Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Ρυθμό Art theater που πήραν παράταση για τις 19 και 26 Οκτωβρίου καθώς και την εμφάνιση της στη Κύπρο στις 20 Οκτωβρίου η Ελένη Δήμου μιλά στον Γιάννη Πουλόπουλο!!!
Διαβάστε σήμερα στο περιοδικό ΟΚ που κυκλοφορεί στα περίπτερα !
Διαβάστε σήμερα στο περιοδικό ΟΚ που κυκλοφορεί στα περίπτερα !
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Διονύσης Σαββόπουλος
Η δημόσια επιστολή για το νέο του εγχείρημα: «Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε»
Ένα νέο ιδιαίτερο εγχείρημα ετοιμάζει ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ο καταξιωμένος τραγουδοποιός εγκαινιάζει μία νέα εποχή στο θέατρο «Άλσος», στο κέντρο της Αθήνας μέσα στο Πεδίον του Άρεως. Μαζί με τον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη πήραν τη μεγάλη απόφαση να δώσουν ζωή στον ιστορικό αυτό χώρο που τα τελευταία χρόνια βίωσε την απαξίωση και την εγκατάλειψη που υφίσταται και ολόκληρο το πάρκο.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, λοιπόν, ανακοίνωσε το εγχείρημά του με μία επιστολή αλλά και ένα βίντεο μέσω των οποίων καλεί τον κόσμο να ανακαλύψει ξανά το θέατρο «Άλσος», δίνοντάς τους ραντεβού για την πρεμιέρα των εμφανίσεών του εκεί.
Συγκεκριμένα, στην επιστολή του αναφέρει:
Αγαπητοί μου,
Ανοίγουμε πάλι το «Άλσος». Το παλιό στέκι του Γιώργου Οικονομίδη στο Πεδίον του Άρεως. Γνώρισε μεγάλες δόξες κάποτε. Εκεί πρωτοεμφανίστηκαν ως «νέα ταλέντα» η Νάνα Μούσχουρη, ο Γιάννης Βογιατζής και ο Χάρυ Κλυν. Και μάλιστα δίπλα στα μεγάλα αστέρια της δεκαετίας του ’50 και του ΄60: τον Μανώλη Χιώτη και την Μαίρη Λίντα, τον Φλερύ και την Άλμα, την Σοφία Βέμπο, τον Νίκο Γούναρη. Πολλούς.
Στην δεκαετία του ΄80, το «Άλσος» έγινε στέκι ξανά, με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Οπισθοδρομική κομπανία. Και με την εικαστική φροντίδα τότε, του Αλέξη Κυριτσόπουλου.
Μετά πέρασαν χρόνια.
Ξανανοίγουμε το «Άλσος» για να ‘χουμε επιτέλους, ένα στέκι στο κέντρο- κέντρο της πόλης.
Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε για να αποκτήσει πάλι η Αθήνα έναν τόπο ψυχαγωγίας μες στην καρδιά της.
Με τους συνεργάτες μου, μέσα στον αγαπημένο κήπο που τόσο άδικα αφήσαμε να απαξιωθεί και να ρημάξει, ανοίγουμε καινούριο στέκι, για να λειτουργεί όλη την εβδομάδα και όλες τις ώρες της ημέρας.
Με τραγουδιστές και ηθοποιούς, καραγκιοζοπαίχτες, μάγους και μίμους, συμπεριλαμβανομένου εμού.
Ευχαριστούμε τον Ηλία Μαροσούλη που πήρε μια ιδέα μου και ανέλαβε με ενθουσιασμό την σκληρή πλευρά της: το οικονομικό ρίσκο.
Ξεκινάμε την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου.
Για την ανάκτηση του κέντρου της πόλης.
Για ένα στέκι ψυχαγωγίας στην καρδιά της.
Πιστεύοντας πως η Αθήνα θα το αγκαλιάσει.
Φίλος
Δ. Σαββόπουλος
Δες το video!
http://www.yupiii.gr/events/c116965/Dio ... tolh_.html
Η δημόσια επιστολή για το νέο του εγχείρημα: «Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε»
Ένα νέο ιδιαίτερο εγχείρημα ετοιμάζει ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ο καταξιωμένος τραγουδοποιός εγκαινιάζει μία νέα εποχή στο θέατρο «Άλσος», στο κέντρο της Αθήνας μέσα στο Πεδίον του Άρεως. Μαζί με τον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη πήραν τη μεγάλη απόφαση να δώσουν ζωή στον ιστορικό αυτό χώρο που τα τελευταία χρόνια βίωσε την απαξίωση και την εγκατάλειψη που υφίσταται και ολόκληρο το πάρκο.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, λοιπόν, ανακοίνωσε το εγχείρημά του με μία επιστολή αλλά και ένα βίντεο μέσω των οποίων καλεί τον κόσμο να ανακαλύψει ξανά το θέατρο «Άλσος», δίνοντάς τους ραντεβού για την πρεμιέρα των εμφανίσεών του εκεί.
Συγκεκριμένα, στην επιστολή του αναφέρει:
Αγαπητοί μου,
Ανοίγουμε πάλι το «Άλσος». Το παλιό στέκι του Γιώργου Οικονομίδη στο Πεδίον του Άρεως. Γνώρισε μεγάλες δόξες κάποτε. Εκεί πρωτοεμφανίστηκαν ως «νέα ταλέντα» η Νάνα Μούσχουρη, ο Γιάννης Βογιατζής και ο Χάρυ Κλυν. Και μάλιστα δίπλα στα μεγάλα αστέρια της δεκαετίας του ’50 και του ΄60: τον Μανώλη Χιώτη και την Μαίρη Λίντα, τον Φλερύ και την Άλμα, την Σοφία Βέμπο, τον Νίκο Γούναρη. Πολλούς.
Στην δεκαετία του ΄80, το «Άλσος» έγινε στέκι ξανά, με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Οπισθοδρομική κομπανία. Και με την εικαστική φροντίδα τότε, του Αλέξη Κυριτσόπουλου.
Μετά πέρασαν χρόνια.
Ξανανοίγουμε το «Άλσος» για να ‘χουμε επιτέλους, ένα στέκι στο κέντρο- κέντρο της πόλης.
Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε για να αποκτήσει πάλι η Αθήνα έναν τόπο ψυχαγωγίας μες στην καρδιά της.
Με τους συνεργάτες μου, μέσα στον αγαπημένο κήπο που τόσο άδικα αφήσαμε να απαξιωθεί και να ρημάξει, ανοίγουμε καινούριο στέκι, για να λειτουργεί όλη την εβδομάδα και όλες τις ώρες της ημέρας.
Με τραγουδιστές και ηθοποιούς, καραγκιοζοπαίχτες, μάγους και μίμους, συμπεριλαμβανομένου εμού.
Ευχαριστούμε τον Ηλία Μαροσούλη που πήρε μια ιδέα μου και ανέλαβε με ενθουσιασμό την σκληρή πλευρά της: το οικονομικό ρίσκο.
Ξεκινάμε την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου.
Για την ανάκτηση του κέντρου της πόλης.
Για ένα στέκι ψυχαγωγίας στην καρδιά της.
Πιστεύοντας πως η Αθήνα θα το αγκαλιάσει.
Φίλος
Δ. Σαββόπουλος
Δες το video!
http://www.yupiii.gr/events/c116965/Dio ... tolh_.html
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ BOVARY
Ελένη Δήμου: «Την ηλικία μου την λέω, τα κιλά μου όχι»
Με σήμα κατατεθέν την φωνή της, με αυτή τη χροιά που την έκανε να ξεχωρίσει, η Ελένη Δήμου πορεύεται με τον δικό της, «προσωπικό» τρόπο στην ελληνική μουσική σκηνή. Συναισθηματική και δυναμική, επιλέγει «την αγάπη από το χρήμα» και δηλώνει «ευτυχισμένη». Δεν είναι και λίγο αυτό....
«Ο κόσμος αγαπάει τα τραγούδια που έχω ερμηνεύσει, τους δημιουργούς, την αλήθεια μου. Είμαι ό,τι υποστήριζα πάντα. Δεν έκανα συμβιβασμούς προκειμένου να είμαι στην επικαιρότητα ούτε είπα τραγούδια που δεν με εκφράζουν. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι η αλήθεια η δική μου, την οποία ο κόσμος εισπράττει, με σύμμαχο τον χρόνο. Γιατί αν δεν τραγουδούσα καλά, δεν θα το έκανα. Αν η φωνή μου είχε το παραμικρό πρόβλημα δεν θα το έκανα. Η φωνή μου είναι σύμμαχός μου.
Σήμερα υπάρχει υπερπληθώρα τραγουδιστών γι΄αυτό και βλέπουμε πολλούς, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, με μικρή διάρκεια. Είναι και θέμα εποχής. Σήμερα ισχύει λίγο το “ρίχνομαι στην αγορά, κι αν πιάσει έχει καλώς, αν δεν πιάσει πάμε παρακάτω”. Είναι σαν το φαγητό: Τρώμε γρήγορα, πίνουμε γρήγορα, ακούμε γρήγορα, ξεχνάμε γρήγορα...»
«Εχουν παίξει ρολο και οι μουσικοί τηλεοπτικοί διαγωνισμοί. Εγώ είμαι κατά αυτών των reality. Κερδισμένοι είναι οι κριτές -και τα κανάλια, φυσικά. Ο κόσμος μπορεί να περνάει καλά, αλλά εγώ είμαι εναντίον γιατί δημιουργούνται προσδοκίες που δεν ενσαρκώνονται. Ενώ η δημοσιότητα κάνει καλό στα μέλη των κριτικών επιτροπών, τα διατηρεί πάντα στην επικαιρότητα.
Εγώ δεν την χρειάζομαι αυτή την επικαιρότητα. Εχω βρει έναν τρόπο επιβίωσης και συνύπαρξης με το κοινό μου, που είναι τελείως ξεχωριστός. Εγώ δεν προσδοκώ μεγάλες πίστες, μεγαλύτερες αμοιβές. Εμένα με ενδιαφέρει να εμφανίζομαι σε μικρούς χώρους, όπου το κοινό έρχεται να ακούσει εμένα και, ό,τι έχουμε, να του καταθέσουμε μαζί με τους συνεργάτες μου. Γι΄αυτό δεν χρειάζεται να κάνεις πράγματα για να είσαι στην επικαιρότητα. Τα ίδια τα τραγούδια παραμένουν. Ο,τι έχεις καταθέσει εδώ και χρόνια, αν ήταν αληθινό και καλό, αντέχει.
«Προσωπικά», έτσι θέλω να γίνονται τα πράγματα και είναι αλήθεια ότι ο τίτλος του δίσκου μου αυτού με εκφράζει. Αισθάνομαι βαθειά συγκίνηση που το κοινό έρχεται και μου ζητάει τραγούδια από τον πρώτο, τον δεύτερο, τον πέμπτο δίσκο μου, από όλη μου τη δισκογραφία. Χαίρομαι τόσο πολύ και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Ευχαριστώ το κοινό που δεν με ξέχασε, που με αγάπησε πραγματικά και με ακολουθεί. Και δεν μιλάω για το κοινό της γενιάς μου, αλλά για παιδιά είκοσι και είκοσι πέντε χρόνων. Αυτές οι ηλικίες είναι το κοινό μου».
«Στην πορεία μου προτίμησα να τα πηγαίνω καλά με τον εαυτό μου. Ο,τι άλλο κι αν έκανα, νομίζω ότι δεν θα τα πήγαινα καλά, δεν θα κοιμόμουν ήσυχα. Ούτε τα πράγματα θα ήταν ίδια. Τα χρήματα μπορεί να σου εξασφαλίζουν κάποια πράγματα αλλά δεν βρίσκεται εκεί η ευτυχία. Η ευτυχία βρίσκεται στις αληθινές σχέσεις των ανθρώπων. Στην αγάπη. Νομίζω ότι η αγάπη μετράει πάνω απ΄όλα. Βάλαμε έναν δέκατο τρίτο θεό, ή έναν δεύτερο, αν πιστεύουμε στους δώδεκα ή στον έναν, το χρήμα. Εγώ δεν τον προσκυνώ....
Πιθανόν κάποτε που μπορούσα να παίρνω περισσότερα χρήματα να τα αποταμίευα καλύτερα. Εχω δώσει πολλά στη δουλειά μου. Πρόσεχα τις εμφανίσεις μου, έδινα πολλά χρήματα για να εμφανίζομαι με πολύ ωραία ρούχα. Μου άρεσε αυτή η κόντρα το να τραγουδάω μοντέρνα, ερωτικά και ρέγγε τραγούδια με τουαλέτες.Μέχρι ξύλο έφαγα από το σπίτι μου για να μην βγω στο τραγούδι
Ναι, είναι αλήθεια, ότι η φωνή μου είναι αναγνωρίσιμη. Σήμερα πιστεύω ότι μας λείπει η ταυτότητα στις φωνές των νέων παιδιών. Να τους ακούσεις και να καταλάβεις ποιος είναι. Σε μένα ισχύει αυτό, η φωνή μου είναι ιδιαίτερη.
Γεννήθηκα με αυτή την χροιά φωνής. Την καλλιέργησα πηγαίνοντας σε ένα ωδείο για να μάθω λίγο τοποθέτηση, αναπνοές. Και την χροιά που έχει ο καθένας την κουβαλά μέχρι να πεθάνει. Εγώ δεν την επέλεξα -ο καλός θεούλης μου την έδωσε».
«Νομίζω ότι από την κοιλιά της μάνας μου ήθελα να γίνω τραγουδίστρια, από πολύ μικρή. Η μητέρα είχε υπέροχη φωνή και μ΄αυτή τη φωνή με νανούριζε, κι ίσως να με επηρέασε. Γεννήθηκα στην Αθήνα. Προέρχομαι από μια οικογένεια που είχε πάρα πολύ καλή φωνή. Ο μπαμπάς ήταν ολόσωστος, ο αδελφός μου, η μαμά μου επίσης.
Οχι, δεν αντιμετώπισαν θετικά την επιλογή μου να ακολουθήσω το τραγούδι. Μόνον η μαμά μου ήταν σύμμαχός μου. Ο μπαμπάς και ο αδελφός μου, καθόλου. Μέχρι ξύλο έφαγα από το σπίτι μου για να μην βγω στο τραγούδι. Πάντα η τραγουδίστρια κουβαλούσε κι άλλα πράγματα, μια φήμη. Οι κατοχικοί γονείς είναι φυσικό να είχαν ανασφάλειες και φόβους. Μεγάλωσα με το “πρόσεξε που θα πας, να μην καπνίσεις τσιγάρο ούτε να πιεις ποτό που θα σου προσφέρουν”. Ετσι μεγάλωσα.
Ξεκίνησα με το Ωδείο. Μετά, με τη συνοδεία της μαμάς ή του μπαμπά, πήγα σε κάποια επαρχιακά μαγαζιά. Ηταν της μόδας τότε η κονσομασιόν, οπότε, μικρό κοριτσάκι εγώ, φεύγαμε κακήν κακώς.
Ο Δημήτρης Χορν που ήταν οικογενειακός φίλος με σύστησε στον Μάνο Χατζιδάκι. Κάναμε μια εκδήλωση του Τρίτου Προγράμματος στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά και από εκεί άρχισαν όλα. Τι να πω εγώ για τον Χορν και τον Χατζιδάκι, γι΄αυτά τα δύο ιερά βουνά, με κορφές τις απάτητες...
Νομίζω πως πίστευα στον εαυτό μου, είχα μια θέληση και μια σιγουριά. Την αξία της φωνής μου την ανακάλυψα πολύ αργότερα, αυτό το ξεχωριστό που μου λένε ότι έχω. Ηξερα απλώς ότι είμαι μια καλή τραγουδίστρια. Επίσης επειδή ήμουν πολύ αδύνατη, με ρωτούσαν από που βγαίνει αυτή η φωνή... Πολύ αργότερα, ίσως την τελευταία δεκαετία, κατάλαβα πραγματικά ότι κάτι ξεχωριστό υπάρχει, αυτή η αναγνωρίσιμη χροιά. Κι όπως και να το κάνουμε, παίζει ρόλο και η εμφάνιση».
«Χρωστάω ένα ευχαριστώ στους δημιουργούς που μου εμπιστεύθηκαν τις δουλειές τους. Χρωστάω ένα ευχαριστώ στους ανθρώπους που με πίστεψαν και μου έδωσαν πολύ ωραία τραγούδια. Ως εκεί.
Δεν ασχολήθηκα ποτέ με κόντρες και άλλα παρόμοια. Είναι ένας χώρος ανταγωνιστικός, οπότε και πιθανώς να συνέβαιναν πράγματα, αλλά δεν με ενδιέφεραν ούτε τότε ούτε τώρα. Οπως δεν με ενδιέφεραν τα κουτσομπολιά. Παλιότερα το έθετα ως βασική προϋπόθεση στους συνεργάτες μου, να μην μου μεταφέρουν το τι έκανε ο ένας κι ο άλλος. Αυτό που ήθελα είναι να ακούω ωραία τραγούδια.
Ολοι οι δυνατοί άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι που έχουν πάρει τη ζωή στα χέρια τους από νωρίς είναι βαθύτατα ευαίσθητοι και συγχρόνως δυναμικοί -έτσι κι εγώ, δεν διαφέρω από τους άλλους ανθρώπους. Είμαι βαθύτατα συναισθηματική και πολύ σκληρή.
Είναι αρκετά δύσκολο να συνδυάσεις την καριέρα σου με μια υγιή οικογενειακή ζωή. Πολλά πράγματα παίζουν ρόλο, αλλά τον πρωτεύοντα ρόλο τον παίζει ο σύντροφος.
Ο έρωτας καθόρισε και τα τραγούδια μου και την ζωή μου. Δεν ξέρω αν ο γιος μου με θαυμάζει. Ο γιος μου είναι σαν τον μπαμπά του, δεν λέει μπράβο, αλλά είναι εκεί και μάλλον θαυμάζει, αλλά δεν λέει πολλά, δεν έχει σιρόπια και μέλια. Ούτε ο σύζυγός μου».
«Σίγουρα υπάρχει σεξουαλική παρενόχληση. Το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεται κανείς, ποια είναι η εικόνα του. Τείνουμε προς τις εποχές που όλα τα κορίτσια θα είναι ίδια, ολόιδια όμως, με ίδια μάτια, μαλλιά, χείλια, στήθος, πωπό... Είναι λυπηρό που ειδικά τα νέα κορίτσια έχουν πρότυπο μια γυναίκα που ξεκίνησε την καριέρα της από ένα βίντεο πορνό και έγινε εκατομμυριούχος. Αλλά ξέρετε, από το σπίτι ξεκινάει αυτό. Οι μαμάδες πρέπει να σταματήσουν να λένε στα κορίτσια τους “βρες έναν πλούσιο, βρες έναν πλούσιο”. Είναι τραγικό. Δεν τους λένε “βρες την αγάπη”. Νομίζω πως υπάρχει σήμερα μια πλευρά ξεπουλήματος, και ξεκινάει από το σπίτι. Κι οι μπαμπάδες τα ίδια λένε, όχι μόνον οι μαμάδες. Να βρουν οι κόρες τους έναν εκατομμυριούχο εφοπλιστή, είτε είναι τριάντα είτε πενήντα... Ολοι επιθυμούμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, αλλά...
Ανασφάλεια δεν αισθάνομαι. Είμαι σε μια ηλικία που μόνο να παρατηρώ μπορώ και όχι να αλλάξω πράγματα στη ζωή μου. Ομως για τα νέα παιδιά φοβάμαι ότι γίνεται μια κοινωνία άσχημη. Γίνονται ακραία πράγματα από τα νέα παιδιά. Η κοινωνία έχει ανισότητες κι αυτό οδηγεί σε κακά μονοπάτια. Πάντα υπήρχε ο πολύ πλούσιος και ο πολύ φτωχός, αλλά δεν υπήρχε τόση βία στη ζωή, γιατί η ζωή είχε αξία. Ενας θάνατος ήταν θέμα μηνών. Τώρα η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη θανατικά, άγρια θανατικά. Δεν κάναμε τον κόσμο καλύτερο, χειρότερον τον κάναμε. Και φταίμε όλοι γι΄αυτό.
Ποτέ δεν έκρυψα τα χρόνια μου. Πάντα έλεγα την ηλικία μου. Κάποτε μου είχε πει μια φίλη από δισκογραφική εταιρεία να μην λέω τα λέω, γιατί θα έρθει η εποχή που θα θέλω να τα κρύψω. Κι όμως δεν θέλησα ποτέ να τα κρύψω. Δεν ξέρω γιατί. Αναρωτιέμαι. Ισως γιατί η εικόνα μου επί σειρά ετών παραμένει ίδια, όπως παραμένουν ίδια τα μαλλιά μου... Μόνο τα κιλά μου δεν λέω, την ηλικία μου την λέω -έχω παχύνει τα τελευταία πέντε χρόνια. Νομίζω ότι αν η εικόνα μου ήταν κάκιστη μπορεί και να μην έλεγα την ηλικία μου. Η γυναικεία φιλαρέσκειά μου υπάρχει....»
«Το μετά; Οσο τραγουδάω, όσο κάνω δημόσιες εμφανίσεις, θέλω η εικόνα μου να μην είναι της κακομοίρας. Δεν θέλω να πούνε για μένα «η κακομοίρα, πως έγινε έτσι». Αυτό δεν το θέλω με τίποτα. Είμαι υπέρμετρα εγωίστρια σ΄αυτό. Εκείνο που με τρομάζει είναι οι αρρώστιες κι ο θάνατος.
Οταν κάνουμε σχέδια εμείς, ο θεός γελάει. Από την άλλη, όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις. Μεγαλεπίβολα σχέδια δεν είχα ποτέ. Είμαι από τους τυχερούς αυτής της ζωής, θα ήταν άδικο να μην το αναγνωρίσω. Γι΄αυτό τ’αφήνω όπως τα φέρει η ζωή, και δεν εννοώ η μοίρα, γιατί εμείς φτιάχνουμε τη μοίρα μας. Είμαι ανοιχτή στη ζωή, αυτό εννοώ. Οσο ο χρόνος το επιτρέπει.
Ναι, έχω κάνει τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και, ναι, είμαι ικανοποιημένη. Για άλλους μπορεί να έπρεπε να είχα καταφέρει κι άλλα. Για μένα, είμαι καλά. Αυτό που εισπράττω από τον κόσμο είναι πολύ σημαντικό. Αν με βάλετε να διαλέξω ανάμεσα σε έναν χώρο με οχτακόσια άτομα (όχι πως δεν θα το ήθελα, αλλά δεν συμβαίνει) κι έναν άλλον με διακόσια, τον δεύτερο θα προτιμούσα. Ναι, αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη».
Η Ελένη Δήμου εμφανίζεται στη σκηνή του Ρυθμός Art Theater (Λεωφόρος Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη), απόψε Παρασκευή (19/10) και στις 26/10 μαζί με 4μελή ορχήστρα. Ωρα έναρξης 22.30».
http://www.bovary.gr/oramatistes/15455/ ... la-moy-ohi
Life is a RollerCoaster...
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Αποκλειστικό: Επαναλειτουργεί το θέατρο Λυκαβηττού το καλοκαίρι του 2019
Με χρηματοδότηση της Περιφέρειας σε συνεργασία με το Δήμο και το φεστιβάλ Αθηνών και τη μετονομασία του περιβάλλοντος χώρου σε Πανόραμα.
Ο πιο δημοφιλής στο πλατύ κοινό υπαίθριος χώρος καλλιτεχνικών εκδηλώσεων κυρίως συναυλιών, της Αθήνας, ο Λυκαβηττός, θα επαναλειτουργήσει όπως όλα δείχνουν το καλοκαίρι του 2019.
Πριν από λίγες ημέρες η Περιφέρεια Αττικής πήρε το «πράσινο φως» από την Πολεοδομία του Δήμου της Αθήνας σχετικά με την άδεια λειτουργίας του θεάτρου, στην οποία είχε καταθέσει σχέδιο «Αποκατάστασης θεάτρου Λυκαβηττού και διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου». Η άδεια λειτουργίας του θεάτρου του Λυκαβηττού του 2010 είναι μέχρι σήμερα σε ισχύ και μένει να συμπληρωθεί η επικαιροποίησή του. Όπως όλα δείχνουν το θέατρο θα γίνει ένα ακόμα σημείο εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών, όπως ήταν και πριν το 2008.
Η Περιφέρεια Αττικής χρηματοδοτεί το έργο του οποίου η πρώτη φάση ολοκληρώνεται στα τέλη του 2018, ώστε να ακολουθήσει η δημοπράτηση των εργασιών που θα ξεκινήσουν την άνοιξη και θα ολοκληρωθούν στις αρχές του καλοκαιριού. Όπως αναφέρεται στους σχέδιο έχουν δρομολογηθεί οι απαραίτητες επικαιροποιήσεις της μελέτης θεωρούνται απαραίτητες προκειμένου να καταστεί δυνατή η επαναλειτουργία του θεάτρου και αφορούν το κέλυφος, δηλαδή το σύνολο των κερκίδων που καταλαμβάνουν 2.657,77τ.μ.
Οι προτεινόμενες επεμβάσεις αφορούν ανάμεσα σε άλλα την αφαίρεση των καθισμάτων και την αντικατάστασή τους, την αποσυναρμολόγηση τμημάτων του φορέα και την καθαίρεση κατακόρυφων χιαστί που βρίσκονται σε κακή κατάσταση, την επί τόπου (υδρο)αμμοβολή στα διατηρούμενα τμήματα του φορέα, και σκυροδέτηση νέων πεδιλολωρίδων σύνδεσης των υπαρχόντων. Όπως αναφέρεται η στατική μελέτη της επέμβασης έγινε με ιδιαίτερη ευαισθησία και σεβασμό στο μνημείο και έτσι, πρακτικά, η γενική μορφή του μνημείου μετά την αποκατάσταση θα είναι πρακτικά η ίδια με την υφιστάμενη με διαφορές που δε θα εντοπίζονται εύκολα.
Ο λόφος παίρνει ξανά ζωή
Υπό την ονομασία Λυκαβηττός ΠΑΝ.ΟΡΑΜΑ θα εκπονηθούν από το Δήμο Αθηναίων προγράμματα και έργα που θα ενισχύσουν τα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του λόφου και θα επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητά του ως κεντρικού μητροπολιτικού πόλου. Για το σκοπό αυτό ο Δήμος Αθηναίων ξεκίνησε ένα πολυδιάστατο εγχείρημα με στόχο την Προστασία αναζωογόνηση και αναβάθμιση του Λυκαβηττού σε συνεργασία με τη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών, το Γεωπονικό πανεπιστήμιο της Αθήνας και διεθνείς εταίρους.
Σήμερα στην περιοχή σύμφωνα με το σχέδιο υπάρχει εικόνα απαξίωσης και εγκατάλειψης, η οποία εντείνεται από την παύση λειτουργίας του θεάτρου. Οι παρεμβάσεις ανάπλασης οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τα δυο βασικά έργα, την αποκατάσταση του θεάτρου `Λυκαβηττού και τη διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου θεάτρου θεωρούνται απαραίτητα για την ανάδειξη του Λυκαβηττού σε Μητροπολιτικό Πολιτιστικό πόλο.
Με βάση τα συμπεράσματα του ερευνητικού προγράμματος του ΕΜΠ ο λόφος θα ενεργοποιηθεί με κατευθύνσεις περιβαλλοντικού, πολιτιστικού-πολιτικού, παιδαγωγικού, διαδραστικού-ψηφιακού χαρακτήρα και οικονομικού προσανατολισμού.
Ο επανασχεδιασμός του υπαίθριου χώρου πέριξ του θεάτρου του Λυκαβηττού στοχεύει στην ανασύσταση και μετατροπή του σε ένα σημαντικό δημόσιο χώρο κεντρικής σημασίας για την Αθήνα, ανοιχτό και επισκέψιμο όλο το 24ωρο, πεδίο συγκρότησης ενός μοναδικού «Πανοράματος» για το Αθηναϊκό τοπίο. Η λέξη «Πανόραμα» έχει επιλεγεί καθώς παραμένει αναλλοίωτη στις βασικές ξένες γλώσσες ως «Panorama”.
Ο γενικός σχεδιασμός σε ότι αφορά τη λειτουργία του λόφου συνδεδεμένη με τον χώρο του θεάτρου θα στοχεύει στη διαμόρφωση ενός κεντρικού υπαίθριου χώρου με δυνατότητα και πολιτιστικών δράσεων και δημιουργία περιοχών συγκέντρωσης στάσης και αναψυχής. Αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξει και η προσβασιμότητα στο Θέατρο του Λυκαβηττού, του οποίου το σημερινό πάρκινγκ θα είναι περιοχή ήπιας κυκλοφορίας με τον κόσμο να μεταφέρεται στις εκδηλώσεις με βαν από τους σταθμούς του μετρό. Η γενική περιοχή παρέμβασης περιλαμβάνει έκταση 33.630τ.μ. μη συμπεριλαμβανομένου του μεταλλικού θεάτρου.
Ακόμα, θα ανασχεδιαστούν οι περιοχές του άμεσου περιβάλλοντος του θεάτρου ώστε να υποστηρίξουν τη λειτουργία του και οι κατασκευές όπως τα καμαρίνια, οι τουαλέτες και το κυλικείο.
Η ιστορία του θεάτρου του Λυκαβηττού από το 2008 μέχρι σήμερα
Το θέατρο του Λυκαβηττού ανέστειλε τη δραστηριότητά του και σφραγίστηκε από τη Δημαρχιακή Επιτροπή το καλοκαίρι του 2008, μετά από αίτημα που κατέθεσε η ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης) στο δήμο Αθηναίων, την οποία ακολούθησε η απόφαση 2354/11-6-2008. Η εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης που ήταν η τότε διαχειριστική αρχή του Λυκαβηττού είχε επικαλεστεί ζήτημα στατικότητας του θεάτρου, το οποίο καθιστούσε τις κερκίδες επικίνδυνες.
Η προγραμματισμένη για τον Ιούνιο του 2008 συναυλία του Τζέιμς Μπλαντ και οι ανακοινώσεις του τότε δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη και του τότε προέδρου του Φεστιβάλ Αθηνών, Γιώργου Λούκου, φανέρωναν την ασυνεννοησία των δυο φορέων. Ο ομότιμος καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ Παναγιώτης Καρύδης είχε τότε δηλώσει ότι: «το θέατρο δεν χαρακτηρίζεται από κατάσταση επικινδυνότητας».
Καθώς το θέατρο του Λυκαβηττού είναι διατηρητέο μνημείο ακολούθησε μια μελέτη για ένα έργο ενίσχυσης και αποκαστάστασης του φέροντος οργανισμού του Λυκαβηττού από την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών, με προϋπολογισμό 1.216.991 ευρώ. Το 2012, επίσης, υπογράφηκε από την υπουργό Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου, τον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κουτρουμάνη, και το δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, σύμφωνο συνεργασίας, για την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων από το Δήμο με αντικείμενο το Λυκαβηττό.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε από την Ελληνική Μελετητική που επικαιροποιείται σήμερα
Το γνωστό σε όλους μας Θέατρο έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο (ως κατασκευή του αρχ. Τάκη Ζενέτου), ο δε χώρος ως ιστορικός τόπος. Κατασκευάστηκε το 1965 και ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε το 1977. Ο φέρων οργανισμός απoτελείται από δικτυωματικούς φορείς από διατομές L ( γωνιακά) διαφόρων διαστάσεων. Υπάρχουν 19 κύριοι κερκιδοφόροι αποτελούμενοι ο καθένας από δίδυμους δικτυωτούς κεκλιμένους φορείς τριών ανοιγμάτων. Τα ακραία ανοίγματα επεκτείνονται σε προβόλους. Ο καθένας εκ των ως άνω φορέων στηρίζεται σε τέσσερα κατακόρυφα δικτυωτά τετραγωνικά στοιχεία διαστάσεων σε κάτοψη 85 cm x 85 cm.
Οι προτεινόμενες ενισχύσεις έχουν ως βασικό στοιχείο την εξασφάλιση ομοιομορφίας της κατασκευής, πριν και μετά την επέμβαση. Συνοπτικά αναφέρονται οι παρακάτω επεμβάσεις: Αντικατάσταση των τμημάτων του φορέα με τις πιο εκτεταμένες απαιτούμενες επισκευές, (υδρο)αμμοβολή και εφαρμογή βαφής στα νέα και στα διατηρούμενα τμήματα του φορέα, έλεγχος και τοπικές ενισχύσεις στα μέλη και στις συνδέσεις του φορέα που παραμένει, αντικατάσταση όλων των παλαιών κοχλιών με νέους, σκυροδέτηση νέων πεδιλολωρίδων σύνδεσης υπαρχόντων μεμονωμένων πεδίλων κ.α.
Εργοδότης / Φορέας Ανάθεσης : ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Ε.Τ.Α.)
Στάδια μελέτης : Αποτύπωση – Προμελέτη - Έλεγχος υπάρχοντος - Μελέτη ενισχύσεων - Τεύχη δημοπράτησης
Προϋπολογισμός Φ. Ο. : 1.260.000€
Περίοδος Μελέτης : 06/2008 – 12/2009
Κατάσταση Έργου : Αναμένεται η δημοπράτηση του έργου
Αρχιτεκτονική Μελέτη: Κ. Καραδήμας & Συνεργάτες
Η ιστορία του θεάτρου επάνω στο λόφο
Μπορεί οι ανάγκες της δεκαετίας του 60 για τη δημιουργία ενός υπαίθριου θεάτρου να ήταν σύνθετες, όπως η ανάγκη πρόσθετων χώρων για να δεχτούν την άνευ προηγουμένου επέκταση των εκδηλώσεων του νεοσύστατου τότε Φεστιβάλ Αθηνών και την επιθυμία να επουλωθεί η πληγή που είχε ανοίξει στο αττικό τοπίο το παλιό λατομείο του Λυκαβηττού, αλλά ήταν η επιμονή και το όραμα της Άννας Συνοδινού, της οποίας η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο είχε λήξει αυτή που οδήγησε στην υποστήριξή της από τον τότε πρωθυπουργό
Γεώργιος Παπανδρέου, για το άνοιγμα του Λυκαβηττού ό οποίος είχε δηλώσει:: «Η έμπνευση του θεάτρου οφείλεται στην Άννα Συνοδινού, δόξα του ελληνικού θεάτρου, που συνδυάζει την καλλιτεχνική ευαισθησία με την ανυποχώρητη θέληση».
Στις 7/11/1964 εγκρίθηκε 20ετής εκμίσθωση του παλαιού λατομείου στην Άννα Συνοδινού και της δόθηκε άδεια ανέγερσης υπαίθριου θεάτρου που στην συνέχεια θα περιερχόταν στον ΕΟΤ. Η ηθοποιός ανέθεσε την μελέτη στον σημαντικό αρχιτέκτονα Τάκη Χ. Ζενέτο (1926-1977). Ο Ζενέτος σχεδίασε μια ανάλαφρη «αχιβάδα» την οποία «ακούμπησε» στο κενό του λατομείου. Αρχιτεκτονικά και τεχνικά πρωτοποριακό, το προτεινόμενο κτίσμα προέβλεπε κοίλο 5.000 θέσεων από μεταλλική κατασκευή σε προβόλους (δηλαδή δίχως στηρίγματα), αγκυρωμένη βαθιά σε τσιμεντένιο βάθρο υπό την ορχήστρα. Προστριβές καθυστέρησαν την έγκριση της μελέτης. Τελικά, πιεζόμενος από τον χρόνο, ο ΕΟΤ κατέφυγε στην διαδικασία του κατεπείγοντος και ανέθεσε την κατασκευή ενός μικρότερου, συμβατικότερου, προσωρινού θεάτρου σε εταιρία μεταλλικών κατασκευών.
Στην υλοποιηθείσα εκδοχή, που υπάρχει μέχρι σήμερα, το θέατρο του Λυκαβηττού έχει χωρητικότητα 3.000 θεατών και στηρίζεται σε στιβαρά μεταλλικά υποστυλώματα. Η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν τον Ιούνιο του 1965 με την Άννα Συνοδινού να πρωταγωνιστεί στην Αντιγόνη του Σοφοκλή. Στη συνέχεια ανέβασε τις "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνη. Η χούντα των συνταγματαρχών και η λογοκρισία ήταν ο λόγος για τον οποίο η Άννα Συνοδινού εγκατέλειψε το θέατρο του Λυκαβηττού. Το 1998 το θέατρο χαρακτηρίστηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο και σύγχρονη κατασκευή άριστα ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον».
Από τη δεκαετία του 70 μέχρι το 2008, ο Λυκαβηττός υπήρξε σημείο αναφοράς για τις μεγάλες μετακλήσεις, μουσικές εκδηλώσεις που συνδέθηκαν με τη συλλογική μνήμη όλων των κατοίκων της Αθήνας.
Το θέατρο ανήκει στην εταιρεία Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα. Η άδεια λειτουργίας δίνεται από τον Δήμο Αθηναίων, ενώ την παραχώρηση του Θεάτρου και τα έσοδα από την επινοικίασή του τα διαχειρίζεται το Φεστιβάλ Αθηνών.
http://www.thetoc.gr/politismos/article ... uorPnQymuI
Με χρηματοδότηση της Περιφέρειας σε συνεργασία με το Δήμο και το φεστιβάλ Αθηνών και τη μετονομασία του περιβάλλοντος χώρου σε Πανόραμα.
Ο πιο δημοφιλής στο πλατύ κοινό υπαίθριος χώρος καλλιτεχνικών εκδηλώσεων κυρίως συναυλιών, της Αθήνας, ο Λυκαβηττός, θα επαναλειτουργήσει όπως όλα δείχνουν το καλοκαίρι του 2019.
Πριν από λίγες ημέρες η Περιφέρεια Αττικής πήρε το «πράσινο φως» από την Πολεοδομία του Δήμου της Αθήνας σχετικά με την άδεια λειτουργίας του θεάτρου, στην οποία είχε καταθέσει σχέδιο «Αποκατάστασης θεάτρου Λυκαβηττού και διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου». Η άδεια λειτουργίας του θεάτρου του Λυκαβηττού του 2010 είναι μέχρι σήμερα σε ισχύ και μένει να συμπληρωθεί η επικαιροποίησή του. Όπως όλα δείχνουν το θέατρο θα γίνει ένα ακόμα σημείο εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών, όπως ήταν και πριν το 2008.
Η Περιφέρεια Αττικής χρηματοδοτεί το έργο του οποίου η πρώτη φάση ολοκληρώνεται στα τέλη του 2018, ώστε να ακολουθήσει η δημοπράτηση των εργασιών που θα ξεκινήσουν την άνοιξη και θα ολοκληρωθούν στις αρχές του καλοκαιριού. Όπως αναφέρεται στους σχέδιο έχουν δρομολογηθεί οι απαραίτητες επικαιροποιήσεις της μελέτης θεωρούνται απαραίτητες προκειμένου να καταστεί δυνατή η επαναλειτουργία του θεάτρου και αφορούν το κέλυφος, δηλαδή το σύνολο των κερκίδων που καταλαμβάνουν 2.657,77τ.μ.
Οι προτεινόμενες επεμβάσεις αφορούν ανάμεσα σε άλλα την αφαίρεση των καθισμάτων και την αντικατάστασή τους, την αποσυναρμολόγηση τμημάτων του φορέα και την καθαίρεση κατακόρυφων χιαστί που βρίσκονται σε κακή κατάσταση, την επί τόπου (υδρο)αμμοβολή στα διατηρούμενα τμήματα του φορέα, και σκυροδέτηση νέων πεδιλολωρίδων σύνδεσης των υπαρχόντων. Όπως αναφέρεται η στατική μελέτη της επέμβασης έγινε με ιδιαίτερη ευαισθησία και σεβασμό στο μνημείο και έτσι, πρακτικά, η γενική μορφή του μνημείου μετά την αποκατάσταση θα είναι πρακτικά η ίδια με την υφιστάμενη με διαφορές που δε θα εντοπίζονται εύκολα.
Ο λόφος παίρνει ξανά ζωή
Υπό την ονομασία Λυκαβηττός ΠΑΝ.ΟΡΑΜΑ θα εκπονηθούν από το Δήμο Αθηναίων προγράμματα και έργα που θα ενισχύσουν τα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του λόφου και θα επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητά του ως κεντρικού μητροπολιτικού πόλου. Για το σκοπό αυτό ο Δήμος Αθηναίων ξεκίνησε ένα πολυδιάστατο εγχείρημα με στόχο την Προστασία αναζωογόνηση και αναβάθμιση του Λυκαβηττού σε συνεργασία με τη σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών, το Γεωπονικό πανεπιστήμιο της Αθήνας και διεθνείς εταίρους.
Σήμερα στην περιοχή σύμφωνα με το σχέδιο υπάρχει εικόνα απαξίωσης και εγκατάλειψης, η οποία εντείνεται από την παύση λειτουργίας του θεάτρου. Οι παρεμβάσεις ανάπλασης οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τα δυο βασικά έργα, την αποκατάσταση του θεάτρου `Λυκαβηττού και τη διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου θεάτρου θεωρούνται απαραίτητα για την ανάδειξη του Λυκαβηττού σε Μητροπολιτικό Πολιτιστικό πόλο.
Με βάση τα συμπεράσματα του ερευνητικού προγράμματος του ΕΜΠ ο λόφος θα ενεργοποιηθεί με κατευθύνσεις περιβαλλοντικού, πολιτιστικού-πολιτικού, παιδαγωγικού, διαδραστικού-ψηφιακού χαρακτήρα και οικονομικού προσανατολισμού.
Ο επανασχεδιασμός του υπαίθριου χώρου πέριξ του θεάτρου του Λυκαβηττού στοχεύει στην ανασύσταση και μετατροπή του σε ένα σημαντικό δημόσιο χώρο κεντρικής σημασίας για την Αθήνα, ανοιχτό και επισκέψιμο όλο το 24ωρο, πεδίο συγκρότησης ενός μοναδικού «Πανοράματος» για το Αθηναϊκό τοπίο. Η λέξη «Πανόραμα» έχει επιλεγεί καθώς παραμένει αναλλοίωτη στις βασικές ξένες γλώσσες ως «Panorama”.
Ο γενικός σχεδιασμός σε ότι αφορά τη λειτουργία του λόφου συνδεδεμένη με τον χώρο του θεάτρου θα στοχεύει στη διαμόρφωση ενός κεντρικού υπαίθριου χώρου με δυνατότητα και πολιτιστικών δράσεων και δημιουργία περιοχών συγκέντρωσης στάσης και αναψυχής. Αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξει και η προσβασιμότητα στο Θέατρο του Λυκαβηττού, του οποίου το σημερινό πάρκινγκ θα είναι περιοχή ήπιας κυκλοφορίας με τον κόσμο να μεταφέρεται στις εκδηλώσεις με βαν από τους σταθμούς του μετρό. Η γενική περιοχή παρέμβασης περιλαμβάνει έκταση 33.630τ.μ. μη συμπεριλαμβανομένου του μεταλλικού θεάτρου.
Ακόμα, θα ανασχεδιαστούν οι περιοχές του άμεσου περιβάλλοντος του θεάτρου ώστε να υποστηρίξουν τη λειτουργία του και οι κατασκευές όπως τα καμαρίνια, οι τουαλέτες και το κυλικείο.
Η ιστορία του θεάτρου του Λυκαβηττού από το 2008 μέχρι σήμερα
Το θέατρο του Λυκαβηττού ανέστειλε τη δραστηριότητά του και σφραγίστηκε από τη Δημαρχιακή Επιτροπή το καλοκαίρι του 2008, μετά από αίτημα που κατέθεσε η ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης) στο δήμο Αθηναίων, την οποία ακολούθησε η απόφαση 2354/11-6-2008. Η εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης που ήταν η τότε διαχειριστική αρχή του Λυκαβηττού είχε επικαλεστεί ζήτημα στατικότητας του θεάτρου, το οποίο καθιστούσε τις κερκίδες επικίνδυνες.
Η προγραμματισμένη για τον Ιούνιο του 2008 συναυλία του Τζέιμς Μπλαντ και οι ανακοινώσεις του τότε δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη και του τότε προέδρου του Φεστιβάλ Αθηνών, Γιώργου Λούκου, φανέρωναν την ασυνεννοησία των δυο φορέων. Ο ομότιμος καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ Παναγιώτης Καρύδης είχε τότε δηλώσει ότι: «το θέατρο δεν χαρακτηρίζεται από κατάσταση επικινδυνότητας».
Καθώς το θέατρο του Λυκαβηττού είναι διατηρητέο μνημείο ακολούθησε μια μελέτη για ένα έργο ενίσχυσης και αποκαστάστασης του φέροντος οργανισμού του Λυκαβηττού από την Εταιρεία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών, με προϋπολογισμό 1.216.991 ευρώ. Το 2012, επίσης, υπογράφηκε από την υπουργό Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου, τον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κουτρουμάνη, και το δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, σύμφωνο συνεργασίας, για την υλοποίηση συγκεκριμένων δράσεων από το Δήμο με αντικείμενο το Λυκαβηττό.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε από την Ελληνική Μελετητική που επικαιροποιείται σήμερα
Το γνωστό σε όλους μας Θέατρο έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο μνημείο (ως κατασκευή του αρχ. Τάκη Ζενέτου), ο δε χώρος ως ιστορικός τόπος. Κατασκευάστηκε το 1965 και ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε το 1977. Ο φέρων οργανισμός απoτελείται από δικτυωματικούς φορείς από διατομές L ( γωνιακά) διαφόρων διαστάσεων. Υπάρχουν 19 κύριοι κερκιδοφόροι αποτελούμενοι ο καθένας από δίδυμους δικτυωτούς κεκλιμένους φορείς τριών ανοιγμάτων. Τα ακραία ανοίγματα επεκτείνονται σε προβόλους. Ο καθένας εκ των ως άνω φορέων στηρίζεται σε τέσσερα κατακόρυφα δικτυωτά τετραγωνικά στοιχεία διαστάσεων σε κάτοψη 85 cm x 85 cm.
Οι προτεινόμενες ενισχύσεις έχουν ως βασικό στοιχείο την εξασφάλιση ομοιομορφίας της κατασκευής, πριν και μετά την επέμβαση. Συνοπτικά αναφέρονται οι παρακάτω επεμβάσεις: Αντικατάσταση των τμημάτων του φορέα με τις πιο εκτεταμένες απαιτούμενες επισκευές, (υδρο)αμμοβολή και εφαρμογή βαφής στα νέα και στα διατηρούμενα τμήματα του φορέα, έλεγχος και τοπικές ενισχύσεις στα μέλη και στις συνδέσεις του φορέα που παραμένει, αντικατάσταση όλων των παλαιών κοχλιών με νέους, σκυροδέτηση νέων πεδιλολωρίδων σύνδεσης υπαρχόντων μεμονωμένων πεδίλων κ.α.
Εργοδότης / Φορέας Ανάθεσης : ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Ε.Τ.Α.)
Στάδια μελέτης : Αποτύπωση – Προμελέτη - Έλεγχος υπάρχοντος - Μελέτη ενισχύσεων - Τεύχη δημοπράτησης
Προϋπολογισμός Φ. Ο. : 1.260.000€
Περίοδος Μελέτης : 06/2008 – 12/2009
Κατάσταση Έργου : Αναμένεται η δημοπράτηση του έργου
Αρχιτεκτονική Μελέτη: Κ. Καραδήμας & Συνεργάτες
Η ιστορία του θεάτρου επάνω στο λόφο
Μπορεί οι ανάγκες της δεκαετίας του 60 για τη δημιουργία ενός υπαίθριου θεάτρου να ήταν σύνθετες, όπως η ανάγκη πρόσθετων χώρων για να δεχτούν την άνευ προηγουμένου επέκταση των εκδηλώσεων του νεοσύστατου τότε Φεστιβάλ Αθηνών και την επιθυμία να επουλωθεί η πληγή που είχε ανοίξει στο αττικό τοπίο το παλιό λατομείο του Λυκαβηττού, αλλά ήταν η επιμονή και το όραμα της Άννας Συνοδινού, της οποίας η συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο είχε λήξει αυτή που οδήγησε στην υποστήριξή της από τον τότε πρωθυπουργό
Γεώργιος Παπανδρέου, για το άνοιγμα του Λυκαβηττού ό οποίος είχε δηλώσει:: «Η έμπνευση του θεάτρου οφείλεται στην Άννα Συνοδινού, δόξα του ελληνικού θεάτρου, που συνδυάζει την καλλιτεχνική ευαισθησία με την ανυποχώρητη θέληση».
Στις 7/11/1964 εγκρίθηκε 20ετής εκμίσθωση του παλαιού λατομείου στην Άννα Συνοδινού και της δόθηκε άδεια ανέγερσης υπαίθριου θεάτρου που στην συνέχεια θα περιερχόταν στον ΕΟΤ. Η ηθοποιός ανέθεσε την μελέτη στον σημαντικό αρχιτέκτονα Τάκη Χ. Ζενέτο (1926-1977). Ο Ζενέτος σχεδίασε μια ανάλαφρη «αχιβάδα» την οποία «ακούμπησε» στο κενό του λατομείου. Αρχιτεκτονικά και τεχνικά πρωτοποριακό, το προτεινόμενο κτίσμα προέβλεπε κοίλο 5.000 θέσεων από μεταλλική κατασκευή σε προβόλους (δηλαδή δίχως στηρίγματα), αγκυρωμένη βαθιά σε τσιμεντένιο βάθρο υπό την ορχήστρα. Προστριβές καθυστέρησαν την έγκριση της μελέτης. Τελικά, πιεζόμενος από τον χρόνο, ο ΕΟΤ κατέφυγε στην διαδικασία του κατεπείγοντος και ανέθεσε την κατασκευή ενός μικρότερου, συμβατικότερου, προσωρινού θεάτρου σε εταιρία μεταλλικών κατασκευών.
Στην υλοποιηθείσα εκδοχή, που υπάρχει μέχρι σήμερα, το θέατρο του Λυκαβηττού έχει χωρητικότητα 3.000 θεατών και στηρίζεται σε στιβαρά μεταλλικά υποστυλώματα. Η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν τον Ιούνιο του 1965 με την Άννα Συνοδινού να πρωταγωνιστεί στην Αντιγόνη του Σοφοκλή. Στη συνέχεια ανέβασε τις "Εκκλησιάζουσες" του Αριστοφάνη. Η χούντα των συνταγματαρχών και η λογοκρισία ήταν ο λόγος για τον οποίο η Άννα Συνοδινού εγκατέλειψε το θέατρο του Λυκαβηττού. Το 1998 το θέατρο χαρακτηρίστηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο και σύγχρονη κατασκευή άριστα ενταγμένη στο φυσικό περιβάλλον».
Από τη δεκαετία του 70 μέχρι το 2008, ο Λυκαβηττός υπήρξε σημείο αναφοράς για τις μεγάλες μετακλήσεις, μουσικές εκδηλώσεις που συνδέθηκαν με τη συλλογική μνήμη όλων των κατοίκων της Αθήνας.
Το θέατρο ανήκει στην εταιρεία Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα. Η άδεια λειτουργίας δίνεται από τον Δήμο Αθηναίων, ενώ την παραχώρηση του Θεάτρου και τα έσοδα από την επινοικίασή του τα διαχειρίζεται το Φεστιβάλ Αθηνών.
http://www.thetoc.gr/politismos/article ... uorPnQymuI
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Η Κατερίνα Κούκα είναι «Λωξάντρα» όταν τραγουδά κι όταν μαγειρεύει
Ετοιμάζεται να επαναλάβει μαζί με την Μελίνα Κανά τα «Λαϊκά του Θέμη», στον Σταυρό του Νότου αυτή τη φορά, και θυμάται τις πιο σημαντικές στιγμές μιας μεγάλης πορείας.
H Κατερίνα Κούκα είναι πληθωρική γυναίκα. Το κατάλαβα από την πρώτη φορά που σήκωσε από το ακουστικό, μου ζήτησε κατευθείαν να μιλάμε στον ενικό και η φωνή της αντηχούσε γέλιο γιατί πριν λίγες μέρες ο γιος της την έκανε για πρώτη φορά γιαγιά. «Αυτές τις μέρες, είμαι κάπου ενδιάμεσα στη γη και στον ουρανό, δεν πατάω στο έδαφος», αλλά όταν έρχεται στο ραντεβού μας βλέπω απέναντι μου μια γήινη φιγούρα, από τις παλιές, που δεν μάσαγαν τα λόγια τους και ήταν έτοιμες να σου μαγειρέψουν κάτι σε πέντε λεπτά. Μου το επιβεβαιώνει και στα λεγόμενά της, μια γνήσια «Λωξάντρα» του 21ου αιώνα.
Ποιο είναι το κύριο στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε βοήθησε να παραμείνεις ο εαυτός σου αλλά και να χτίσεις την καριέρα σου; Νομίζω ότι είναι η καλή μου πρόθεση απέναντι στους ανθρώπους. Με ενδιαφέρει έτσι να ξεκινάω τις σχέσεις μου. Πιστεύω ότι όταν έχεις καλή πρόθεση και το βγάζεις αυτό, θα εκμαιεύσεις από τον απέναντι σου τον καλύτερό του εαυτό∙ εμένα αυτός είναι που με ενδιαφέρει στους ανθρώπους. Εγώ τουλάχιστον είμαι καλυμμένη από τον τρόπο που απευθύνομαι στο περιβάλλον μου. Αυτό δεν αφορά μόνο τη δουλειά μου αλλά και τις φιλίες μου, τους έρωτες μου, το παιδί μου, όλα.
Έγινες μητέρα στα 16 και στα 21 ξεκίνησες το τραγούδι. Πώς έγινε αυτό; Από μικρή ήμουν η αρτίστα, φαίνονται μερικά παιδάκια τι κλίση έχουν. Μετά η ζωή με πήγε αλλού. Όταν ξεκίνησα το τραγούδι δεν το έκανα επειδή είπα «τώρα θα ακολουθήσω τα όνειρά μου» παρότι αυτά ήταν όντως τα ενδόμυχά μου όνειρα αλλά για να συμπληρώσω χρήματα στον κορβανά του σπιτιού, μετά το ένα έφερε το άλλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που πάτησα στην σκηνή, ένιωσα στον φυσικό μου χώρο.
Πόσα χρόνια τραγουδάς; Από το ’81, είναι 37 χρόνια τραγουδιού. Είμαι 58 χρονών κι ο γιος μου 42.
Ακόμη θυμάσαι πώς ένιωσες την πρώτη φορά πάνω στη σκηνή. Αυτή η αίσθηση πώς μεταλλάσσεται με τα χρόνια; Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ποτέ. Εξακολουθεί να είναι ο φυσικός μου χώρος. Θυμάμαι κάποια στιγμή είχα κάνει κάτι εξετάσεις, περίμενα τα αποτελέσματα, που ξέρεις εκείνη την ώρα βγαίνουν όλες οι φοβίες, και σκεφτόμουν «αν πεθάνω θα ήθελα να πεθάνω πάνω στη σκηνή» κι αυτό το ένιωσα πολύ περισσότερο στη σκηνή του θεάτρου.
Πώς σου γεννήθηκε αυτή η σκέψη συγκεκριμένα για το θέατρο; Πάω στη δουλειά μου από τους πρώτους, εγώ και οι ταμίες, εγώ και οι σερβιτόροι και φεύγω από τους τελευταίους. Με γοητεύει πάρα πολύ όταν το θέατρο δεν έχει ακόμη ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό και είναι η σκηνή και οι θέσεις άδειες. Πολλές φορές πήγαινα εκεί μέσα στο σκοτάδι, πριν έρθουν οι συνάδελφοί μου, κοιτούσα το θέατρο και κάτι γινόταν μέσα μου. Ένιωθα μια ολοκλήρωση, ότι εδώ είμαι, εδώ είναι το σπίτι μου.
Όταν υπήρχε κοινό από κάτω; Πώς ένιωθες; Εκεί κυριαρχεί η αδρεναλίνη του «να τα καταφέρω», να τα φέρω εις πέρας, να είμαι καλή στην ερμηνεία μου, όπως δηλαδή συμβαίνει και στο τραγούδι. Εκείνη τη στιγμή δεν αφήνεις τη ψυχή χαλαρή, άλλου είδους μαγεία αυτή, που παίρνεις και δίνεις ενέργεια και ζωή. Όμως η άδεια σκηνή έχει γαλήνη και μια απόλυτη ταύτιση με τον εσωτερικό μου κόσμο.
Άρα είσαι κατά βάθος ήρεμος άνθρωπος παρότι είσαι στο τραγούδι και μάλιστα στο λαϊκό που είναι πολύ έντονο, που έχει συναίσθημα, καψούρα. Το λαϊκό έχει πολύ μεγάλες εντάσεις, γι’ αυτό χρησιμοποίησα και τη λέξη αδρεναλίνη. Είσαι έτοιμος να εκτοξευτείς, γίνεσαι πύραυλος.
Κι εσύ έγινες πολύ γνωστή με το «Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο» που ήταν ένα τραγούδι-πύραυλος. Αυτό πια... Είναι τραγούδι του 1992 αλλά υπάρχουν παιδιά 20-25 χρονών που ξέρουν τους στίχους.
Φαινόταν τότε ένα τραγούδι-πυροτέχνημα, βέβαια σε μουσική Γιάννη Σπανού, αλλά 26 χρόνια αργότερα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάλλον είναι ένα τραγούδι-ορόσημο. Εσύ το είχες καταλάβει τότε; Όχι, καθόλου. Δεν μου άρεσε καν.
Γιατί; Αισθανόμουν ότι θα με πάει κάπου αλλού, κάπου που δεν είμαι εγώ. Λυπάμαι πολύ που άργησα τόσο πολύ να καταλάβω πόσο σπουδαίο τραγούδι είναι αυτό. Ήμουν τότε ένας πιο κλειστός άνθρωπος και εν τέλει και πιο συντηρητικός. Μέχρι ένα σημείο πίστευα ότι αυτό το τραγούδι ήταν ένα λάθος. Ο πρώτος μου δίσκος «Το πρώτο ραντεβού», καμία σχέση δεν έχει με αυτό το είδος. Ήταν πιο θεατρικό το ξεκίνημά μου, με πιο βαθύ στίχο, είχα μια συμμετοχή σε δίσκο της Λένας Πλάτωνος. Αλλιώς τα ονειρευόμουν γιατί ήμουν ένα παιδί που άκουγα Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, τέτοια πράγματα. Τα πολύ λαϊκά ήταν για εμένα ωραία, αλλά μέχρι εκεί.
Ισχύει ακόμη αυτό; Όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι ακούω άλλα από αυτά που τραγουδώ, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά που τραγουδώ δεν τα εκτιμώ, δεν τ’ αγαπώ ή δεν τα υπηρετώ σωστά. Όταν τραγουδώ προσφέρω, όταν ακούω παίρνω εγώ.
Όταν βλέπεις τον κόσμο από κάτω να διασκεδάζει πώς αισθάνεσαι; Παίρνω πολύ μεγάλη χαρά. Θέλω να ανοίξω την καρδιά μου και να τους τη δώσω.
Γι’ αυτό και στο δικό μου μυαλό σου ταιριάζει το λαϊκό τραγούδι. Ασφαλώς, είμαι από λαϊκή οικογένεια, από χωριό, την Ηράκλεια Σερρών, όπου οι πόρτες ήταν ανοιχτές, η γειτονιά μπαινόβγαινε, ήταν όλοι με τα πιάτα στα χέρια. Αυτό είμαι. Έχω αυτές τις εικόνες και προσλαμβάνουσες από μωρό παιδί, αυτά μέσα μου αν τα παρατηρείς και είσαι καλός δέκτης θα γίνουν πομπός.
Τώρα σε φαντάζομαι να έχεις μαγαζί και να τους τραγουδάς ενώ τους σερβίρεις. Μα το έχω κάνει κι αυτό. Είχε ο γιος μου μεζεδοπωλείο στη Χαλκίδα και έφτιαχνα κι εγώ μεζέδες και έδειχνα στις μαγείρισσες μυστικά. Άλλος ένας φυσικός μου χώρος. Πολλές Κυριακές κάναμε και μικρά live, ερχόντουσαν φίλοι από την Αθήνα και παίζαμε πενιές.
Ο κινηματογράφος τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου; Κατ’ αρχάς λάτρεψα τον τραγούδι μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, τότε που υπήρχαν οι ατελείωτες ουρές στις προβολές της Κυριακής. Εκεί είδα τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Τσιτσάνη και θυμάμαι ως παιδάκι στη διαδρομή από το σινεμά στο σπίτι προσπαθούσα να πω τα τραγούδια που είχα ακούσει στην ταινία. Για μένα κινηματογράφος, θέατρο, τραγούδι είναι τόσο συγγενείς τέχνες που δεν ξέρω πότε αρχίζει μια και πού τελειώνει η άλλη.
Πες μου για την εμπειρία σου στο «Χάραμα» του Αλέξη Μπίστικα. Ο κινηματογράφος ήρθε στη ζωή μου μπολιασμένος με πίκρα και πόνο. Τι εννοώ; Ο σκηνοθέτης ήταν ένα παιδί 30 χρονών που ήξερε ότι «φεύγει» κι αυτό ήταν το κύκνειο άσμα του. Θαύμαζα αυτό το παιδί και την αγωνία του να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί πριν φύγει.
Ένιωσες ευθύνη απέναντι του; Τεράστια κι αυτός ήταν ο λόγος που το ανέλαβα. Όταν μου το πρότεινε ο Αλέξης δεν είχα κανέναν λόγο να εμπλακώ γιατί δεν είμαι ηθοποιός, ήταν μεγάλο ρίσκο γιατί εγώ τότε ήμουν το «πρόσωπο της ημέρας» και δεν είχα και χρόνο. Με έπεισε όμως η θέληση του ανθρώπου, που μέχρι τέλους δε τα παρατάει. Ο Μπίστικας με είδε σε ένα βίντεο κλιπ και είπε «Αυτή είναι η ηρωίδα του έργου μου, αυτή θέλω». Η πρώτη μας συνάντηση έγινε σπίτι του, όπου πήγα ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω γιατί ήθελα να του το εξηγήσω από κοντά και όχι να του μεταφέρουν ότι «η Κούκα δε θέλει». Πήγα λοιπόν να του πω «ευχαριστώ για την πρόταση αλλά δεν μπορώ να το κάνω» κι έφυγα έχοντας πει ήδη το «ναι». Αν το έβλεπα ψυχρά επαγγελματικά έπρεπε να πω όχι γιατί θα μπορούσα να εκτεθώ ανεπανόρθωτα χωρίς λόγο∙ αμοιβή δεν υπήρχε, μου το είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι πολεμούσαν να συγκεντρώσουν χρήματα για την ταινία. Ο παππούς του ήταν κοσμηματοπώλης και όταν τελείωσαν τα γυρίσματα μου έφερε ένα δαχτυλίδι με ένα σμαραγδάκι και μου είπε «Πάρε το δαχτυλίδι που το έχει φτιάξει ο παππούς μου με τα χέρια του».
Πώς ήταν τα γυρίσματα; Κούραση αλλά και μεγάλο κέρδος. Κράτησαν τέσσερις μήνες κι εγώ παράλληλα έκανα 55 συναυλίες. Ντυνόμουν στο αυτοκίνητο για να βγω να τραγουδήσω. Μικρή κοπέλα ήμουν, άντεχα. Ήταν όμως μεγάλο μάθημα. Μετά την ταινία ήμουν άλλη κι ως τραγουδίστρια. Άρχισα να επεξεργάζομαι πώς θα εκφέρω τον λόγο του τραγουδιού, μία μία λέξη. Πριν το έκανα από ένστικτο, στο πλαίσιο ενός αυθορμητισμού. Μετά συνειδητοποίησα ότι το «αγάπη μου» όπως το λες πρέπει να βγαίνει από τα φυλλοκάρδια σου.
Την τηλεόραση των reality που έκανες την μετάνιωσες; Απόλυτα. Τολμώ να πω ότι εγώ και ο Αντώνης Βαρδής εξαπατηθήκαμε. Αρχικά να σου θυμίσω ότι κάτι τέτοιο πριν δεν υπήρχε στην ελληνική τηλεόραση. Όταν λοιπόν μας προσέγγισαν μας είπαν ότι πρόκειται για μια μουσική τηλεοπτική ακαδημία όπου οι κριτές θα πρέπει να είναι άνθρωποι κύρους στον χώρο τους και ότι θα λειτουργεί συμβουλευτικά η γνώμη τους για να βοηθήσουν νέα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν τραγουδιστές. Αυτό ήταν πράγματι στα πρώτα επεισόδια, αν το παρατηρήσει κανείς. Αργότερα, και δυστυχώς πολύ σύντομα, το παιχνίδι άλλαξε και ο σκοπός ήταν να στήνουν παγίδες για να κάνουν τηλεθέαση. Εγώ σαν άμαθη στην πονηριά αυτών των τηλεοπτικών τερτιπιών έπεσα στην παγίδα του να θέλω να βγάλω την αλήθεια μου. Ήμουν εντελώς αυθόρμητη. Δεν μετάνιωσα ποτέ για τη στάση μου απλώς μετάνιωσα που μπήκα στη διαδικασία. Αλλά πού την κράτησα αυτή την στάση; Ποιος να καταλάβει τι; Ο διευθυντής του προγράμματος που το μόνο που ήθελε ήταν τηλεθέαση; Ήμουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Για άλλο πράγμα πήγα εκεί, όπως και ο Αντώνης Βαρδής. Μετά επειδή ήμασταν δεσμευμένοι με ρήτρες και τέτοια δεν μπορούσαμε να φύγουμε.
Τι έχετε ετοιμάσει με τον Θέμη Καραμουρατίδη και την Μελίνα Κανά για τον Σταυρό του Νότου; Πώς το βίωσες το καλοκαίρι που το παρουσιάσατε στην Ταράτσα του Φοίβου; Έχω πολύ μεγάλη χαρά γι’ αυτό που μου συμβαίνει. Αποφάσισε ο Θέμης να κάνει μια παράσταση με τα λαϊκά του και πήρε δύο τραγουδίστριες λαϊκές που όμως είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και ταυτοχρόνως συγγενείς. Η Μελίνα έχει αυτή τη μαγική, ερωτική φωνή με τα βυζαντινά γυρίσματα. Ο Θέμης έκανε καταπληκτική επιλογή, και έδωσε στην κάθε μια τα τραγούδια που της ταιριάζουν περισσότερο. Μελέτησα πάρα πολύ μαζί του το καλοκαίρι γιατί είναι ένα νέο παιδί, φέρνει έναν φρέσκο αέρα στα πράγματα, έχουν πει τα τραγούδια του σπουδαίες τραγουδίστριες, τις οποίες θαυμάζω έτσι κι αλλιώς και ήθελα να ανταποκριθώ όσο πιο καλά μπορώ στην εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Μου είπε πολύ απλά «Θέλω να είσαι ο εαυτός σου, θέλω να βγάλεις την ψυχάρα σου γιατί αυτήν αγαπώ».
Πώς έχει αλλάξει η νύχτα; Πια δεν βγαίνω τις νύχτες αλλά έχω εικόνα του τι γίνεται και δεν με αφορά. Είναι πολύ λίγες οι σκηνές που μπορώ να απολαύσω καλές ορχήστρες, καλά παιξίματα, καλά τραγουδίσματα, ωραία τραγούδια και να συγκινηθώ. Αυτό το αρκουδαριό που γίνεται στους μεγάλους χώρους 1.000, 2.000 ατόμων, δεν ξέρω… Σαφώς θα υπάρχει κάποια γοητεία και σε αυτό αλλά εμένα δεν μπορεί να μου πει κάτι. Ίσα ίσα, είναι προς αποφυγήν γιατί μου χαλάει τον εσωτερικό μου κόσμο, δεν μπορώ. Πολύ φασαρία, πολλά φώτα, πολλοί καπνοί, πολλά στρας, πολλά μαγιό. Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι λέω.
Τι αγαπάς να κάνεις στην καθημερινότητά σου; Όταν έχω να ασχοληθώ με τη δουλειά μου τότε στο σπίτι δεν κάνω απολύτως τίποτα, είμαι σαν ένα άδειο σακί. Πέφτω στο κρεβάτι και δεν σκέφτομαι. Δεν μπορώ να διαμελίζομαι. Όταν είμαι σε εποχή χαλάρωσης και δεν εργάζομαι τότε με ευχαριστεί να κολυμπώ, αγαπώ τη θάλασσα και γενικά το νερό, πάω και κολυμβητήριο, μου αρέσει καμιά φορά να κεντάω. Έχω χρόνια ένα ρημαδιασμένο κέντημα, το παίρνω, τ’ αφήνω. Το πιάνω όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά, γιατί δεν χρειάζεται όταν κεντάς να σκέφτεσαι καθώς επικεντρώνεσαι εκεί. Μου αρέσει πάρα, πάρα πολύ να μαγειρεύω για τους φίλους μου∙ η μαγειρική είναι πολύ δημιουργικό πράγμα. Διαβάζω πολύ, ειδικά το καλοκαίρι, έχω τόσα πολλά βιβλία που περιμένουν να τα διαβάσω.
Σου αρέσει να σου μαγειρεύουν; Όχι, εγώ θέλω να μαγειρεύω για τους άλλους. Κι όταν είμαι στην κουζίνα μου δεν μπαίνει κανείς άλλος γιατί θα κάνει πατατιά. Σου είπα, είμαι Λωξάντρα.
Info
«Τα Λαϊκά του Θέμη», Θέμης Καραμουρατίδης με Κατερίνα Κούκα και Μελίνα Κανά. Κυριακή 4, 11 & 18 Νοεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, Θαρύπου 37.
http://m.popaganda.gr/katerina-kouka-in ... gOo6y3X6ek
Ετοιμάζεται να επαναλάβει μαζί με την Μελίνα Κανά τα «Λαϊκά του Θέμη», στον Σταυρό του Νότου αυτή τη φορά, και θυμάται τις πιο σημαντικές στιγμές μιας μεγάλης πορείας.
H Κατερίνα Κούκα είναι πληθωρική γυναίκα. Το κατάλαβα από την πρώτη φορά που σήκωσε από το ακουστικό, μου ζήτησε κατευθείαν να μιλάμε στον ενικό και η φωνή της αντηχούσε γέλιο γιατί πριν λίγες μέρες ο γιος της την έκανε για πρώτη φορά γιαγιά. «Αυτές τις μέρες, είμαι κάπου ενδιάμεσα στη γη και στον ουρανό, δεν πατάω στο έδαφος», αλλά όταν έρχεται στο ραντεβού μας βλέπω απέναντι μου μια γήινη φιγούρα, από τις παλιές, που δεν μάσαγαν τα λόγια τους και ήταν έτοιμες να σου μαγειρέψουν κάτι σε πέντε λεπτά. Μου το επιβεβαιώνει και στα λεγόμενά της, μια γνήσια «Λωξάντρα» του 21ου αιώνα.
Ποιο είναι το κύριο στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε βοήθησε να παραμείνεις ο εαυτός σου αλλά και να χτίσεις την καριέρα σου; Νομίζω ότι είναι η καλή μου πρόθεση απέναντι στους ανθρώπους. Με ενδιαφέρει έτσι να ξεκινάω τις σχέσεις μου. Πιστεύω ότι όταν έχεις καλή πρόθεση και το βγάζεις αυτό, θα εκμαιεύσεις από τον απέναντι σου τον καλύτερό του εαυτό∙ εμένα αυτός είναι που με ενδιαφέρει στους ανθρώπους. Εγώ τουλάχιστον είμαι καλυμμένη από τον τρόπο που απευθύνομαι στο περιβάλλον μου. Αυτό δεν αφορά μόνο τη δουλειά μου αλλά και τις φιλίες μου, τους έρωτες μου, το παιδί μου, όλα.
Έγινες μητέρα στα 16 και στα 21 ξεκίνησες το τραγούδι. Πώς έγινε αυτό; Από μικρή ήμουν η αρτίστα, φαίνονται μερικά παιδάκια τι κλίση έχουν. Μετά η ζωή με πήγε αλλού. Όταν ξεκίνησα το τραγούδι δεν το έκανα επειδή είπα «τώρα θα ακολουθήσω τα όνειρά μου» παρότι αυτά ήταν όντως τα ενδόμυχά μου όνειρα αλλά για να συμπληρώσω χρήματα στον κορβανά του σπιτιού, μετά το ένα έφερε το άλλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που πάτησα στην σκηνή, ένιωσα στον φυσικό μου χώρο.
Πόσα χρόνια τραγουδάς; Από το ’81, είναι 37 χρόνια τραγουδιού. Είμαι 58 χρονών κι ο γιος μου 42.
Ακόμη θυμάσαι πώς ένιωσες την πρώτη φορά πάνω στη σκηνή. Αυτή η αίσθηση πώς μεταλλάσσεται με τα χρόνια; Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε ποτέ. Εξακολουθεί να είναι ο φυσικός μου χώρος. Θυμάμαι κάποια στιγμή είχα κάνει κάτι εξετάσεις, περίμενα τα αποτελέσματα, που ξέρεις εκείνη την ώρα βγαίνουν όλες οι φοβίες, και σκεφτόμουν «αν πεθάνω θα ήθελα να πεθάνω πάνω στη σκηνή» κι αυτό το ένιωσα πολύ περισσότερο στη σκηνή του θεάτρου.
Πώς σου γεννήθηκε αυτή η σκέψη συγκεκριμένα για το θέατρο; Πάω στη δουλειά μου από τους πρώτους, εγώ και οι ταμίες, εγώ και οι σερβιτόροι και φεύγω από τους τελευταίους. Με γοητεύει πάρα πολύ όταν το θέατρο δεν έχει ακόμη ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό και είναι η σκηνή και οι θέσεις άδειες. Πολλές φορές πήγαινα εκεί μέσα στο σκοτάδι, πριν έρθουν οι συνάδελφοί μου, κοιτούσα το θέατρο και κάτι γινόταν μέσα μου. Ένιωθα μια ολοκλήρωση, ότι εδώ είμαι, εδώ είναι το σπίτι μου.
Όταν υπήρχε κοινό από κάτω; Πώς ένιωθες; Εκεί κυριαρχεί η αδρεναλίνη του «να τα καταφέρω», να τα φέρω εις πέρας, να είμαι καλή στην ερμηνεία μου, όπως δηλαδή συμβαίνει και στο τραγούδι. Εκείνη τη στιγμή δεν αφήνεις τη ψυχή χαλαρή, άλλου είδους μαγεία αυτή, που παίρνεις και δίνεις ενέργεια και ζωή. Όμως η άδεια σκηνή έχει γαλήνη και μια απόλυτη ταύτιση με τον εσωτερικό μου κόσμο.
Άρα είσαι κατά βάθος ήρεμος άνθρωπος παρότι είσαι στο τραγούδι και μάλιστα στο λαϊκό που είναι πολύ έντονο, που έχει συναίσθημα, καψούρα. Το λαϊκό έχει πολύ μεγάλες εντάσεις, γι’ αυτό χρησιμοποίησα και τη λέξη αδρεναλίνη. Είσαι έτοιμος να εκτοξευτείς, γίνεσαι πύραυλος.
Κι εσύ έγινες πολύ γνωστή με το «Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο» που ήταν ένα τραγούδι-πύραυλος. Αυτό πια... Είναι τραγούδι του 1992 αλλά υπάρχουν παιδιά 20-25 χρονών που ξέρουν τους στίχους.
Φαινόταν τότε ένα τραγούδι-πυροτέχνημα, βέβαια σε μουσική Γιάννη Σπανού, αλλά 26 χρόνια αργότερα πρέπει να παραδεχτούμε ότι μάλλον είναι ένα τραγούδι-ορόσημο. Εσύ το είχες καταλάβει τότε; Όχι, καθόλου. Δεν μου άρεσε καν.
Γιατί; Αισθανόμουν ότι θα με πάει κάπου αλλού, κάπου που δεν είμαι εγώ. Λυπάμαι πολύ που άργησα τόσο πολύ να καταλάβω πόσο σπουδαίο τραγούδι είναι αυτό. Ήμουν τότε ένας πιο κλειστός άνθρωπος και εν τέλει και πιο συντηρητικός. Μέχρι ένα σημείο πίστευα ότι αυτό το τραγούδι ήταν ένα λάθος. Ο πρώτος μου δίσκος «Το πρώτο ραντεβού», καμία σχέση δεν έχει με αυτό το είδος. Ήταν πιο θεατρικό το ξεκίνημά μου, με πιο βαθύ στίχο, είχα μια συμμετοχή σε δίσκο της Λένας Πλάτωνος. Αλλιώς τα ονειρευόμουν γιατί ήμουν ένα παιδί που άκουγα Χατζιδάκι, Ξαρχάκο, τέτοια πράγματα. Τα πολύ λαϊκά ήταν για εμένα ωραία, αλλά μέχρι εκεί.
Ισχύει ακόμη αυτό; Όταν είμαι μόνη μου στο σπίτι ακούω άλλα από αυτά που τραγουδώ, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά που τραγουδώ δεν τα εκτιμώ, δεν τ’ αγαπώ ή δεν τα υπηρετώ σωστά. Όταν τραγουδώ προσφέρω, όταν ακούω παίρνω εγώ.
Όταν βλέπεις τον κόσμο από κάτω να διασκεδάζει πώς αισθάνεσαι; Παίρνω πολύ μεγάλη χαρά. Θέλω να ανοίξω την καρδιά μου και να τους τη δώσω.
Είσαι και στο σπίτι σου έτσι; Εντελώς. Είμαι Λωξάντρα. Δεν φαίνεται άλλωστε;Όταν είμαι στη σκηνή το μέλημά μου είναι να κάνω τον κόσμο να πάρει χαρά, να λάμπουν τα μάτια ή να συγκινηθεί. Είναι σαν να έρχονται στο σπίτι σου και βγάζεις τα καλούδια για να τους φιλέψεις.
Γι’ αυτό και στο δικό μου μυαλό σου ταιριάζει το λαϊκό τραγούδι. Ασφαλώς, είμαι από λαϊκή οικογένεια, από χωριό, την Ηράκλεια Σερρών, όπου οι πόρτες ήταν ανοιχτές, η γειτονιά μπαινόβγαινε, ήταν όλοι με τα πιάτα στα χέρια. Αυτό είμαι. Έχω αυτές τις εικόνες και προσλαμβάνουσες από μωρό παιδί, αυτά μέσα μου αν τα παρατηρείς και είσαι καλός δέκτης θα γίνουν πομπός.
Τώρα σε φαντάζομαι να έχεις μαγαζί και να τους τραγουδάς ενώ τους σερβίρεις. Μα το έχω κάνει κι αυτό. Είχε ο γιος μου μεζεδοπωλείο στη Χαλκίδα και έφτιαχνα κι εγώ μεζέδες και έδειχνα στις μαγείρισσες μυστικά. Άλλος ένας φυσικός μου χώρος. Πολλές Κυριακές κάναμε και μικρά live, ερχόντουσαν φίλοι από την Αθήνα και παίζαμε πενιές.
Ο κινηματογράφος τι ρόλο έχει παίξει στη ζωή σου; Κατ’ αρχάς λάτρεψα τον τραγούδι μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, τότε που υπήρχαν οι ατελείωτες ουρές στις προβολές της Κυριακής. Εκεί είδα τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Τσιτσάνη και θυμάμαι ως παιδάκι στη διαδρομή από το σινεμά στο σπίτι προσπαθούσα να πω τα τραγούδια που είχα ακούσει στην ταινία. Για μένα κινηματογράφος, θέατρο, τραγούδι είναι τόσο συγγενείς τέχνες που δεν ξέρω πότε αρχίζει μια και πού τελειώνει η άλλη.
Πες μου για την εμπειρία σου στο «Χάραμα» του Αλέξη Μπίστικα. Ο κινηματογράφος ήρθε στη ζωή μου μπολιασμένος με πίκρα και πόνο. Τι εννοώ; Ο σκηνοθέτης ήταν ένα παιδί 30 χρονών που ήξερε ότι «φεύγει» κι αυτό ήταν το κύκνειο άσμα του. Θαύμαζα αυτό το παιδί και την αγωνία του να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί πριν φύγει.
Ένιωσες ευθύνη απέναντι του; Τεράστια κι αυτός ήταν ο λόγος που το ανέλαβα. Όταν μου το πρότεινε ο Αλέξης δεν είχα κανέναν λόγο να εμπλακώ γιατί δεν είμαι ηθοποιός, ήταν μεγάλο ρίσκο γιατί εγώ τότε ήμουν το «πρόσωπο της ημέρας» και δεν είχα και χρόνο. Με έπεισε όμως η θέληση του ανθρώπου, που μέχρι τέλους δε τα παρατάει. Ο Μπίστικας με είδε σε ένα βίντεο κλιπ και είπε «Αυτή είναι η ηρωίδα του έργου μου, αυτή θέλω». Η πρώτη μας συνάντηση έγινε σπίτι του, όπου πήγα ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω γιατί ήθελα να του το εξηγήσω από κοντά και όχι να του μεταφέρουν ότι «η Κούκα δε θέλει». Πήγα λοιπόν να του πω «ευχαριστώ για την πρόταση αλλά δεν μπορώ να το κάνω» κι έφυγα έχοντας πει ήδη το «ναι». Αν το έβλεπα ψυχρά επαγγελματικά έπρεπε να πω όχι γιατί θα μπορούσα να εκτεθώ ανεπανόρθωτα χωρίς λόγο∙ αμοιβή δεν υπήρχε, μου το είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι πολεμούσαν να συγκεντρώσουν χρήματα για την ταινία. Ο παππούς του ήταν κοσμηματοπώλης και όταν τελείωσαν τα γυρίσματα μου έφερε ένα δαχτυλίδι με ένα σμαραγδάκι και μου είπε «Πάρε το δαχτυλίδι που το έχει φτιάξει ο παππούς μου με τα χέρια του».
Πώς ήταν τα γυρίσματα; Κούραση αλλά και μεγάλο κέρδος. Κράτησαν τέσσερις μήνες κι εγώ παράλληλα έκανα 55 συναυλίες. Ντυνόμουν στο αυτοκίνητο για να βγω να τραγουδήσω. Μικρή κοπέλα ήμουν, άντεχα. Ήταν όμως μεγάλο μάθημα. Μετά την ταινία ήμουν άλλη κι ως τραγουδίστρια. Άρχισα να επεξεργάζομαι πώς θα εκφέρω τον λόγο του τραγουδιού, μία μία λέξη. Πριν το έκανα από ένστικτο, στο πλαίσιο ενός αυθορμητισμού. Μετά συνειδητοποίησα ότι το «αγάπη μου» όπως το λες πρέπει να βγαίνει από τα φυλλοκάρδια σου.
Την τηλεόραση των reality που έκανες την μετάνιωσες; Απόλυτα. Τολμώ να πω ότι εγώ και ο Αντώνης Βαρδής εξαπατηθήκαμε. Αρχικά να σου θυμίσω ότι κάτι τέτοιο πριν δεν υπήρχε στην ελληνική τηλεόραση. Όταν λοιπόν μας προσέγγισαν μας είπαν ότι πρόκειται για μια μουσική τηλεοπτική ακαδημία όπου οι κριτές θα πρέπει να είναι άνθρωποι κύρους στον χώρο τους και ότι θα λειτουργεί συμβουλευτικά η γνώμη τους για να βοηθήσουν νέα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν τραγουδιστές. Αυτό ήταν πράγματι στα πρώτα επεισόδια, αν το παρατηρήσει κανείς. Αργότερα, και δυστυχώς πολύ σύντομα, το παιχνίδι άλλαξε και ο σκοπός ήταν να στήνουν παγίδες για να κάνουν τηλεθέαση. Εγώ σαν άμαθη στην πονηριά αυτών των τηλεοπτικών τερτιπιών έπεσα στην παγίδα του να θέλω να βγάλω την αλήθεια μου. Ήμουν εντελώς αυθόρμητη. Δεν μετάνιωσα ποτέ για τη στάση μου απλώς μετάνιωσα που μπήκα στη διαδικασία. Αλλά πού την κράτησα αυτή την στάση; Ποιος να καταλάβει τι; Ο διευθυντής του προγράμματος που το μόνο που ήθελε ήταν τηλεθέαση; Ήμουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Για άλλο πράγμα πήγα εκεί, όπως και ο Αντώνης Βαρδής. Μετά επειδή ήμασταν δεσμευμένοι με ρήτρες και τέτοια δεν μπορούσαμε να φύγουμε.
Τι έχετε ετοιμάσει με τον Θέμη Καραμουρατίδη και την Μελίνα Κανά για τον Σταυρό του Νότου; Πώς το βίωσες το καλοκαίρι που το παρουσιάσατε στην Ταράτσα του Φοίβου; Έχω πολύ μεγάλη χαρά γι’ αυτό που μου συμβαίνει. Αποφάσισε ο Θέμης να κάνει μια παράσταση με τα λαϊκά του και πήρε δύο τραγουδίστριες λαϊκές που όμως είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και ταυτοχρόνως συγγενείς. Η Μελίνα έχει αυτή τη μαγική, ερωτική φωνή με τα βυζαντινά γυρίσματα. Ο Θέμης έκανε καταπληκτική επιλογή, και έδωσε στην κάθε μια τα τραγούδια που της ταιριάζουν περισσότερο. Μελέτησα πάρα πολύ μαζί του το καλοκαίρι γιατί είναι ένα νέο παιδί, φέρνει έναν φρέσκο αέρα στα πράγματα, έχουν πει τα τραγούδια του σπουδαίες τραγουδίστριες, τις οποίες θαυμάζω έτσι κι αλλιώς και ήθελα να ανταποκριθώ όσο πιο καλά μπορώ στην εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Μου είπε πολύ απλά «Θέλω να είσαι ο εαυτός σου, θέλω να βγάλεις την ψυχάρα σου γιατί αυτήν αγαπώ».
Πώς έχει αλλάξει η νύχτα; Πια δεν βγαίνω τις νύχτες αλλά έχω εικόνα του τι γίνεται και δεν με αφορά. Είναι πολύ λίγες οι σκηνές που μπορώ να απολαύσω καλές ορχήστρες, καλά παιξίματα, καλά τραγουδίσματα, ωραία τραγούδια και να συγκινηθώ. Αυτό το αρκουδαριό που γίνεται στους μεγάλους χώρους 1.000, 2.000 ατόμων, δεν ξέρω… Σαφώς θα υπάρχει κάποια γοητεία και σε αυτό αλλά εμένα δεν μπορεί να μου πει κάτι. Ίσα ίσα, είναι προς αποφυγήν γιατί μου χαλάει τον εσωτερικό μου κόσμο, δεν μπορώ. Πολύ φασαρία, πολλά φώτα, πολλοί καπνοί, πολλά στρας, πολλά μαγιό. Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι λέω.
Τι αγαπάς να κάνεις στην καθημερινότητά σου; Όταν έχω να ασχοληθώ με τη δουλειά μου τότε στο σπίτι δεν κάνω απολύτως τίποτα, είμαι σαν ένα άδειο σακί. Πέφτω στο κρεβάτι και δεν σκέφτομαι. Δεν μπορώ να διαμελίζομαι. Όταν είμαι σε εποχή χαλάρωσης και δεν εργάζομαι τότε με ευχαριστεί να κολυμπώ, αγαπώ τη θάλασσα και γενικά το νερό, πάω και κολυμβητήριο, μου αρέσει καμιά φορά να κεντάω. Έχω χρόνια ένα ρημαδιασμένο κέντημα, το παίρνω, τ’ αφήνω. Το πιάνω όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά, γιατί δεν χρειάζεται όταν κεντάς να σκέφτεσαι καθώς επικεντρώνεσαι εκεί. Μου αρέσει πάρα, πάρα πολύ να μαγειρεύω για τους φίλους μου∙ η μαγειρική είναι πολύ δημιουργικό πράγμα. Διαβάζω πολύ, ειδικά το καλοκαίρι, έχω τόσα πολλά βιβλία που περιμένουν να τα διαβάσω.
Σου αρέσει να σου μαγειρεύουν; Όχι, εγώ θέλω να μαγειρεύω για τους άλλους. Κι όταν είμαι στην κουζίνα μου δεν μπαίνει κανείς άλλος γιατί θα κάνει πατατιά. Σου είπα, είμαι Λωξάντρα.
Info
«Τα Λαϊκά του Θέμη», Θέμης Καραμουρατίδης με Κατερίνα Κούκα και Μελίνα Κανά. Κυριακή 4, 11 & 18 Νοεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου, Θαρύπου 37.
http://m.popaganda.gr/katerina-kouka-in ... gOo6y3X6ek
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου και για λίγες παραστάσεις
Σταυρός του Νότου Plus
Ο Μιχάλης Ρακιντζής που ποτέ δεν σταματάει να μας εκπλήσσει με τα τόσα διαφορετικά είδη που μας παρουσιάζει στις συναυλίες του, μας κρατά για το Σταυρό Του την καλύτερη παρουσία- έκπληξη για τις Παρασκευές του Δεκεμβρίου.
Αν και είναι γνωστό ότι ο Μιχάλης μας έχει συνηθίσει σε διαφορετικά στυλ, απο ποπ μέχρι hardstyle, αυτή τη φορά επιλέγει να μας παρουσιάσει με έναν πολύ ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο τις αγαπημένες μας μελωδίες, με τον πιο γλυκό ήχο
του σαξοφώνου, του πιάνου, του κόντρα μπασο και των κρουστών σε ρυθμούς jazz, swing και bossa.
Οι Παρασκευές του Δεκεμβρίου θα γεμίσουν με τους ήχους που ζητάτε τόσο καιρό και ο Μιχάλης με τους καλύτερους μουσικούς,θα σας περιμένουν στο Σταυρό του Νότου για τις πολυαναμενόμενες συναυλίες-έκπληξη!!
Ώρα έναρξης 22.30
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Σοφία Αρβανίτη - «..λίγο πριν τα 30» - Live στο Black Box Methodia – Παρασκευή 30 Νοεμβρίου.
Η Σοφία Αρβανίτη ανεβαίνει στην σκηνή του Black Box Methodia σε ένα live έκπληξη από την ως τώρα μουσική της διαδρομή!! Θα ακουστούν γνωστά και αγαπημένα τραγούδια απ΄τις συνεργασίες της με τους Μιχάλη Ρακιντζή, Σπύρο Πάζιο, Κώστα Χαριτοδιπλωμένο, Σοφία Βόσσου, Ανδρέα Λάμπρου, αλλά και τραγούδια από την τελευταία της δουλειά με τίτλο «Αλαβαρντάχαλα» τραγούδια των καιρών
Παίζουν οι μουσικοί «Από την πόλη έρχονται».
Φωνή: Χριστίνα Ιωαννίδη ενώ θα δώσουν το παρόν γνωστοί και αγαπημένοι καλεσμένοι!!
Η συναυλία θα ηχογραφηθεί!!!!
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου
Black Box Methodia
Αγίου Όρους 15 - Βοτανικός
Re: Μικρά - μικρά κι ενδιαφέροντα μουσικά νέα!
Ο Στέφανος Κορκολής σε μια σπάνια εξομολόγηση, αποκλειστικά στο koutipandoras.gr
Από το έντεχνο τραγούδι των 80s στην εμπορική pop των 90s κι από τον Μίκη Θεοδωράκη στον Κ. Π. Καβάφη. Ένας βίος με τα πάνω του και τα κάτω του, με σοβαρές μουσικές σπουδές και, κυρίως, με αξιοζήλευτες καλλιτεχνικές συναντήσεις. Είναι ο βίος του τεράστιου πιανίστα και συνθέτη Στέφανου Κορκολή, όπως τον αφηγήθηκε ο ίδιος στον Αντώνη Μποσκοΐτη
https://www.koutipandoras.gr/article/o- ... kt7y7m5Wg0
Από το έντεχνο τραγούδι των 80s στην εμπορική pop των 90s κι από τον Μίκη Θεοδωράκη στον Κ. Π. Καβάφη. Ένας βίος με τα πάνω του και τα κάτω του, με σοβαρές μουσικές σπουδές και, κυρίως, με αξιοζήλευτες καλλιτεχνικές συναντήσεις. Είναι ο βίος του τεράστιου πιανίστα και συνθέτη Στέφανου Κορκολή, όπως τον αφηγήθηκε ο ίδιος στον Αντώνη Μποσκοΐτη
https://www.koutipandoras.gr/article/o- ... kt7y7m5Wg0