The Cure: Τα παιδιά της μελαγχολίας που έγραψαν ιστορία!

Γράφει ο Παύλος Ζέρβας

Οι The Cure δημιουργήθηκαν στο Crawley του Δυτικού Σάσεξ της Αγγλίας, το 1976, αρχικά με την ονομασία Easy Cure. Ηγέτης τους από την πρώτη στιγμή ήταν ο Robert Smith, ο οποίος δεν θα ήταν απλώς η φωνή και ο κιθαρίστας τους, αλλά και η ψυχή και ο βασικός συνθέτης τους.

Το 1979 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, “Three Imaginary Boys”, ένα μείγμα από post-punk και art-pop, με πιο ωμή παραγωγή και λιτή αισθητική. Τραγούδια όπως το “10:15 Saturday Night” και “Grinding Halt” φανέρωσαν ήδη τη σκοτεινή, ειρωνική και υπόγεια ποιητική διάθεση που θα τους χαρακτήριζε.

Οι Cure όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο album τους, ήταν οι:

• Robert Smith – φωνή & κιθάρα

• Michael Dempsey – μπάσο

• Lol Tolhurst – ντραμς

Μετά από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου, ο Dempsey θα φύγει και τη θέση του θα πάρει ο Simon Gallup, που μαζί με τον Smith θα αποτελέσει τον πιο σταθερό πυρήνα της μπάντας τα επόμενα χρόνια.

Η Άνοδος και η Σκοτεινή Τριλογία (1980–1982)

Ακολούθησαν τρία καθοριστικά άλμπουμ που σήμερα θεωρούνται το θεμέλιο του gothic rock:

• Seventeen Seconds (1980)

• Faith (1981)

• Pornography (1982)

Η τριλογία αυτή χτίζει έναν κόσμο μινιμαλιστικής απόγνωσης, υπαρξιακού κενού και σκοτεινής αισθητικής. Το “A Forest” έγινε το πρώτο τους μεγάλο hit και παραμένει από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους.

Το Pornography είναι ένα από τα πιο σκοτεινά άλμπουμ της εποχής, με τον Robert Smith σε ψυχική και καλλιτεχνική υπερένταση να δηλώνει: «It doesn’t matter if we all die», ανοίγοντας έτσι το δίσκο με το One Hundred Years.

Η Στροφή στον Ευρύτερο Ήχο και η Παγκόσμια Καταξίωση (1983–1989)

Η δεκαετία του ’80 ήταν η δεκαετία της καθολικής αναγνώρισης. Οι Cure αφήνουν πίσω τη μονοχρωμία της πρώτης περιόδου και πειραματίζονται με πιο εύπεπτους ήχους, χωρίς να χάνουν τον χαρακτήρα τους.

Άλμπουμ όπως:

• The Head on the Door (1985)

• Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987)

• Disintegration (1989)

…αποδεικνύουν την ικανότητα του συγκροτήματος να ισορροπεί μεταξύ του εμπορικού και του καλλιτεχνικού. Τα “In Between Days” (αγαπημένο μου), “Close to Me”, “Just Like Heaven” και φυσικά το επικό “Lullaby” (με τον εφιαλτικό του ρυθμό) έφεραν τους Cure στην κορυφή των charts.

Το Disintegration, όμως, είναι το απόλυτο αριστούργημα τους. Με μελωδίες που πονάνε και στίχους βαθιά συναισθηματικούς, το άλμπουμ περιλαμβάνει κομμάτια όπως “Pictures of You”, “Lovesong”, και “Fascination Street”. Θεωρείται από πολλούς ως το magnum opus τους!

Η σχέση Robert Smith – Lol Tolhurst

Ο Lol Tolhurst ήταν κολλητός παιδικός φίλος του Smith — γνωρίζονταν από τα πρώτα τους σχολικά χρόνια. Υπήρξε συνιδρυτής των Easy Cure και αρχικός ντράμερ, αργότερα πέρασε στα πλήκτρα. Ωστόσο, όσο η μπάντα γινόταν πιο επιτυχημένη, ο Tolhurst είχε σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ, γεγονός που επηρέασε τη συμμετοχή του στις ηχογραφήσεις.

Ο Smith, αν και για καιρό προσπαθούσε να τον στηρίξει, τον απέλυσε το 1989, λίγο πριν το Disintegration, λέγοντας ότι είχε γίνει “βάρος για την μπάντα”.

Η σχέση τους πέρασε χρόνια σιγής, αλλά ευτυχώς αποκαταστάθηκε. Από το 2011 και μετά, οι δύο άνδρες επανενώθηκαν περιστασιακά στη σκηνή, και ο Tolhurst συμμετείχε σε επιλεγμένες εμφανίσεις με τους Cure. Το 2023, συνεργάστηκαν ξανά σε νέο project, επιβεβαιώνοντας ότι η φιλία τους επέζησε τελικά.

Wish και οι επόμενες Δεκαετίες (1990–2009)

Το 1992, κυκλοφορεί το Wish, το οποίο περιλαμβάνει το απόλυτο radio hit τους, το “Friday I’m In Love“. Ένα τραγούδι πιο χαρούμενο, σχεδόν pop, που δείχνει τη ρευστότητα του ύφους των Cure. Το άλμπουμ πατάει στην επιτυχία του Disintegration, αλλά έχει και πιο ανάλαφρες στιγμές.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, παρά τις αλλαγές στη σύνθεση και τις σκιές της εποχής, οι Cure συνεχίζουν να δημιουργούν:

• Wild Mood Swings (1996)

• Bloodflowers (2000) – επιστροφή σε πιο εσωτερικούς τόνους

• The Cure (2004)

• 4:13 Dream (2008)

Χωρίς ποτέ να κυνηγούν εμπορικά trends, παραμένουν αυθεντικοί…

Η Προσωπικότητα του Robert Smith – Ο Καλλιτέχνης, ο Άνθρωπος, ο Μύθος

Ο Robert Smith δεν είναι απλώς ο frontman των Cure, πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει ως ένα πολιτισμικό σύμβολο! Με το χαρακτηριστικό του μακιγιάζ, τα ατημέλητα μαλλιά, τη φωνή που τρεμοπαίζει ανάμεσα σε απελπισία και λυρισμό, κατάφερε να προσωποποιήσει τον όρο “romantic outsider”.

Πάντα αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας, διατηρεί χαμηλό προφίλ και έχει παραμείνει με την ίδια σύντροφο, τη Mary Poole, από τα εφηβικά του χρόνια – γεγονός σχεδόν “επαναστατικό” για τα πρότυπα της μουσικής βιομηχανίας.

Οι The Cure κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δικό τους ηχητικό σύμπαν. Χρησιμοποιώντας reverb, πειραγμένα delay, παραμορφώσεις και μια ρομαντική θλίψη στους στίχους, έστησαν μουσικές «ομίχλες» που αγκαλιάζουν τον ακροατή.

Οι στίχοι τους μιλούν για αγάπη, απώλεια, παιδικούς φόβους, ψυχολογικά αδιέξοδα, πάντα με λυρικό και υπαινικτικό τρόπο. Ακούς Cure και νιώθεις, δε σκέφτεσαι.

Θεωρούνται πατέρες του gothic rock, αλλά η επιρροή τους ξεπερνά το είδος. Από post-punk μέχρι alternative, από indie pop μέχρι τους σημερινούς shoegaze καλλιτέχνες, η σκιά των Cure είναι παντού.

Καλλιτέχνες όπως οι Placebo, Smashing Pumpkins, Interpol, Editors, The National και δεκάδες άλλοι έχουν δηλώσει την επιρροή τους από τον ήχο και τη φιλοσοφία των Cure.

The Cure στο Σήμερα – Νέα μουσική, εμφανίσεις, η μαγεία που συνεχίζεται

Παρά τις δεκαετίες που πέρασαν, οι Cure συνεχίζουν να ηχογραφούν και να περιοδεύουν. Το 2019 έκαναν μια επική περιοδεία για τα 40 χρόνια τους, με συναυλίες που άγγιζαν τις 3 ώρες σε διάρκεια και περιλάμβαναν δεκάδες τραγούδια.

Μέχρι και σήμερα οι The Cure συνεχίζουν να περιοδεύουν και να εμφανίζονται live με ένα πενταμελές line-up, στο οποίο πρωταγωνιστεί φυσικά ο Robert Smith, η ψυχή και μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας από την αρχή.

Μαζί του σήμερα είναι οι:
Simon Gallup – μπάσο
Roger O’Donnell – πλήκτρα
Jason Cooper – ντραμς
Reeves Gabrels – κιθάρα

Με μια πορεία που διατρέχει πέντε δεκαετίες, οι The Cure έχουν χαρίσει στο κοινό 14 στούντιο άλμπουμ, δύο EPs, και πάνω από 40 singles, κατακτώντας την κορυφή των charts και της καρδιάς του παγκόσμιου κοινού. Οι πωλήσεις τους ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα, επιβεβαιώνοντας την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του συγκροτήματος.

Η συμβολή τους στη μουσική αναγνωρίστηκε επίσημα το 2019, όταν εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame, σφραγίζοντας τη θέση τους ανάμεσα στους θρύλους της σύγχρονης μουσικής.

Το 2024 σηματοδότησε μια θριαμβευτική επιστροφή: με το “Songs of a Lost World“, το πρώτο τους άλμπουμ με νέο υλικό έπειτα από 16 χρόνια, με το οποίο οι Cure γνώρισαν παγκόσμια αποθέωση από κοινό και κριτικούς. Το άλμπουμ ανέβηκε στην κορυφή των charts σε πολλές χώρες, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέκτησε την πρώτη θέση για πρώτη φορά μετά το 1992, αποδεικνύοντας ότι το συγκρότημα όχι μόνο άντεξε στον χρόνο, αλλά και παραμένει καλλιτεχνικά επίκαιρο και δημιουργικά ζωντανό!

Από το album ξεχωρίζει το “Alone”…

…όμως ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι το album είναι το “I Can Never Say Goodbye”, που γράφτηκε μετά τον θάνατο του αδελφού του Robert Smith. Ο ίδιος εξομολογήθηκε πως ήταν ένα τραγούδι δύσκολο να το τραγουδήσει, όχι τεχνικά, αλλά συναισθηματικά.

Όπως εξήγησε, επέλεξε να μην αφήσει τους στίχους να κυριαρχήσουν, θέλοντας η μουσική να αναλάβει τον κύριο ρόλο, σχεδόν σαν σκηνικό στο οποίο ξετυλίγεται το βίωμα. Δεν κρύβει ότι το τραγούδι λειτούργησε ως κάθαρση: «Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη λέξη καθαρτικό υπερβολικά συχνά, αλλά στην περίπτωσή μου ήταν ακριβώς αυτό. Με βοήθησε να το διαχειριστώ. Και νομίζω πως με βοήθησε τεράστια».

Με τη χαρακτηριστική του ειλικρίνεια, ο Smith μετατρέπει τον προσωπικό του πόνο σε μια παγκόσμια γλώσσα συναισθήματος, παραδίδοντας ένα από τα πιο ανθρώπινα και εσωτερικά τραγούδια του καταλόγου των Cure.

Το Μέλλον των The Cure: Τέλος Εποχής ή Νέα Αρχή;

Τον Οκτώβριο του 2024, ο Robert Smith αποκάλυψε ότι οι The Cure σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν έναν ακόμη δίσκο ως συνέχεια του Songs of a Lost World, ενώ ανακοίνωσε και νέα περιοδεία για το 2025, επιβεβαιώνοντας ότι η δημιουργική φλόγα της μπάντας παραμένει ζωντανή.

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε ένα ντοκιμαντέρ που προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει το 2028, το οποίο αναμένεται να καλύπτει την πολύπλευρη και συχνά μυστηριώδη διαδρομή του συγκροτήματος, μέσα από σπάνιο υλικό και προσωπικές αφηγήσεις.

Ωστόσο, η πιο συγκλονιστική δήλωση του Smith ήταν η υπόνοια αποχώρησης: άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο οι Cure να αποσυρθούν οριστικά το 2029 — τη χρονιά που ο ίδιος θα κλείσει τα 70 αλλά και θα συμπληρώνονται 50 χρόνια από το πρώτο άλμπουμ τους, Three Imaginary Boys (1979). Αν επαληθευτεί, τότε το 2029 θα σηματοδοτήσει το οριστικό φινάλε ενός συγκροτήματος που καθόρισε τον ήχο και την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής.

Οι The Cure δεν ήταν ποτέ μόδα. Δεν ήταν ποτέ ένα συγκρότημα που κυνηγούσε επιτυχίες. Ήταν και είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένα καταφύγιο για όσους ένιωσαν ξένοι, μόνοι, διαφορετικοί.

Μέσα από κάθε τους τραγούδι, κάθε μελωδία, κάθε λέξη, ο Robert Smith και η παρέα του μας θύμισαν ότι δεν είμαστε μόνοι στις σκοτεινές μας σκέψεις – και ότι και η μελαγχολία μπορεί να είναι όμορφη…!

Όλα τα albums που κυκλοφόρησαν οι Cure

Three Imaginary Boys (1979)
Seventeen Seconds (1980)
Faith (1981)
Pornography (1982)
The Top (1984)
The Head on the Door (1985)
Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987)
Disintegration (1989)
Wish (1992)
Wild Mood Swings (1996)
Bloodflowers (2000)
The Cure (2004)
4:13 Dream (2008)
Songs of a Lost World (2024)