Την αγαπούν κι ανθίζει
Συντάκτης: Ματούλα Κουστένη
To cd έπαιζε κομμάτια της Εντίθ Πιαφ, στο σαλόνι σε περίοπτη θέση υπήρχε ένα τεράστιο λεύκωμα της Μελίνας Μερκούρη κι εμείς στα χέρια μας κρατούσαμε τα νέα τραγούδια που της έχει γράψει ο Μίνως Μάτσας.
Σε λίγα τετραγωνικά υπήρχε μια περίληψη των διαδρομών που ακολούθησε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη τα τελευταία χρόνια. Η ερμηνεύτρια που παραδοσιακά σκίζει στα καλοκαιρινά live, δοκιμάστηκε στο Ηρώδειο ως Μελίνα, ντύθηκε ίνδαλμα του γαλλικού τραγουδιού και, τώρα, αναζητά τη νέα της μουσική ταυτότητα και τον νέο ήχο σε 12 ολοκαίνουργια τραγούδια.
Κρατώντας τις παραδόσεις που τη θέλουν να μας καλεί σπίτι για να ακούσουμε κάθε επικείμενη δισκογραφική της δουλειά, ανεβήκαμε στον Λυκαβηττό ένα βράδυ με όρεξη για νέα τραγούδια.
Τα υπογράφει μουσικά ο Μίνως Μάτσας, στιχουργικά η Ελένη Φωτάκη κι είναι από την πρώτη κιόλας εντύπωση ο δίσκος με τον οποίο η τραγουδίστρια τόλμησε να απομακρυνθεί από παγιωμένες συνεργασίες, να αποτινάξει μανιέρες κι ευκολίες και να δοκιμαστεί σε κομμάτια πιο χαμηλόφωνα, αλλά με την ίδια ουσία κι αγάπη.
Ενδεχομένως να μην είναι τα τραγούδια εκείνα που θα σε παρασύρουν με το πρώτο άκουσμα, αλλά σίγουρα είναι εκείνα που της ανοίγουν νέες προοπτικές. Ο Μίνως Μάτσας από τη μεριά του, μάλλον στην καλύτερή του περίοδο, έχει εξαιρετικές μουσικές εναλλαγές (από ακορντεόν που παίζουν σε ύφος τάνγκο και ζεϊμπέκικα μέχρι φολκ ηλεκτρικές κιθάρες) αλλά και την ωριμότητα να βγάζει πλέον στην επιφάνεια τις μουσικές του αναφορές.
Το άλμπουμ αναμένεται στα δισκοπωλεία στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά νωρίτερα, συγκεκριμένα από χθες μέχρι 2/12 καθημερινά, θα διατίθενται στο σάιτ της Groupama Ασφαλιστικής δύο τραγούδια ανά ημέρα σε μορφή streaming για όσους θέλουν να τα κατεβάσουν.
Στον δίσκο που έχει τίτλο «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε» υπάρχουν 12 κομμάτια που φανερώνουν την ουσία μιας τριάδας που δούλεψε για να προκύψει ένα δημιουργικό δέσιμο, που αλληλοσυμπληρώνονται.
Ο ένας ξέρει τον άλλον καλά. Ο Μίνως συνεργάστηκε με την Ελεωνόρα στο σάουντρακ της τηλεοπτική σειράς «Το νησί» και με τη στιχουργό Ελένη Φωτάκη στον πρόσφατο δίσκο της Φωτεινής Βελεσιώτου. Κι είναι περίεργο το δέσιμό τους, αν σκεφτεί κανείς πως τα περισσότερα τραγούδια γι’ αλλού ξεκίνησαν κι αλλού βρέθηκαν.
«Επιστρέφοντας από την Αμερική τον Δεκέμβριο του 2013 με περίμενε μια έκπληξη: όσον καιρό έλειπα, η Ελεωνόρα είχε τραγουδήσει στο σπίτι της τις πρώτες δοκιμές από τα τραγούδια που είχαμε γράψει με την Ελένη. Δεν είχε ξανασυμβεί στα τόσα χρόνια που γράφω να βρω έτοιμα demo χωρίς να έχουμε κουβεντιάσει καν για το υλικό», λέει ο συνθέτης. «Ενθουσιασμένος για τον μπελά που μας βρήκε, αλλά και κάπως αμήχανος, τηλεφώνησα στην Ελένη.
Ημουν ενθουσιασμένος γιατί είχα να κάνω με ένα κορίτσι τόσο παθιασμένο σαν την Ελεωνόρα και αμήχανος για το πώς θα ανταποκριθούμε στην αυθόρμητη αγάπη που μας έδειξε». Ετσι εξηγεί ο Μίνως Μάτσας τον τρόπο που ξεκίνησε να δουλεύει με τις δύο κυρίες.
Στην ιστορία, ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμα απρόσμενη συγκυρία, καθώς κάποια από τα τραγούδια που σήμερα υπάρχουν στον δίσκο της Ελεωνόρας εντάσσονταν στον κύκλο κομματιών που ο Μίνως είχε ξεκινήσει να δουλεύει με τον Δημήτρη Μητροπάνο. «Η Ελεωνόρα άθελά της μας ξεκλείδωσε και μας έδωσε δύναμη να συνεχίσουμε αυτό που διεκόπη από την απρόσμενη αναχώρησή του», συμπληρώνει ο συνθέτης.
Το πρώτο κομμάτι (το οποίο τα προγνωστικά μας λένε ότι θα ξεχωρίσει αμέσως, πριν απ’ όλα) είναι το υπέροχο και τρυφερό «Δύση και Ανατολή» - με το πρώτο άκουσμα παραπέμπει στην προηγούμενη συνεργασία του συνθέτη και της ερμηνεύτριας στο «Νησί».
Το «Ρομάντζο» είναι λίγο πιο αλέγκρο και έθνικ. Το «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε», με τα πνευστά που του δίνουν χαρακτήρα, είναι από τα τραγούδια που σφύζουν από συναισθήματα. Στο «Κορμί της Κοραλίας» οι στίχοι, πιο θεατρικοί και γήινοι, θυμίζουν εξομολόγηση. Το ζεϊμπέκικο «Το τελευταίο σου το γεια» παίζει στους στίχους με κλασικά θέματα (Βάζω στην πόρτα το κλειδί/ και τρέμω μήπως σ’ αντικρίσω/ δε θέλω να ‘ρθει η στιγμή/ για μια φορά να σε πουλήσω).
Το «Χωρίς εξηγήσεις» είναι κομμάτι με το οποίο θα ταυτιστούμε, το «Μαργαρίτα» (με το οποίο κλείνει ο δίσκος), ένα τραγούδι με σαφείς χατζιδακικές αναφορές, στο οποίο η φωνή της Ελεωνόρας αναμετριέται με το πιάνο.
Λίγο πριν φύγουμε, βγήκε από τον φούρνο το κατσικάκι στη γάστρα που η οικοδέσποινα είχε φτιάξει με τα χεράκια της. «Αυτό το κορίτσι δεν θα πεινάσει ποτέ», μας λέει ο Μίνως Μάτσας (ο μπαμπάς) που με καμάρι και προσοχή άκουγε το άλμπουμ. «Ούτε κι η δισκογραφία, όσο βγαίνουν τόσο καλοί δίσκοι», σκέφτηκα. Και σιγοψιθυρίζοντας «Στην πόλη αυτή που κάθε μέρα μ’ αγαπούσες κι άνθιζε», πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
http://www.efsyn.gr/arthro/tin-agapoyn-ki-anthizei