Γράφει η Ζωή Νικολάου
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας

«Η ζωή μου στην τέχνη», του Άγγλου συγγραφέα Άντριου Κάουι, γράφτηκε το 1998 και πρόκειται για μια κωμωδία που έχει αποσπάσει σπουδαίες κριτικές, τόσο μετά την πρώτη κιόλας παρουσίασή της στην Αγγλία, όσο και στην Ιταλία, την Αμερική και την Αυστραλία. Όσο για τα ελληνικά δεδομένα, την περσινή χρονιά παρουσιάστηκε στο θέατρο «Αργώ» με πολύ επιτυχημένη πορεία, υπό σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, κι έτσι μπορούμε να την παρακολουθήσουμε με τους ίδιους συντελεστές και φέτος!

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_022

Οι τρεις χαρακτήρες του έργου, είναι όλοι «παράγοντες του θεάτρου», όπως θα έλεγαν κι οι σύγχρονοι κριτικοί. Ένας σκηνοθέτης με μεγαλεπήβολα σχέδια, ο Γκράχαμ, που ανεβάζει τον «Δον Χουάν» του Μπάιρον ένας αφελής αλλά επίμονος πρωταγωνιστής, ο Στίβεν, που υποδύεται το ρόλο του δεκαεξάχρονου αλλά και γοητευτικού Δον Χουάν μία φιλόδοξη ηθοποιός, η Ρεβέκκα, που καλείται να ενσαρκώσει την μεγαλύτερη του Δον Ζουάν, παντρεμένη Δόνα Τζούλια, η οποία τον έχει ερωτευτεί.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_021

Η γενικότερη ιδέα της παράστασης, συνοψίζεται στη φράση «ένα έργο μέσα στο έργο». Οι πρωταγωνιστές κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη σκηνή και τα προσωπικά τους βιώματα τους φέρνουν σε ταύτιση με τους ρόλους τους, καθώς η ερωτική έλξη -και δη μεταξύ αντιθέτων!- ήταν ανέκαθεν σημαντικό ζήτημα για τους ανθρώπους κάθε φύλου. Κάνουν πρόβες, λοιπόν, για τη σκηνή όπου εκδηλώνουν τα συναισθήματα που έχουν ο ένας για τον άλλον και για εκείνη όπου ο Δον Αλφόνσο, σύζυγος της Δόνας Τζούλια, τους πιάνει στο κρεβάτι να ερωτοτροπούν! Καλούνται έτσι να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα που τους προκαλούνται καθώς είναι ιδιαίτερα έντονα και ανατρεπτικά, αφού ο έρωτας των δύο πρωταγωνιστών του έργου αντικατοπτρίζεται και στην πραγματικότητα αλλά όχι αμφίπλευρα… Πιο συγκεκριμένα, ο άπειρος Στίβεν, ερωτεύεται την Ρεβέκκα. Εκείνη, με τη σειρά της, προσπαθεί να σαγηνεύσει τον σκηνοθέτη Γκράχαμ, ο οποίος όμως.. έχει εντελώς διαφορετικά γούστα και προβάρει τις τολμηρές σκηνές με τον Στίβεν! Αυτό το κυνηγητό μεταξύ των τριών χαρακτήρων, προσφέρει μοιραία στιγμές γέλιου βγαλμένες από την πραγματικότητα, η οποία, για ακόμα μία φορά, φαίνεται να ξεπερνά την φαντασία, ακόμα κι αν τα ερωτικά τρίγωνα είναι πλέον αναμενόμενα στην φαινομενικά φιλελεύθερη αλλά και πουριτανή, ταυτόχρονα, σύγχρονη κοινωνία.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_020

Στο έργο, από την άλλη, μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει πόσο περιπλέκονται οι καταστάσεις στα παρασκήνια κάθε θεάματος, καθώς αναπόφευκτα προκαλούνται προβληματισμοί στον κάθε πρωταγωνιστή, ανάλογοι με την προσωπικότητά του. Η δυναμική Ρεβέκκα φαίνεται να αντιτίθεται πλήρως στο να κάνει γυμνές σκηνές, ο Στίβεν από την άλλη μοιάζει να μην έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με αυτό, ενώ για το σκηνοθέτη της παράστασης το γυμνό είναι αναγκαίο για να προκαλέσει το κοινό. Όλα αυτά βέβαια είναι πρώιμες αντιδράσεις των χαρακτήρων, μιας και στην εξέλιξη του έργου, αλλάζουν απόψεις σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οι ίντριγκες που δημιουργούνται υπ’ αυτό το κλίμα οδηγούν τους πρωταγωνιστές σε πλήρη ρήξη και μένει να λυθεί το ερώτημα «τελικά η παράσταση θα γίνει ή όχι;»…

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_012

Διακωμωδώντας τις καταστάσεις που προκαλούνται στις πρόβες, μπορεί το κοινό να παρατηρήσει τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους ενώ αυτές διαμορφώνονται μέσα από τις φιλοδοξίες, τις ανασφάλειες, την αυτοκριτική αλλά και η ματαιοδοξία των πρωταγωνιστών. Μια συνεχής αντίθεση και συνάμα ομοιότητα μεταξύ αλήθειας και σκηνοθεσίας. Οι ηθοποιοί είναι άνθρωποι. Άρα; Οι αδυναμίες και τα πλεονεκτήματά τους, τα βιώματα και τα όνειρά τους, επηρεάζουν πάντα τις αντιδράσεις τους στην ενσάρκωση των ρόλων τους; Επίσης οι ηθοποιοί είναι εργαζόμενοι. Άρα; Ζητήματα όπως οι οικονομικές αποδοχές τους, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις επιλογές και την πορεία τους; Αυτά τα ερωτηματικά αποτελούν τους προβληματισμούς της παράστασης στη σκηνή του θεάτρου «Αργώ», μέσα πάντα από μια οπτική γωνία που δημιουργεί αστείες σκηνές και μια αίσθηση ότι, όπως όλοι οι εργασιακοί χώροι, έτσι και αυτός του θεάματος έχει «υπόγεια» χαρακτηριστικά και αφανείς ρόλους.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_029

Μετά την παράσταση, οι πρωταγωνιστές και ο σκηνοθέτης μίλησαν για την παράσταση και τους συμβολισμούς της στο Music Corner. Τους ακούσαμε και σας μεταφέρουμε:

Music Corner: Νίκο, θες να μας πεις λίγα λόγια για το έργο και το ρόλο σου σ’ αυτό;
Νίκος Αναγνωστόπουλος
: Το έργο το κάναμε και πέρυσι. Για μένα είναι η πρώτη μου θεατρική παράσταση και νομίζω ότι μου ταιριάζει πολύ. Υποδύομαι τον Στίβεν, ένα καλό παιδί, ένα αθώο παιδί, που κάνει τα πρώτα του βήματα στο θέατρο, όπως κι εγώ. Ταυτιζόμαστε σε αυτό το σημείο. Στα ερωτικά του, είναι λίγο μπλεγμένος, έχει μια πολύχρονη σχέση. Είναι ένας αφελής άνθρωπος αλλά και ευφυής ταυτόχρονα. Αυτά θέλουμε να φανούν στην παράσταση και έχουμε προσπαθήσει πολύ γι αυτό.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_030

Music Corner: Στο έργο βλέπουμε να δημιουργείται δίλημμα στους ηθοποιούς για το ποια δουλειά θα επιλέξουν να κάνουν ανάλογα με την αμοιβή τους. Αυτό ανταποκρίνεται στα ελληνικά δεδομένα;
Νίκος Αναγνωστόπουλος
: Κοίτα το έργο είναι αγγλικό, αλλά ναι, ταυτίζεται με την ελληνική πραγματικότητα. Είμαι ηθοποιός αλλά είμαι και σερβιτόρος για να μπορώ να βγάζω τα προς το ζην. Σίγουρα σε απασχολεί το πόσα θα πάρεις, η αμοιβή που θα έχεις και αν θα έχεις βέβαια. Γιατί τις περισσότερες δουλειές τις κάνουμε αφιλοκερδώς ώσπου να κατακτήσουμε μια θέση σε αυτό το χώρο.

Music Corner: Νατάσσα, μίλησέ μας λίγο για τη Ρεβέκκα
Νατάσσα Μήττα
: Είναι μια πολύ καλή ηθοποιός, με την έννοια της καλής μαθήτριας, στο τεχνικό κομμάτι. Μελετά τον ρόλο, τον μαθαίνει πολύ καλά και μπορεί να γίνει σπαστική πολλές φορές με τους συναδέλφους και το σκηνοθέτη. Σε προσωπικό επίπεδο, είναι μια γυναίκα που τα έχει βρει με τον εαυτό της και δεν ψάχνει να βρει κάτι γι αυτήν. Παίζει ρόλο και η σχέση που έχει με έναν μεγαλύτερο και παντρεμένο, βέβαια. Εγώ σαν ηθοποιός μοιάζω λίγο με τη Ρεβέκκα, είμαι αρκετά σχολαστική!

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_032

Music Corner: Στην παράσταση τίθεται έντονα το θέμα του «γυμνού» στο θέατρο. Εσύ τι άποψη έχεις γι αυτό;
Νατάσσα Μήττα
: Είναι προσωπική επιλογή του καθενός. Ο καθένας επιλέγει πώς εκθέτει τον εαυτό του, πως εκφράζεται στην κοινωνία, στην τέχνη. Το μόνο που θα πω είναι ότι είμαι ενάντια στο «πρέπει». Αν κάποιος καλλιτέχνης δεν έχει πρόβλημα και συμφωνεί με το γυμνό, αυτό δεν είναι κατακριτέο. Αλλά είναι λάθος από την πλευρά του σκηνοθέτη να αναγκάσει έναν ηθοποιό να κάνει κάτι τέτοιο.

Music Corner: Παναγιώτη τι σχέση έχεις με τη σκηνοθεσία λοιπόν;
Παναγιώτης Νάτσης
: (γέλια) Καμία. Για μένα ήταν ένας ρόλος. Πήρα στοιχεία από όσους σκηνοθέτες έχω συνεργαστεί. Ο Γκράχαμ είναι ο πιο σταθερός χαρακτήρας, οπότε και ο «παθητικός» ρόλος του έργου. Οι άλλοι δύο προσπαθούν κάθε φορά να πάρουν αυτό που θέλουν και ο σκηνοθέτης είναι αυτός που το δέχεται τις απαιτήσεις-προτάσεις τους.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_037

Music Corner: Ένα θέμα που θίγεται στο θεατρικό αυτό είναι το κατά πόσο επηρεάζεται η απόδοση και η συνεργασία μεταξύ των συντελεστών από τα προσωπικά βιώματα και προβλήματα του καθενός. Εσύ τι άποψη έχεις γι αυτό;
Παναγιώτης Νάτσης
: Εννοείται ότι επηρεάζεσαι. Δουλεύεις ένα ρόλο και τον προετοιμάζεις αλλά κάθε φορά τα προσωπικά σου, δίνουν ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό στο ρόλο. Ας πούμε εγώ σήμερα ήμουν πολύ κουρασμένος. Οπότε υποδύθηκα τον Γκράχαμ κουρασμένο! (γέλια)

Music Corner: Πόσο καιρό ασχολείσαι με τη σκηνοθεσία;
Θοδωρής Βουρνάς
: Είναι η έκτη ή έβδομη χρονιά νομίζω..

Music Corner: Γιατί διάλεξες αυτό το έργο;
Θοδωρής Βουρνάς
: Όταν το διάβασα, οι καταστάσεις που εκτυλίσσονταν στο έργο μου θύμισαν παρόμοια περιστατικά που έχω ζήσει σε προηγούμενες δουλειές μου. Και ειδικά ο Στίβεν και η Ρεβέκκα, είναι χαρακτήρες που έχω γνωρίσει και έχω συνεργαστεί μαζί τους.

i_zoi_mou_stin_texni_theater_2014_11_035

Music Corner: Πόσο σε επηρέασε ο χαρακτήρας του Γκράχαμ, ως σκηνοθέτη;
Θοδωρής Βουρνάς:
Ήταν πολύ σημαντικός, γιατί μπορούσα να ταυτιστώ με τον τρόπο που αντιμετωπίζει όλες αυτές τις καταστάσεις.

Music Corner: Οπότε ο χαρακτήρας του Θοδωρή προβάλλεται στον Γκράχαμ;
Θοδωρής Βουρνάς
: Όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο Γκράχαμ είναι πολύ ήρεμος και επιλέγει να συμβιβαστεί πολύ εύκολα. Εγώ δε θα το έκανα αυτό. Αλλά τον έχω ταυτίσει με άτομα που έχω γνωρίσει και εκτιμώ. Για την ακρίβεια, έχω γνωρίσει και τους τρεις χαρακτήρες του έργου στην πραγματική μου ζωή και έχω προσθέσει στον καθένα ένα χαρακτηριστικό που έχω κι εγώ.

Music Corner: Σας ευχαριστούμε πολύ, καλή συνέχεια!

Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner.gr από τη παράσταση

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here