Γράφει η Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Πως συνδέονται τα ρεμπέτικα με τον παλιακό πόνο και οι φινετσάτες γαλλικές μπαλάντες; Πως ενώνεται η παραδοσιακή μουσική με το φάνκυ ρυθμό; Πως ένα μεταλλόφωνο, ένα τραπεζάκι και μερικά μικρά πραγματάκια που όλοι ξεσκονίζουμε στα σπίτια μας, μετατρέπουν ένα μικρό άδειο χώρο σε ένα κατάμεστο δωμάτιο; Πως ταξιδεύει κανείς από τον Χατζιδάκι ως το Λειβαδίτη και από τον Αλμοδοβάρ ως τις παλιές ελληνικές ταινίες; Η απάντηση δόθηκε στον πολυχώρο ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ της πολυπολιτισμικής Κυψέλης για ακόμα ένα βράδυ, με μεσάζοντα μεταξύ πραγματικότητας και θεάτρου, την Χριστίνα Μαξούρη.

maxouri_live_2015_01_002

Κάθε τραγούδι και μια μικρή παράσταση. Κάθε απαγγελία και μια ερμηνεία για τους θεατές που παρευρεθήκαμε στο ημίφως των κεριών και του λευκού προβολέα. «Δεν πρόκειται για αυτοσχεδιασμό», θα μας πει αργότερα. Και ναι, ακόμα και στις παραστάσεις αυτοσχεδιασμού όλα είναι ακριβώς μελετημένα και δεν επιδέχονται την αμεσότητα του χαμόγελου στη λάθος νότα, ούτε την ύπαρξη ακορντεόν ξέροντας ελάχιστα πως παίζεται. Κι όμως όλα ταίριαζαν μεταξύ τους. Σαν να μαζευτήκαμε στο σπίτι της και να κάναμε μια βραδιά ποίησης ή υποκριτικής ή απαγγελίας.. ή όλων αυτών μαζί.

Θυμίζοντάς μας την εποχή που οι ερωτευμένοι έκαναν καντάδες και οι εξεγερμένοι τραγουδούσαν στίχους. Μια εποχή ρομαντική και δυναμική όπως ο ήχος του μεταλλόφωνου που ακουγόταν μελωδικά σε κάθε χτύπο. Από το «Μαργούδι» και τον έρωτα για τον Αλεξανδρή, ως τους ισπανικούς στίχους που ακούσαμε κάποτε στο «Μίλα της», όλα έδεσαν με σκοπό τη μέθεξή μας στην τέχνη.. Όπως κι αν εκφράζεται αυτή μέσα από τον κάθε δημιουργό αλλά και με οποιοδήποτε τρόπο την αντιλαμβάνεται ο κάθε αποδέκτης.

maxouri_live_2015_01_0010

Σε ατμόσφαιρα που θύμιζε κάτι από την πυθαγόρεια μυσταγωγία και ανάμεσα σε ζεστά χαμόγελα κύλησαν περίπου δυο ώρες.. Με τη Ματούλα Ζαμάνη, τα αυθόρμητα γκροτέσκο της και τις συγκινητικές εξομολογήσεις να δίνουν μια νότα παιδική και αθώα ελεύθερη και να συνοδεύουν μια τόσο ιδιαίτερη παρουσίαση των «δανεικών παπουτσιών» της δημιουργίας που όλοι φορέσαμε κάποτε, ή θα το κάνουμε στο μέλλον για να εκφράσουμε τα πιο ενδόμυχα συναισθήματά μας. Η ανάγνωση στίχων ψιθυριστά και σχεδόν μυστικά.. Το σιγομουρμούρισμα αγαπημένων στίχων.. Η ανταλλαγή χαμόγελων, ματιών, ψιθύρων που πάντα θα συνοδεύουν τις εντονότερες στιγμές μας.

maxouri_live_2015_01_0016

Θα την απολαύσουμε ξανά.. αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ούτως ή άλλως ό,τι φτιάχνεται με μεράκι και με χέρια που έχουν όρεξη και νέες ιδέες είναι άξιο θαυμασμού και σεβασμού. Παράδειγμα προς μίμηση.

«Η Τέχνη είναι το υψηλότερο μέσο που βοηθεί τους ανθρώπους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Τίποτε δεν μας ενώνει καλύτερα από μια κοινή καλλιτεχνική συγκίνηση.» Γιώργος Σεφέρης

Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από το live

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here