Κρύο... καιρός για δύο

[MEDIA]

Μια βραδιά... εν όψει

Κρύο... καιρός για δύο

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Και εγένοντο αφίσες. Τα «μεγάλα» μουσικά προγράμματα στις πίστες εννοούμε βεβαίως. Κι απ' όλα αυτά, στο βασίλειο της ακαλαίσθητης αφίσας κάθε σεζόν, επιτέλους εντοπίσαμε φέτος κάποιο χιούμορ έστω και παρωχημένο: ούτε ξανθές με σέξι πόζα και αποκαλυπτικά φορέματα-εσώρουχα-πετσέτες. Ούτε αρρενωπές φίρμες με φουσκωμένα μούσκουλα και δήθεν ασιδέρωτες φράντζες. Ούτε λάγνα βλέμματα που υπαινίσσονται ότι θα ακούσεις κάποιο όψιμο σουξέ σε θανατερή επανάληψη όλη τη βραδιά. Αλλά μια γελοιογραφία όπως αυτές που σκιτσάρουν στο λεπτό, υπαιθρίως, καλλιτέχνες από το Παρίσι έως την Ερμού: Τόλης Βοσκόπουλος-Λευτέρης Πανταζής σε μια απροσδόκητη συνάντηση.

Οχι και τόσο απροσδόκητη, αν σκεφτεί κανείς το κοινό στοιχείο της ένρινης ερμηνείας και του μελωμένου ερωτισμού που αν στην πρώτη περίπτωση -του «αειθαλούς» Βοσκόπουλου- έχει εξοπλιστεί κατά καιρούς και με υπέροχα τραγούδια, συν του ότι εκείνος διαθέτει το διαχρονικό προσόν του αρωματισμένου, ευγενούς, μονίμως ερωτευμένου αρσενικού, στη δεύτερη -του Πανταζή- έχει σκαλώσει σε ξεπερασμένες επιτυχίες και πιο ξεπερασμένα συνθήματα του τύπου «όλα τα μωρά στην πίστα»....

Για το πρόγραμμά τους στην «Οπερα» δεν έχω ωστόσο άλλες πληροφορίες, πέραν της είδησης για την προβλέψιμη παρουσία της Αντζελας Γκερέκου στην πρεμιέρα που χειροκρότησε τον σύζυγό της, ο οποίος με τη σειρά του την έρανε από πίστας με λουλούδια. Επιφυλάσσομαι ωστόσο γιατί κάτι τέτοια δίδυμα δεν πρέπει να τα χάσεις και είναι ασφαλώς... άπαξ.

Πάντως τέτοιες «απροσδόκητες» συναντήσεις έχει κι άλλες η σεζόν. Και είναι... διπλής όψεως. Η μία όψη παραμένει καλοπροαίρετα στη διαπίστωση: «ο τάδε με τον τάδε; Μην τους χάσουμε». Η άλλη μάς ψιθυρίζει στο αυτί ότι δίδυμα όπως αυτό του Βοσκόπουλου με τον Πανταζή ή το θεαματικότερο (από τις 23/10) στον «Διογένη» του Πάριου με τη Μαρινέλλα (που ακόμα κι αν κάποιος -όπως εγώ- δεν τους παραδέχεται ως προς τις δισκογραφικές επιδόσεις τους, υποκλίνεται στη σκηνική παρουσία τους) κάτι λένε. Τι λένε; Την αμηχανία της σεζόν.

Κάτι η οικονομική κρίση, κάτι οι βαρετές ανακυκλώσεις, παρήλθον οι χρόνοι του δυνατού ονόματος που κράταγε τη βραδιά. Μετά την περσινή χρονιά-πανωλεθρία της πίστας, όχι μόνο οι «ηχηρές» Αννα Βίσση και Δέσποινα Βανδή απέχουν, αλλά κι όλοι οι υπόλοιποι κάπως συνασπίζονται. Ακόμα κι ο Σάκης Ρουβάς ανέτρεξε στην κυρίως τηλεοπτική λάμψη και ετοιμότητα της εύκολης ατάκας των αδελφών Μαγγίρα -γιατί, λέει, μαζί τους θα εμφανίζεται στο πρώην «Στούντιο Νεφέλη», πρώην «Luv» και βάλε, της Πλατείας Ασωμάτων.

Θέλετε κι άλλα τέτοια; Σφακιανάκης-Γαρμπή θα γινόταν πριν από λίγα χρόνια; Κι ο «αυτοκράτορας» της «Αρένας» Αντώνης Ρέμος, αφού πόνταρε σε συνεργασίες με τον Γιώργο Νταλάρα ή τη Μαρινέλλα, θα στρεφόταν στους νεο-ποπ Ελληνες «Εμιγκρέ»; Και ένα από τα εναπομείναντα πυροβολικά του λαϊκού, ο Πασχάλης Τερζής, τι γυρεύει με την Ελενα Παπαρίζου; Και, τέλος πάντων, τι θα κάνει μαζί τους στην «Ιερά Οδό» (από τις 30/10) ο Μάνος Πυροβολάκης εκτός από το να παίζει -under cover- λύρα;

Αλλά μήπως δεν συνασπίζονται και οι απέναντι; Πιο εντυπωσιακό και περίεργο το σχήμα στην «Ανοδο Πειραιώς»: Λάκης Παπαδόπουλος - Κώστας Τουρνάς - Γιάννης Κότσιρας. Και επιστρέφοντας μια παράγραφο πριν, θα δανειστώ το πάλαι ποτέ σουξέ του Πυροβολάκη, γιατί αναρωτιέμαι τι τους ενώνει τώρα που γίνανε τρεις;

Αλλά τι ενώνει παρέες όπως αυτή (Μαχαιρίτσας-Μακεδόνας-Κηλαηδόνης-Μηλιώκας-Σταρόβας στον «Ζυγό») ή αυτή (Βασίλης Παπακωνσταντίνου-Μπουλάς-Ζουγανέλης-Θηβαίος-Καλυβάτσης στην «Ακτή Πειραιώς») δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε. Επιθεωρησιακά στοιχεία, λίγο ελληνικό ροκ, παρεΐστικο κλίμα και κυρίως ισχυρή ένωση είναι η συνταγή. Αλλού το συνθετικό στοιχείο είναι το είδος (π.χ. καλό λαϊκό τραγούδι), η πρόκληση του «πατριάρχη» (π.χ. Μητροπάνος) και η πρόκληση του συνδυασμού (μαζί του στο «Κέντρο Αθηνών» θα είναι οι Μ. Λιδάκης-Ελ. Ζουγανέλη-Μπ. Στόκας).

Με τη δαμόκλειο σπάθη της οικονομικής κρίσης από πάνω μας λίγοι τολμούν μόνοι. Από τους βετεράνους πια ο Μάλαμας, από τους νέους ο Χαρούλης ή σε εκτός Σαββατοκύριακου μέρες,τολμηροί και κεφάτοι όπως ο Κωστής Μαραβέγιας ή συνεπείς και σταθεροί όπως ο Παύλος Παυλίδης. Ο χάρτης των μοναχικών απαντά και ποιοι ποντάρουν -και φέτος- στο σταθερό προσωπικό τους κοινό.

Αλλά κι αυτοί κι όλοι οι υπόλοιποι, όσο η Αθήνα υποδέχεται το πρώτο πολικό (10 βαθμούς υπό το 0) Imperia Ice Club με μπάρα και καθίσματα από πάγο που ποντάρουν στην έκπληξη του καινούργιου, προσπαθούν να ξεπαγώσουν την αμφιθυμία του κόσμου. Οσο οι τιμές διατηρούνται παγωμένες, για να πληρώσεις τόσα, πρέπει τουλάχιστον να είσαι σίγουρος ότι αξίζει τον κόπο. Ποιοι αξίζουν; Εδώ είμαστε και θα τα λέμε...

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=84053904

[KaitoVios]

Σε μερικά έχει δίκιο, όμως, δεν συμφωνώ στο ότι αποδίδει τις συνεργασίες "μεγάλων" ονομάτων μόνο στην οικονομική κρίση!

Το 2000 π.χ. δεν είχαμε το σχήμα των δύο κορυφαίων Βίσση - Γαρμπή; Δεν είχαμε αργότερα το Ρουβάς - Μαζωνάκης - Παπαρίζου; 'Η μήπως δεν συνεργάστηκε ο Πασχάλης Τερζής με την Καίτη Γαρμπή, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και την Πέγκυ Ζήνα;

Προσωπικά χαίρομαι που μεγάλα ονόματα συνεργάζονται γιατί δεν χρειάζεσαι π.χ. 300 και βάλε ευρώ για να δεις με την παρέα σου δύο σχήματα που σου αρέσουν.

By the way, το "πολικό" club είναι εμπειρία που δεν πρέπει να χάσεις κι ας έχει 15 ευρώ (εξάλλου, όλα τα μεγάλα clubs τόσο σε χρεώνουν...)