Γιάννης Πλούταρχος: «Η σύζυγός μου με ισορροπεί και με αποφορτίζει».
Μόλις επιστρέψατε από μια πολύ μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας;
Έμεινα 42 μέρες στην Αμερική και στον Καναδά και 16 μέρες στην Αυστραλία. Είναι η μεγαλύτερη περιοδεία που έχω κάνει, από τις μεγαλύτερες που έχει κάνει γενικά Έλληνας καλλιτέχνης. Ήταν σίγουρα μια μοναδική εμπειρία, γιατί πήγα σε πάρα πολλές πόλεις μέχρι και σε σχολεία, όπου υπήρχαν Έλληνες. Ένιωσα υπερήφανος. Ήταν συγκλονιστική η συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής της Αυστραλίας. Είχε πολύ κόσμο και συγκεντρώθηκαν 90 χιλιάδες δολάρια που μοιράστηκαν σε δύο γηροκομεία και στο ίδρυμα Αγάπη, με το οποίο έχω συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Πολύ συγκινητικές ήταν επίσης και οι στιγμές που έζησα όταν επισκέφτηκα γηροκομεία στην Αμερική.
Κυκλοφόρησε πρόσφατα η νέα σας δισκογραφική δουλειά –η 15η της καριέρας σας–, με τίτλο «Ο άνθρωπος σου», όπου και πάλι υπάρχει αυτό το ιδιαίτερο στυλ που χαρακτηρίζει τα τραγούδια σας...
Είμαι νοσταλγός των δεκαετιών του ’60 και του ’70 και έτσι κινούμαι σε τρυφερές μελωδικές γραμμές.
Σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε λίγο το στυλ σας;
Δεν φοβάμαι την αλλαγή, αρκεί να μου ταιριάζει και να μπορώ να την υποστηρίξω. Πάντα έχω την αίσθηση ότι προχωρώ μπροστά. Θα σας φέρω ως παράδειγμα το δίσκο που έκανα πριν από λίγα χρόνια με τον Al Bano, αυτόν το σπουδαίο Ιταλό ερμηνευτή. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ένας λαϊκός ερωτικός τραγουδιστής, όπως εγώ, θα τολμούσε μια τέτοια συνεργασία.
Πολλοί είπαν τότε «τρελάθηκε ο Πλούταρχος»...
Ναι, μόνο που ο συγκεκριμένος δίσκος πούλησε 220 χιλιάδες αντίτυπα, πήγε καταπληκτικά, ήταν μια υπέροχη δουλειά, μια από τις ωραιότερες. Ακούγοντάς τον σε γεμίζει με μεσογειακά χρώματα. Και ροκ κομμάτι έχω τραγουδήσει στο παρελθόν, του φίλου μου Ισαάκ Σούση. Άλλωστε με ροκ ακούσματα ξεκίνησα στην εφηβεία μου, είχαμε μάλιστα και ένα γκρουπάκι, τους Μπαλαντέρ.
Δεν μπορώ να σας φανταστώ να τραγουδάτε ροκ...
Λέγαμε τραγούδια των Κατσιμιχαίων, του Παύλου Σιδηρόπουλου και πολλών άλλων. Το πιο λαϊκό που είχαμε στο ρεπερτόριό μας ήταν του Νίκου Παπάζογλου! Πολύ αργότερα με κέρδισε πρώτα το δημοτικό και στη συνέχεια το λαϊκό τραγούδι.
Η σεμνότητα που σας χαρακτηρίζει λειτούργησε και ως παγίδα; Ο χαμηλών τόνων άνθρωπος είναι εύκολα χειρίσιμος.
Είναι παγίδα και για εμένα, αλλά και για εκείνους που θα χρησιμοποιήσουν τη σεμνότητά μου. Και όταν το κάνουν με πονηρό τρόπο, θα πρέπει να περιμένουν και τις ανάλογες αντιδράσεις.
Αν για κάποιους λόγους αναγκαζόσασταν να εγκαταλείψετε το τωρινό σας επάγγελμα, θα μπορούσατε εύκολα να ασχοληθείτε με κάτι άλλο;
Με άνεση, όχι απαραίτητα με χαρά. Στη ζωή μας όλα είναι προκαθορισμένα. Μη με ρωτήσετε από πού. Πείτε το από το Θεό, στο οποίο πιστεύω πολύ, ή από τη μοίρα. Το βλέπω και από τη δική μου πορεία. Προέρχομαι από μια αγροτική οικογένεια, όπου δούλευα σκληρά από 7 χρονών, έγινα στη συνέχεια κομμωτής παράλληλα με το τραγούδι, πάλεψα πολύ μέχρι να γίνει το πρώτο μου συμβόλαιο με τη Μinos EMI.
Υποκύψατε στο «σύνδρομο του νεοπλουτισμού»; Ένα παιδί στερημένο οικονομικά, όταν βρεθεί με πολλά χρήματα, μπορεί εύκολα να χάσει τον έλεγχο...
Έκανα από επιλογή οικογένεια αρκετά νέος και αυτό με «προστάτευσε», γιατί οι υποχρεώσεις που δημιουργήθηκαν με τα παιδιά με συγκράτησαν. Το μόνο απωθημένο που είχα ήταν να αποκτήσω ένα σπίτι και –όπως οι περισσότεροι άντρες– ένα καλό αυτοκίνητο.
Η δόξα δηλητηριάζει, αλλάζει τους ανθρώπους;
Εύχομαι αυτή την ερώτηση να μου την κάνετε έπειτα από 30 χρόνια και να σας απαντήσω πως η δόξα μού έφερε μόνο χαρές. Περισσότερες και από τις λύπες. Ένας καλλιτέχνης, ένας επώνυμος άνθρωπος γενικά, είναι μετέωρος σε πάρα πολλά πράγματα.
Είναι και στο στόχαστρο;
Ο καλλιτέχνης λόγω της δουλειάς του είναι ένα εμπορικό πρόσωπο και κάποιοι μπορούν να τον χρησιμοποιούν. Εγώ δεν το αντέχω. Είμαι στενάχωρος. Ευτυχώς έχω έναν πολύ δυνατό άνθρωπο δίπλα μου, τη σύζυγό μου Μαρία, που με ισορροπεί και με αποφορτίζει.
Εκείνη διατηρεί την ψυχραιμία της όταν βλέπει ότι κάποιος σας χρησιμοποιεί;
Πολύ! Αν και όταν τη γνώρισα, ήταν εντελώς διαφορετική και πιο νευρική θα έλεγα. Ίσως γιατί ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ήμασταν εντελώς αντίθετοι. Μετά αντιστράφηκαν οι όροι!
Ας αλλάξουμε θέμα. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια φωτογραφία σας με τον Αντώνη Ρέμο από ένα κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου βρεθήκατε και οι δύο ως καλεσμένοι. Πριν από χρόνια υπήρχε ένας ολόκληρος μύθος που σας ήθελε ανταγωνιστές...
Ήταν αστεία όλα αυτά που λέγονταν τότε. Ο καθένας μας έχει τη δική του ξεχωριστή πορεία στο τραγούδι. Δεν είμαστε ανταγωνιστές, είμαστε συναγωνιστές με ένα ιδιαίτερο στυλ ο καθένας. Περιπατητές είμαστε στο τραγούδι. Και ο χρόνος θα δείξει αν θα μείνουν τα χνάρια μας. Δεν βρέθηκα μόνο με τον Αντώνη εκείνη τη βραδιά, αλλά και με δύο ιερά τέρατα του τραγουδιού, την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία. Ήταν μια μαγική στιγμή που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Μεγάλη μου τιμή. Ειδικά όταν η Ελένη μάς έπιασε όλους μαζί σε μια μεγάλη αγκαλιά, δείχνοντάς μας σεβασμό και αγάπη.
Θα συνεργαστείτε κάποια στιγμή με τον Ρέμο;
Μα, γιατί όχι; Κάποια στιγμή έτσι και αλλιώς θα γίνει.
