Συνέντευξη: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μιλά στο www.tospirto.net
Είναι η εποχή που θέλει να ζήσει κάτι άλλο. Τώρα που πολλές αλλαγές συμβαίνουν στην ζωή της. Επιθυμεί να τα δει όλα από την αρχή. Αλλάζει σπίτι, ετοιμάζει καινούρια δισκογραφική δουλειά, ένα τραγούδι- τη Δύσκολη Σιωπή- με το Σταύρο Σιόλα και μία περιοδεία αγάπης «Love Tour». Σημαντική τη λες και ωραίο άνθρωπο. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είναι αυτή η φωνή που έχεις αγαπήσει και αναζητήσει διακαώς, είναι αυτή η γυναίκα που μπορεί να σε κερδίσει με την πρώτη ματιά και στο τέλος να σε κατακτήσει… ολοσχερώς.
Γιατί μία συναυλία αγάπης (Love Tour) εν έτη 2017;
Είναι το συναίσθημα που μας δίνει δύναμη και χαρά. Όταν αυτό που κάνουμε περιτριγυρίζεται από ανθρώπους, αλλά και αγάπη –επί της ουσίας- από τη δική μας πλευρά απέναντι σε αυτό που δημιουργούμε, όλα γίνονται μία έντονη-μία ισχυρή- δύναμη που μπορεί να μας πάει παρακάτω… σε όλα τα επίπεδα. Έχω μεγάλη αγάπη για τα live και την επαφή με τον κόσμο. Από τη στιγμή μάλιστα που– για τα δικά μου δεδομένα- είχα καιρό να «βγω προς τα έξω» και να κάνω μία περιοδεία αυτή η στιγμή είναι κάτι που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία. Είναι ο τρόπος να βρεθώ με ανθρώπους που δεν έχουμε τη δυνατότητα να βλεπόμαστε συχνά αφού δεν ζούμε στην ίδια πόλη. Αυτό είναι –λοιπόν- το «Love Tour». Επίσης είναι μία καινούρια προσέγγιση σε θέματα καρδιάς. Πολύ συχνά αυτοσαρκάζομαι λέγοντας ότι έχω τραγουδήσει τραγούδια που εξιστορούν τις πιο δύσκολες στιγμές του έρωτα, την εποχή του χωρισμού ή την εποχή του αποχωρισμού της αγάπης. Έλεγα λοιπόν ότι είμαι η τραγουδίστρια των χωρισμένων. Τώρα έχω μία διάθεση αλλαγής και επιθυμώ να μιλήσω για τους ανθρώπους που είναι μέσα στην αγάπη. Αυτό το «στοιχείο» χρησιμοποιώ δημιουργώντας ένα πρόγραμμα με τραγούδια από τον τελευταίο μου δίσκο –που να μεν είναι σκοτεινός και εσωστρεφής- αλλά μιλάει πολύ για την αγάπη και τη συνύπαρξη.
Ο κόσμος που έρχεται να σε ακούσει, με τι μυαλό και τι ψυχή σε αναζητάει; Τι θα του δώσεις αυτές τις λίγες ώρες συνύπαρξης»;
Όταν επιλέγω τη μουσική που θα δημιουργήσει το πρόγραμμα μιας συναυλίας, μιας ζωντανής εμφάνισης, προσπαθώ να λειτουργώ βάσει των δικών μου διαθέσεων. Σκέφτομαι σαν ακροάτρια. Σε ένα live μου αρέσει να ακούω τα τραγούδια που αγαπάω από το συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά την ίδια στιγμή θέλω να ακούσω τι καινούριο έχει να μου προτείνει. Θέλω να διασκεδάσω, να ψυχαγωγηθώ, να χορέψω, να τραγουδήσω, αλλά μου αρέσει –επίσης- να με προβληματίσει, με την θετική έννοια, όχι να με βάλει να στοχαστώ. Θέλω να υπάρξει μία στιγμή συγκίνησης, είτε προς την πλευρά της λύπης είτε προς αυτή της χαράς. Η ουσία είναι να έχουμε κοινές στιγμές. Μία συναυλία είναι πετυχημένη όταν το κοινό και ο καλλιτέχνης χορέψουν ή δακρύσουν μαζί. Κάθε ζωντανή εμφάνιση είναι όπως και η ζωή μου… Είναι μία ροή που εμπεριέχει πολλά πράγματα, αυτό θέλω να μοιραστώ με το κοινό.
Ο κόσμος θέλει το party ή τη συγκίνηση;
Το πραγματικό ξεφάντωμα -το πραγματικό γλέντι- αλλά και τη συγκίνηση… Όλα είναι επιθυμία του κοινού.
Είσαι μία σταθερή αξία στη μουσική και μάλιστα σε μία εποχή κρίσης που επιλέγεις πιο προσεκτικά που «δίνεσαι». Αυτό σου δημιουργεί ευθύνες απέναντι στο κοινό σου;
Παλαιότερα θα έλεγα ότι νιώθω τυχερή. Τώρα λέω ότι νιώθω τυχερή αλλά την ίδια στιγμή και μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτό που μου συμβαίνει. Μακάρι να μπορούσα να δώσω λιανά στο κοινό να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι ένα live ή πόσο μεγάλη αξία έχουν τα τραγούδια μου στην ζωή και την καθημερινότητά μου. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που χαρίζει το κοινό σε έναν καλλιτέχνη. Έχω αποκτήσει μεγάλη ισορροπία εξαιτίας της αποδοχής του κοινού. Και ναι, νιώθω ευθύνη- όχι με βάρος- αλλά οφείλω πια να ανταποδώσω -με κάποιο τρόπο- αυτό που μου χαρίζεται. Αυτό που με έχει αναγκάσει ο κόσμος να κάνω είναι να φέρω τα τραγούδια, την τέχνη μου, πιο κοντά στην αλήθεια. Είναι –τώρα πια-πιο ξεκάθαρο αυτό που κάνω.
Στην πορεία σου υπήρξαν στιγμές που ένιωσες προϊόν και έκανες κάτι για να πουλήσεις περισσότερο;
Όχι με την έννοια που το λες. Σίγουρα αποζητώ την αποδοχή. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που θα του αρκούσε να κάνει πράγματα που να μην απευθύνονται κάπου και να μην αγαπιούνται. Αλλά δεν είναι αυτό που με κάνει να κατευθύνω τις επιλογές και τη δουλειά μου. Μπορεί να έπεσα σε παγίδες εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας μου- παλιότερα- και του αυθορμητισμού μου. Τώρα είμαι πολύ συγκεντρωμένη στο στόχο μου, κάνω ένα πλάνο, επιλέγω αλλά όχι νιώθοντας ή θέλοντας να είμαι προϊόν.
Είπες προηγουμένως ότι από τραγουδίστρια του χωρισμού περνάς στην φάση της αγάπης. Είναι κάτι που γίνεται επειδή η προσωπική σου ζωή είναι σε μία ωραία στιγμή;
Όχι. Απλώς δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι. Όταν έπιασα τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί – παραπάνω από όσο χρειάζεται- αυτό το concept των χωρισμένων είπα… αρκετά. Ό, τι είχα να πάρω και εγώ και ο κόσμος από αυτό είχε κάνει τον κύκλο του. Ήθελα να βρω κάτι καινούριο για να επικοινωνήσω με το κοινό, κάτι νέο για να το προκαλέσω. Αυτό δεν το κάνω επειδή νιώθω προϊόν - όπως είπαμε πριν- αλλά επειδή αναζητώ την επαφή. Και αυτοσαρκάζομαι και μιλάω στον κόσμο και προσπαθώ να τους επιστήσω την προσοχή σε κάποια πράγματα που δεν τους είναι οικεία, δεν τα γνωρίζουν. Είναι καινούρια τραγούδια που θέλω να υποστηρίξω σε κάποια live. Υπάρχουν στιγμές που ο κόσμος περιμένει να ακούσει τα αγαπημένα του, αυτά που έχει ξεχωρίσει. Δημιουργώ λοιπόν ιστορίες για να τους «συστήσω» το νέο, για να τους δείξω ότι υπάρχει λόγος ύπαρξης, υπάρχει λόγος να ξεφύγουμε από το «χωρίσαμε, κλάψτε, βρίστε, ξεσπάστε» και να πάμε στην άλλη πλευρά.
Το «άλλο περίμενε και άλλο άκουσε» το έχεις ζήσει σε ζωντανή εμφάνιση;
Μου έχει συμβεί και είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Είναι και εύκολο να «διορθωθεί» όταν έχει να κάνει με το κοινό που σε «ακολουθεί» και σε γνωρίζει. Διότι θα ακούσουν – ούτως ή άλλως- κάτι που έχουν αγαπήσει και ξεχωρίσει. Όμως η γοητεία έχει να κάνει με τον κόσμο που δε γνωρίζει αρκετά ή έχει ξεχωρίσει μόνο ένα τραγούδι. Από την άλλη πλευρά το πιο σημαντικό είναι ότι έχει περάσει η εποχή που ήμουν της μόδας. Η «Επιμονή» για παράδειγμα είναι ένα τραγούδι που έπαιξε πολύ. Αυτό το τραγούδι έφερε πολύ κόσμο που δεν ήξερε ποια είμαι και τι κάνω. Ήρθα λοιπόν σε επαφή με ανθρώπους που –στο τέλος- δεν μετάνιωσαν για τη γνωριμία μας.. Αντιθέτως κάποιοι αναζήτησαν τη μουσική μου. Το πιο σημαντικό, είναι ότι δεν φρίκαραν με αυτό που άκουσαν. Από εκεί και πέρα μου αρέσει μία σχέση που αναπτύσσεται σιγά- σιγά. Μία διστακτικότητα μεταμορφώνεται σε χαλάρωση και αυτή σε αγάπη και αποδοχή. Φέτος το ένιωσα πολύ έντονα αυτό. Το καλό με τα μεγάλα μαγαζιά –είναι ότι έρχεσαι σε επαφή με πολύ κόσμο. Είναι λες και φλερτάρεις με κάποιους ανθρώπους και στο τέλος καταλαβαίνεις αν σε γουστάρουν ή όχι.
Σε έχουν φλερτάρει επί σκηνής;
Ναι. Ευτυχώς με ευγένεια.
Στην προσωπική σου ζωή, ποια προσέγγιση σε κερδίζει;
Δεν μου αρέσει το χυδαίο. Αυτό δε με κερδίζει.
Και ποιος άντρας μπορεί να σε «κατακτήσει»;
Μου αρέσει να μπορεί να με αναγνωρίζει πιο γρήγορα. Να ανακαλύπτει ποια είμαι. Μου αρέσει να υπάρχει ελευθερία σε μία σχέση. Επίσης να μπορεί να με υποστηρίζει, ασχέτως αν συμφωνεί μαζί μου, αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα.
Η σχέση που έχεις τώρα; Μιλάς για την προσωπική σου ζωή; Διότι κυκλοφορούν φωτογραφίες που θέλουν να είσαι σε μία σχέση...
Βγαίνουν φωτογραφίες γενικώς και με πάρα πολλούς ανθρώπους που δυστυχώς με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση διότι κάποιοι από αυτούς είναι συνεργάτες μου, κάποιοι μάλιστα έχουν οικογένεια και παιδιά. Είμαι πολύ εκδηλωτική και αυτό μπορεί να προκαλέσει παρεξηγήσεις. Δε με νοιάζει για εμένα, σκασίλα μου. Όμως δεν υπάρχει σεβασμός στην προσωπική ζωή και μάλιστα δεν ανήκω σε αυτούς που προκαλούν, σε αυτούς που το επιδιώκουν. Προσπαθώ να είμαι διακριτική αλλά –από την άλλη πλευρά- δεν μπορώ να κλειστώ σε ένα σπίτι γιατί είμαι πολύ νέα και θέλω να ζήσω κανονικά. Αλλά ούτε φιλιέμαι στους δρόμους, ούτε εκθέτω την ζωή μου. Ή μάλλον δίνω φιλιά, σε φίλους και συνεργάτες. Δε θα φιλήσω όμως τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι μαζί, δεν θα φιληθώ ερωτικά. Με ενοχλεί αυτό που μένει πίσω. Με ενοχλεί που μπορεί να κάνω ένα παιδί να μπει στο internet, να γκουγκλάρει και να δει φωτογραφίες που θα μου χρεώνουν εκατό συντρόφους.
Θα ήθελες να κάνεις ένα παιδί;
Πολύ… στην θεωρία. Αυτό που ζω απέχει πολύ από το να μπορώ να γίνω μητέρα. Η πραγματικότητα που ζω δε μου επιτρέπει να αποκτήσω ένα παιδί. Κάποια στιγμή θα το ήθελα… Το λέω κάθε χρόνο και φοβάμαι ότι όταν το πω θα γίνω 80 ετών και δε θα μπορώ να το κάνω πραγματικότητα.
Αυτό το παιδί – όταν έρθει- τι θα θαυμάζει και τι δεν θα του αρέσει στη μητέρα του; Ενδεχομένως ένα στοιχείο του χαρακτήρα σου που θέλεις και εσύ να αποβάλλεις.
Θα ήθελα να είναι περήφανο που ήρθε στην ζωή, να με αγαπάει που το γέννησα. Επίσης θα ήθελα να με απομυθοποιήσει πολύ γρήγορα. Εγώ άργησα να το κάνω με τους δικούς μου γονείς. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να το καταφέρεις, για να τους δεις στην πραγματική τους υπόσταση και να τους αγαπήσεις αληθινά και βαθιά. Διότι είναι άνθρωποι με πάθη, κάνουν και αυτοί λάθη. Όταν το καταλάβεις παύει να σε ενοχλούν στοιχεία του χαρακτήρα τους. Οι ατέλειες, οι μικρότητες, η διαφορετικότητα. Πιστεύω ότι κάθε καινούρια γενιά είναι καλύτερη από την προηγούμενη.
Τι ήταν αυτό που σε ενοχλούσε στους γονείς σου;
Δεν έχω να σου πω κάτι συγκεκριμένο. Απλώς συνειδητοποιούσα ότι κάποια πράγματα είχαν μπλοκάρει τις επιλογές μου, οι οποίες –επίσης- ήταν επηρεασμένες από τις ισχυρές προσωπικότητές τους. Αν ήταν λίγο πιο μαλθακοί, υποτονικοί , τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Είναι δύσκολο να απομυθοποιήσεις και να συνεχίσεις να θαυμάζεις. Αλλά είναι η οικογένειά σου. Τους αγαπάς αληθινά, ό, τι και να γίνει, αυτό είναι το ωραίο. Να τους καταλάβεις ότι είναι κανονικοί άνθρωποι και να περιορίσεις το ρόλο που παίζουν στην ζωή σου.
Σε ποιον από τους δύο είχες μεγαλύτερη αδυναμία; Ποιον άργησες να «διώξεις» προκειμένου να προχωρήσεις;
Όταν ήμουν μικρή πίστευα ότι ανήκα στον πατέρα μου, στον οποίο είχα μια τρελή αδυναμία, αλλά συνειδητοποιώ- τώρα πια- ότι τα στοιχεία που προσπαθώ να αποβάλλω είναι αυτά της μητέρας μου. Άλλωστε έζησα περισσότερο μαζί της. Ο πατέρας μου, μου έλειπε, αλλά όταν τον χρειαζόμουν ήταν εκεί. Είχαμε και έχουμε μια ελεύθερη σχέση. Με τη μητέρα μου είμαστε πιο δεμένες στην καθημερινότητα.
Επιστροφή στα μουσικά. Ποιες είναι οι επιρροές και αυτοί που θαυμάζεις καλλιτεχνικά;
Από παντού μπορώ να βοηθηθώ και να πάρω στοιχεία. Φωνές και επιρροές είχα και έχω και θαυμάζω. Αγαπώ πολύ την ελληνική μουσική και τον ελληνικό στίχο. Έχω αγαπήσει όλους τους κλασικούς- Έλληνες- τραγουδιστές που έχουν αγαπήσει όλοι οι άνθρωποι, τους έχω ακούσει, τους έχω μελετήσει, τους έχω θαυμάσει.
Έχεις «κλέψει» καλλιτεχνικά από αυτούς;
Κλέβω πολλά στοιχεία, αλλά δε νομίζω ότι φαίνονται. Είναι στην ψυχή μου όλοι αυτοί και βγαίνουν κάποια πράγματα ασυναίσθητα. Δε μιμούμαι κάποιον, δε μοιάζω με κάποιον. Προσπαθώ να κλέψω την ενέργεια και τον τρόπο τους. Πώς μιλάνε κάποιες λέξεις, πώς τραγουδάνε κάποιες άλλες. Πώς χρησιμοποιούν τα φωνήεντα και τα χρώματα της φωνής τους. Μου δίνουν θάρρος και κουράγιο.
Ο νέος δίσκος που ετοιμάζεις τι θα περιέχει; Τι θα είναι;
Σε πρώτη φάση θα είναι ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος, ξανά. Πήρα πολύ ωραίο υλικό στα χέρια μου, από ποπ μέχρι τσιφτετέλια. Το θέμα είναι σε τι φάση είμαι και τι επιθυμώ. Ακόμα το δουλεύουμε. Θέλω να είναι κάτι διαφορετικό, να είναι κάτι μέσα στην εποχή. Επίσης όλο αυτό τον καιρό που τραγουδάω έχω προσπαθώ να δημιουργώ έναν διαφορετικό ήχο. Είναι μία δική μου ανάγκη . Το ρεπερτόριό μου αποτελείται από πολλά πράγματα. Τα πρώτα μου κομμάτια ήταν πιο ηλεκτρονικά, μετά άρχισα να έχω και κάποια λαϊκά, ο ήχος κάθε φορά άλλαζε- εξελισσόταν. Αυτό που θέλω είναι να «ενοποιήσω» ταιριαστά στοιχεία.
Υπήρξε και μία εποχή που κάποιοι συνέκριναν το δικό σου με το καλλιτεχνικό ύφος της Νατάσσας Μποφίλιου. Είναι κάτι που σε ενόχλησε;
Με τη Νατάσσα μας συγκρίνουν. Είναι μία ανάγκη του κόσμου, δεν είναι μία πραγματικότητα. Έχουμε την τάση να έχουμε δύο μέτρα σύγκρισης, ένα δίπολο, «Ο ένας και ο άλλος. Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός, Αλίκη- Τζένη». Όμως δεν πιστεύω ότι μοιάζουμε με τη Νατάσσα. Δε θυμίζει η μία την άλλη, ίσως η ύπαρξη της μίας να θυμίζει την ύπαρξη της άλλης. Ξεκινήσαμε μαζί και μας έχουν παραλληλίσει. Αυτό είναι καλό. Είναι μία βοήθεια και για τις δυο μας. Από την άλλη επειδή την αγαπάω και τη θαυμάζω πολύ, δε με πειράζει αν μας βλέπουν μαζί. Όμως, οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητες.
Να πούμε και για την κρίση που ζούμε ομαδικώς και μάλλον αιωνίως;
Η καθημερινότητα έχει δυσκολέψει πολύ για όλους. Με θυμώνει όμως που κάποιοι θεωρούν ότι οι τραγουδιστές είναι ακόμα πλούσιοι και ότι φοράνε ωραία ρούχα και είναι «ουάου» τη στιγμή που ο κόσμος πεινάει. Έχουν περάσει πολλά χρόνια κρίσης και μέσα σε αυτά τα χρόνια παλεύουμε πολύ για να μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Η δουλειά μου έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και μεγάλο ρίσκο. Κάποιοι από εμάς δίνουμε τη μάχη μας για να υπάρχει η μουσική, επειδή είμαστε και ρομαντικοί. Αγαπάμε πολύ τη δουλειά μας και όπως όλες οι δουλειές είναι δύσκολη, είναι απαιτητική και δεν ευνοείται από την εποχή, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στα χρόνια της κρίσης. Όμως επειδή θέλω να τιμήσω τον κόσμο που έρχεται να με δει σε μία ζωντανή εμφάνιση και ωραία φώτα θα προσπαθήσω να έχω και ωραία ρούχα θα φορέσω. Όμως, κανείς δε γνωρίζει ότι για να είμαι αξιοπρεπής στη δουλειά μου πιέζομαι οικονομικά στην καθημερινή- προσωπική μου ζωή.
Θα γίνει κάποιου είδους επανάσταση ή έχουμε βολευτεί για τα καλά και υπομένουμε;
Δεν ξέρω αν είναι βόλεμα. Αναρωτιέμαι για το τι μπορώ και τι πρέπει να κάνω; Νιώθω και εγώ εγκλωβισμένη, όπως όλοι. Η ζωή προχωράει και κάπως πρέπει να προλάβεις να την ακολουθήσεις. Προσπαθείς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα και να πας ένα βήμα παρακάτω. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε πιο γρήγορα τον κίνδυνο και το ψέμα. Είμαστε όμως ένας λαός που αναζητάει το ψέμα, από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα. Ας ψάξουμε καλύτερα την αλήθεια, όσο δύσκολη και αν είναι. Διότι πλέον είναι πολύ βίαιο το να μπορείς να υπάρχεις.
http://tospirto.net/music/people/30118
