέφυρα που με συνέδεσε με τον εαυτό μου και κατ’ επέκταση με τους άλλους. Από την αρχή και με καινούργιο τρόπο.
Με την προσωπική μου έκφραση, την δημιουργικότητα μου, την χαρά, με την προσωπική μου αλήθεια.
Το Re – bE είναι το χαρτί πάνω στο οποίο εξάσκησα την καινούργια μου γλώσσα, της ανεμπόδιστης μου έκφρασης, η μία αληθινή μου πρόβα, η διαδικασία της διαδικασίας μέσω της οποίας επανασυνδέθηκα με το οικείο μου. Με το δικό μου.
Ήταν ένα μάθημα και μία αναζήτηση, μία έρευνα για την αγάπη.
Για να ξανά-ανακαλύψω την αγάπη.
Ήταν ένα μάθημα εμπιστοσύνης.
Εμπιστοσύνης πρώτα σε μένα και μετά εμπιστοσύνης προς τους άλλους.
Εμείς είμαστε αυτό που τόσο επίμονα, τόσο αμείλικτα ψάχναμε.
Ήταν μέσα μας.
Όλες οι γέφυρες, όλες οι ανοιχτές πόρτες, όλη η τελικά έλλειψη των υψηλών τειχών και των λαβυρίνθων, ότι μας εμπόδιζε από το να αγαπούμε, να αγαπηθούμε, να γίνουμε κατανοητοί.
Το Re – be είναι το πάζλ που άφησα μισοτελειωμένο στην βεράντα του σπιτιού μας στην Αμμόχωστο, την ώρα που το ραδιόφωνο ανακοίνωσε ότι έγινε το πραξικόπημα.
Μετά ακολούθησε η Τουρκική εισβολή και ο εκτοπισμός μας.
Τώρα το πάζλ συμπληρωνόταν.
Μετά τον εκτοπισμό, η προσεκτική τοποθέτηση. Η επανατοποθέτηση.
Θα συνέχιζα να είμαι πρόσφυγας; Ίσως, όχι όμως και από τον εαυτό μου.
Αυτή η διαδικασία με οδήγησε σε τόπους στους οποίους δεν υπήρχε χρόνος.
Είχα καταφέρει πλέον να κινούμαι μεταξύ παρελθόντος, παρόντος, μέλλοντος εύκολα. Χωρίς να είναι εμπόδιο καμία ανάμνηση.
Εφόσον όλες οι αναμνήσεις έγιναν έκφραση.
Οπότε, το Re – bE είναι για μένα η αργοπορημένη, αναζήτηση και η νέα γνωριμία με μένα.
Τι ευτυχές συμβάν! Επιτέλους.
Τότε ήρθε η κατανόηση του παρελθόντος μου.
Όποτε ‘ξεχνούσα’ , κάποιος, κάποια, μια Μουσική, ένα γράμμα, μια λέξη, ένα τραγούδι, μια καλοσύνη, ένα όνομα, μια στιγμή πλασμένη από την Συγχρονικότητα με έβρισκε για να μου υπενθυμίσει, πόσο ευλογημένα ήταν τα χρόνια μου που πέρασαν.
Βέβαια, αυτό το οποίο έκανε τα πάντα να μοιάζουν ευλογημένα, ήταν πάντα:
η Αγάπη
Η ανταλλαγή της.
Γι’ αυτό είμαι ευγνώμων κάθε μέρα, διότι τώρα ξέρω, πώς να μεταφράζω οποιαδήποτε εμπειρία και μνήμη σε Μουσική και στίχους η’’ σε γραπτά.
Αυτή η διαδικασία παραδόξως και μη, με μετέφερε σε τόπους στους οποίους δεν υπάρχει χρόνος κι’ όπου όλοι οι γραμμικοί και γραμματικοί χρόνοι, μπαίνουν ο ένας μέσα στον άλλο, πλέκονται μεταξύ τους χαρούμενα.
Ο χρόνος εκτείνεται, ώσπου να μην υπάρχει πια.
Την ίδια στιγμή όλα είναι μέρος του ενός.
Μουσική, νότες, συγχορδίες, το πιάνο, τα απογεύματα, οι μέρες όπως έρχονται, τα δειλινά τα οποία με οδηγούν στην πιο ενδιαφέρουσα ώρα της ημέρας για μένα, την νύχτα, το φεγγάρι, ο ήλιος, η φύση, οι μυρωδιές, τα δάκρυα, το γέλιο και διορθώσεις στο στούντιο, απογοητεύσεις και απέραντη χαρά, δρόμοι και πόλεις, χρώματα, αναμνήσεις, σκέψεις, ταξίδια, σκοτεινιασμένος ουρανός και συννεφιασμένος, το ζωντανό, το έντονο πράσινο των πεύκων όπως φωτίζει το
λαμπερό φως του ήλιου τις κοιλάδες, τα δέντρα, τα δέντρα, η Αγάπη, το χαμόγελο, η θετική διάθεση και μια ελπίδα η’’.. και δύο, η γραφή, το να μείνω σπίτι στην Αθήνα μόνη μου του Αγίου Πνεύματος επί τρεις μέρες, περιμένοντας μια λέξη η’’ μία φράση να μου αποκαλυφθεί, που να μπορεί να περιγράψει ‘εκείνη’ την συγκεκριμένη μέρα στην Βοστώνη, στη Θεσσαλονίκη, ‘εκείνο’ το συγκεκριμένο πρωινό στην Αθήνα, την παιδική μου ηλικία σε μια παραλία της Αμμοχώστου μια μέρα με τους γονείς μου, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, τα ξαδέλφια μου.. πιο πολλή Μουσική, εξαίρετους μουσικούς, εμπνευσμένους μουσικούς, συνεργασία, αρμονική επικοινωνία, τους πλανήτες, την Αρχαία Ελλάδα, ιεροτελεστίες, προσευχή, νεογέννητα, τον Όλυμπο και δάση, φίλους και οικογένεια, αγκαλιά.
Μπορούσα πλέον να κινούμαι με ευκολία δια μέσου του χρόνου.
Καμία μνήμη δεν αποτελούσε πλέον εμπόδιο, εφόσον όλες οι αναμνήσεις μετατρέπονται σε έκφραση ευλογημένη.
Πάντα ένοιωθα, πότε ένα τραγούδι με αγαπούσε!
Πάντα το ένοιωθα όταν ένα τραγούδι με αγαπούσε.
Όταν με έκανε να θέλω να τραγουδήσω και να χορέψω, μόνη μου η΄΄ μαζί με άλλους, να γελάσω να νοιώσω ελεύθερη, χαρούμενη, θετική απέναντι στα πάντα, αν με έκανε να αισθάνομαι εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μου, ένα με την βαθιά μου επιθυμία.
Όταν μου προκαλούσε αυτή την παράξενη αλλά οικεία αίσθηση, στην κοιλιά και ακόμα πιο βαθιά, εκείνο το συναίσθημα, ότι κάτι απίθανο, καταπληκτικό πρόκειται να συμβεί και ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει.
Μία χαρά που δεν τελειώνει.
Κάτι που μοιάζει πολύ με τα ‘’συμπτώματα’’ της έμπνευσης!
Μόνο τότε ήξερα ότι ένα τραγούδι με αγαπούσε. Με αγαπά.
Μοιάζει με μια πόλη, η οποία σέβεται τους κατοίκους της, μετά οι κάτοικοι σέβονται τον εαυτό τους, μετά ο ένας τον άλλο και η ζωή γίνεται καλύτερη.
Τα τραγούδια που κατασκευάζονται απλά και μόνο για να πουληθούν, συνήθως δεν κάνουν καλό στους ανθρώπους με το να τους υπενθυμίζουν την δυσχερή κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Δεν δείχνουν νέες οδούς, ‘’εξόδους κινδύνου’’, διαφυγής, τρόπους καινούργιους, δεν εμπνέουν. Δεν βοηθούν στην μεταμόρφωση.
Και που αλλού θα μπορούσαμε να στραφούμε για παρηγοριά, για να κατανοήσουμε τα ακατανόητα, να καταλάβουμε και να γνωρίσουμε εμάς, εάν όχι στα τραγούδια, στα βιβλία, στις ταινίες.
Βέβαια κανένα από αυτά δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει φυσικούς ανθρώπους, αλλά τι θεωρείται φίλος στ’ αλήθεια αν όχι και αυτά που προανέφερα;
Άρχισα να τραγουδώ στην Ελλάδα αμέσως μετά τις σπουδές μου στο Berklee.
Απέκτησα ήδη αυτό που κάποιοι αποκαλούν ‘’καριέρα’’, η οποία άρχισε το 1988,
Συνεργάστηκα με θαυμάσιους συνθέτες και στιχουργούς, με ανθρώπους της μουσικής και έζησα τα χρόνια μου στην Ελληνική δισκογραφία έντονα και ανταλλάζοντας αγάπη.
Και βέβαια γεύτηκα διάφορες ‘’συγχύσεις’’ που εκπορεύονταν από μια ανεύθυνη καθοδήγηση, ως προς το τι θεωρείται τραγούδι.
Κι έγινε τόσο περίπλοκο το τραγούδι, το τι είναι τραγούδι, το πώς πρέπει να τραγουδιέται ένα τραγούδι!
Και είναι τόσο απλό.
Τώρα το ξέρω.
Όλο αυτό όμως, μπορεί κάποτε πραγματικά να σε κάνει να θέλεις να απομακρυνθείς τρέχοντας.
Ευτυχώς όμως που οι θεοί του τραγουδιού και της μουσικής πάντα σου γνέφουν και σε περιμένουν
Όμως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι βαθιά λυπημένοι διότι δεν δύνανται να αισθανθούν ποτέ το μεγαλείο του να μπορείς να τραγουδήσεις, να εμπνευσθείς, να δημιουργήσεις, να μοιραστείς, να δεχθείς και να προσφέρεις αγάπη. Χωρίς κριτική διάθεση. Χωρίς να προσβάλεις και χωρίς να στενοχωρήσεις κανένα, χωρίς να σπείρεις την διχόνοια για λίγους, ασήμαντους αριθμούς τηλεθέασης η’’ για λίγες παραπάνω πωλήσεις.
Απλά και μόνο να ανταλλάξεις, να ανταλλάζεις αγάπη. Τότε τα είδα όλα και όλους με διαφορετικό τρόπο και εκτίμησα αυτά τα δώρα τα οποία έχω και τα χαίρομαι επειδή μπορώ και τα μοιράζομαι και με τον εαυτό μου και με πολλούς, άλλους ανθρώπους, χαρούμενα!
Ευχαριστώ όλους τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς, τους καλλιτέχνες που ήταν οι φίλοι μου από τότε που γεννήθηκα, μέχρι σήμερα. Χάρη σε αυτούς δεν ‘’χάθηκα’’.
Μου θύμιζαν πάντα τι αγαπούσα και αφηνόμουν σ’ αυτές και σ’ αυτούς με εμπιστοσύνη για να με οδηγήσουν πάντα σωστά.
Με οδηγούσαν προς την Μουσική και Μουσική ίσον Αγάπη,
Οπότε, πάλι κερδισμένη
Ευχαριστώ
Εκεί που τα περισσότερα μηνύματα της μουσικής σήμερα κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μας μειώσουν, να μας πάρουν την τελευταία ρανίδα αυτό – εκτίμησης, αυτοπεποίθησης, αγάπης και εμπιστοσύνης για την ζωή, εμφανίζονται αυτοί οι οραματιστές καλλιτέχνες οι οποίοι αψηφούν τέτοιες ‘’τάσεις’’.
Θέτουν τα όρια, με το να τα υπερβαίνουν: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βίκυ Μοσχολιού, Ρένα Κουμιώτη, Kate Bush, Barbra Streisand, Cleo Lane, Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις, Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Ξυλούρης, Σωτηρία Μπέλλου, Ella Fidzgerald, Duke Ellington, Bill Evans, Σταμάτης Κραουνάκης, Κώστας Καπνίσης, Μίμης Πλέσσας, Ρένα Βλαχοπούλου, Felicia Sanders, Billy Holiday, Soleiman Gamil, Edgar Varese, Sarah Vaughn, Maria Callas, Ursula Dudziak, Χρύσανθος, Πόλυ Πάνου, Arvo Part, Steven Sondheim, Chick Corea.
…και θα μπορούσα να συνεχίσω ασταμάτητα"
ΑΛΕΞΙΑ
ΑΠΟ ΤΟ ALEXIAFANCLUB.TK
ΕΚΑΝΑ PASTE ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΑΛΕΞΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ...
ΑΛΕΞΙΑ,ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣ...
de nomizo oti einai auto to cover tis aleksias
an mpei kaneis sto site tis tha katalavei pos olo to site exei auto to style
alexiamusic.com
vasika einai to pio koulo site kallitexni pou exo dei
de vgazo akri
