Γράφει η Μιλένα Τζικάκη
Φωτογράφηση: Μάριος Γκούβας

«Οι Τενόροι» είναι μια παράσταση γεμάτη ανατροπές που είτε είναι ευχάριστες, είτε δυσάρεστες για τους πρωταγωνιστές, μας χαρίζουν απλόχερα διασκέδαση. Μια φαρσοκωμωδία, βασισμένη στο έργο του Κεν Λούντβιχ «Ζητείται Τενόρος» και πολυβραβευμένη στο εξωτερικό, ζωντανεύει για εμάς στο Θέατρο Ζίνα, υπό τη σκηνοθετική άποψη του Βλαδίμηρου Κυριακίδη.

tenoroi_theater_2014_12_012

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης είναι ο Τίτο Μερέλι και μας δείχνει ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε έναν τενόρο και εκτός λυρικής! Ο Μερέλι είναι ο πολυπόθητος ιταλός τενόρος, τον οποίο περιμένει το κοινό της Αθήνας για μία και μοναδική παράσταση. Όλοι επωφελούνται από την άφιξή του. Ο διευθυντής της λυρικής και οι δύο κόρες του, η μία που τόσο τον θαυμάζει και η άλλη, η φιλόδοξη Ντάινα -ή για άλλους Ντίνα- που βλέπει τον ερχομό του σαν την ευκαιρία της ζωής της για ανέλιξη με όποιο κόστος. Και φυσικά, ο σεμνός Μάξιμος, που αγωνιά να γνωρίσει από κοντά το πρότυπό του και γιατί όχι… να τραγουδήσει κάτι μαζί του, ακόμα και ανεπίσημα. Ειδήμονες και μη, βλέπουν τον Τίτο σαν Μεσσία που κάτι θα τους προσφέρει. Δόξα, χρήματα, πάθος, αλλά και αφορμή για πολλά σχόλια.

Η αλήθεια είναι πως το τελευταίο επιτυγχάνεται αμέσως, μιας και ο τενόρος καταφθάνει πολύ διαφορετικός από τον μύθο που έχουν όλοι στο μυαλό τους. Και δεν είναι μόνος του. Η αγαπημένη του σύζυγος, Μαρία, ελληνικής καταγωγής, είναι το άτομο που ξέρει καλά πώς να τον βάζει στην πρίζα, όπου και όπως κι αν είναι. Μοιάζει να μην την ανέχεται -και όπως όλοι διαπιστώνουμε δικαίως-, αλλά θα μπορούσε να πεθάνει εάν την έχανε…

Τα τρελά ευτράπελα στην πορεία του έργου παρατηρεί διακριτικά ο Γκρουμ, Γιώργος Παπαζήσης, που, από τη στιγμή που λέει την πρώτη του ατάκα, ανυπομονούμε να βγει στη σκηνή ξανά και ξανά! Ο ταλαντούχος κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου μάς θυμίζει γιατί ακόμα και σήμερα δεν «χάνουμε» στην τηλεόραση ταινία που να συμμετέχει.

tenoroi_theater_2014_12_032

Τα πράγματα εξελίσσονται με γρήγορο ρυθμό που μας κάνει να μην αντιλαμβανόμαστε πώς πέρασαν δύο ώρες. Το σκηνικό δεν θα μπορούσε να είναι καταλληλότερο για τις ίντριγκες που λαμβάνουν χώρα μπροστά μας και η μουσική ανεβάζει τη διάθεση τόσο, ώστε να μας κάνει να σηκωθούμε από τις θέσεις μας. Ο συνδυασμός των ηθοποιών εξαιρετικός. Και οι εφτά πρωταγωνιστές δίνουν αυτό ακριβώς που χρειάζεται η παράσταση, ο καθένας με τον δικό του τρόπο –τόσο αυθόρμητα που συχνά νομίζεις ότι δεν υπάρχει κείμενο!

Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης μας δίνει τη γεύση που κυριαρχεί σε όλη την παράσταση από τα πρώτα του λεπτά πάνω στη σκηνή, και με τη σειρά τους όλοι συμπληρώνουν και επιβεβαιώνουν την αρχική μας εντύπωση. Πολλά χρώματα, αεικίνητοι ηθοποιοί, χιουμοριστικές ατάκες, απρόβλεπτες εναλλαγές και, πάνω απ’ όλα, ακμαίο ηθικό, είναι μάλλον η σωστή συνταγή για μία επιτυχημένη φάρσα!

tenoroi_theater_2014_12_001

Μετά το τέλος της παράστασης μπορέσαμε να συγχαρούμε προσωπικά τον κάθε ηθοποιό για την απεριόριστη διασκέδαση που μας προσέφερε και να κλέψουμε λίγο απ’ τον χρόνο τους…

Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Η παράσταση είναι μία κλασικότατη φάρσα. Ήθελα πολλά χρόνια να την κάνω, γιατί είχα παίξει στο πρώτο της ανέβασμα εδώ στην Ελλάδα, πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου. Ύστερα ανέβηκε άλλη μια φορά και αυτό είναι το τρίτο της ανέβασμα. Το ξέρω πολύ καλά το έργο και λατρεύω τις φάρσες γιατί έχουν πολύ στέρεα δομή που μας δίνει την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσουμε, να ελιχθούμε μέσα στο έργο και να κάνουμε πράγματα. Μ’ αρέσει επίσης γιατί, ενώ φαινομενικά είναι έργο πρωταγωνιστή, τελικά είναι έργο συνόλου και χαίρομαι πάρα πολύ που μαζί μου έχω έξι κωμικούς ηθοποιούς, γιατί μόνο τότε μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να περάσει προς τα κάτω. Εδώ θα είμαστε μέχρι το Πάσχα και είναι πολύ πιθανό να πάμε και του χρόνου.

tenoroi_theater_2014_12_064_kiriakidis

 

Θανάσης Τσαλταμπάσης: Η παράστασή μας είναι «Οι Τενόροι» του Κεν Λούντβιχ, ένα έργο γραμμένο πριν από τριάντα χρόνια, μία κλασική φάρσα, βραβευμένη πολλές φορές στο εξωτερικό. Εδώ την μετάφραση έχει κάνει ο Ερρίκος Μπελιές, την απόδοση, διασκευή και σκηνοθεσία, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Εδώ και λίγο καιρό βρισκόμαστε, λοιπόν, στο θέατρο Ζίνα και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την εμπορική απήχηση της παράστασης, αλλά και πολύ ικανοποιημένοι καλλιτεχνικά από αυτή την παράσταση. Αισθανόμαστε ότι είναι μία πολύ ωραία κωμωδία που τη δουλεύουμε με πάθος, με το εκατό τοις εκατό του εαυτού μας πάνω στη σκηνή, και αυτό το μοιραζόμαστε με τον κόσμο και περνάμε πάρα πολύ ωραία. Εγώ υποδύομαι τον Μάξιμο, βοηθό του διευθυντή της λυρικής σκηνής. Περιμένουμε τον διεθνούς φήμης τενόρο Τίτο Μερέλι, ο οποίος καθυστερεί πάρα πολύ και εγώ που έχω αναλάβει να τον πάρω από το αεροδρόμιο, δεν τον βρίσκω πουθενά. Όταν κάποια στιγμή έρχεται, είναι μεθυσμένος, έχει πάρει και χάπια γιατί φοβάται τα ταξίδια και στρεσάρεται, και είναι κάπως λιώμα! Κατά τη διάρκεια της παράστασης είναι ακόμα πιο λιώμα, μέχρι που νομίζουμε σε κάποια φάση ότι «τεζάρει». Εκεί, λοιπόν, πρέπει να γίνει κάτι προκειμένου να σωθεί η παράσταση και πέφτει η ιδέα ο Μάξιμος που χρόνια είναι από κοντά στις όπερες και κάπως έχει μάθει να τραγουδάει, να τον αντικαταστήσει. Είναι και μεγάλο του απωθημένο αυτό, άλλωστε, αλλά έτσι εσωστρεφής που είναι δεν το εκφράζει και εδώ του δίνεται η μεγάλη ευκαιρία! Το θέμα είναι, βέβαια, ότι εγώ και ο Βλαδίμηρος διαφέρουμε πάρα πολύ σωματικά, οπότε η μεταμφίεση και οι παρεξηγήσεις είναι πολλές, το γέλιο είναι πολύ επίσης και τα υπόλοιπα τα βλέπετε επί σκηνής!

tenoroi_theater_2014_12_021

Γιώργος Παπαζήσης: Η παράσταση έχει ανέβει παλιότερα αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο. Φέτος, είναι σε διασκευή του φίλου μας και εκπληκτικού σκηνοθέτη και ηθοποιού, Βλαδίμηρου Κυριακίδη. Είναι μια φαρσοκωμωδία με πολύ γέλιο και ταχείς ρυθμούς, εννοώντας ρυθμό εσωτερικό, όχι να πούμε γρήγορα τα λόγια μας –και αυτό πιστεύω είναι που χρειάζεται η φαρσοκωμωδία. Ο Βλαδίμηρος είναι ένα πολυτάλαντο πλάσμα, ωραίος και ευρηματικός σκηνοθέτης, και ο Θανάσης Τσαλταμπάσης είναι καταπληκτικό παιδί, πέρα από καταπληκτικός ηθοποιός. Όλα τα παιδιά, γενικά, είναι πολύ ταλαντούχα και η παράστασή μας αρέσει!

tenoroi_theater_2014_12_053

Πάνος Σταθακόπουλος: Όπως πάρα πολύ καλά διαπιστώσατε, είμαι ο πιο σοβαρός άνθρωπος στην παράσταση. Είμαι ο διευθυντής, ο οποίος έχει καλέσει έναν παγκοσμίου φήμης τενόρο και περιμένει ότι όλα θα πάνε πάρα πολύ καλά. Αλλά, δυστυχώς, έχω μπλέξει με έναν «ηλίθιο» βοηθό, με έναν μεθυσμένο τενόρο, με μία τρελιάρα κόρη – έχει πάρει απ’ τη μάνα της, όχι από μένα-, έναν γκρούμ που κι αυτός κάποτε ήθελε να γίνει μεγάλος και τρανός και μία ακόμα πιο τρελή, τη γυναίκα του Τίτο Μερέλι. Μου κάνουν τον βίο αβίωτο και μου καταστρέφουν τη δουλεία! Έτσι, προσπαθώντας να καταφέρω να καλύψω όλη αυτή την κατάσταση με τον βοηθό μου, δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα. Ευτυχώς πάμε πολύ καλά, το θέατρο είναι πάντα γεμάτο και θα πάμε και Θεσσαλονίκη. Επίσης, θα κάνουμε περιοδεία και πολύ πιθανόν η παράσταση να πάει και του χρόνου.

tenoroi_theater_2014_12_034

Βιβή Κόκκα: Πρόκειται για φαρσοκωμωδία πολύ έντονη και χαρακτηριστική του είδους, με διάφορα πικάντικα υπονοούμενα. Είμαι σε μία ομάδα ηθοποιών που έχουν πολύ ωραία χημεία μεταξύ τους, το απολαμβάνουμε και νομίζω αυτό βγαίνει και κάτω στο κοινό. Ο ρόλος μου είναι μια τρελή, ζηλιάρα… Ιταλοκαλαματιανή, με το ταπεραμέντο και των δύο, και γυναίκα του τενόρου Τίτο Μερέλι. Είναι ένας ρόλος που τον έχω αγαπήσει γιατί έχει εξωστρέφεια και πολύ έντονο στυλ και είναι πολύ όμορφο που έχω την ευκαιρία να ανέβω στη σκηνή και να τον παίξω. Ξέρεις, όταν τελειώνει η παράσταση αναρωτιόμαστε πάντα πώς αποκτήσαμε τη μία ή την άλλη μελανιά, συνέχεια είμαστε χτυπημένοι! Αλλά εκείνη την ώρα, με την αδρεναλίνη που υπάρχει, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα! Υπάρχει μία έντονη κινησιολογία και φρεσκάδα γιατί ο καθένας από μας βάζει κάτι στην παράσταση, αφενός για να αιφνιδιάσει τον άλλον και να δει πώς θα αντιδράσει, αφετέρου για να το κρατάμε κι εμείς οι ίδιοι φρέσκο μέσα μας, οπότε είναι πολύ ευχάριστο όλο αυτό. Είναι όλοι βιρτουόζοι κωμικοί, ξέρουν πώς να διαχειριστούν το έργο και έτσι περνάει η ώρα πολύ ευχάριστα, δεν βαριόμαστε ποτέ!

tenoroi_theater_2014_12_027

Κωνσταντία Χριστοφορίδου: Ο ρόλος μου είναι η Ντάινα Βάλας, μία σοπράνο, που έχει πολύ μεγάλες βλέψεις –είναι αδίστακτη και θα μπορούσε να κάνει τα πάντα για να πάει ακόμα παραπάνω. Το πιο βασικό γι’ αυτή την παράσταση, μιας και εγώ δεν έχω ξανακάνει αυτό το είδος της φάρσας, είναι ότι έχουμε εδώ τον μάστορα, τον Βλαδίμηρο, που όχι μόνο είναι απόλαυση, όπως είδατε, αλλά μου έμαθε και πάρα πολλά πράγματα. Με τον τρόπο του, δηλαδή, πάνω στη σκηνή αλλά και όπως μας το δίδαξε, το αγάπησα. Είναι τόσο ωραίο το κλίμα, έχουμε γίνει πραγματικά μία οικογένεια και αυτό που ζούμε κάθε μέρα είναι πιο πάνω κι από την ίδια την παράσταση. Εγώ δεν γελάω εύκολα, αλλά αυτό που συμβαίνει εδώ δεν μπορώ να το ορίσω. Κάθε μέρα λέω «Σήμερα δεν θα γελάσεις», αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνω! Εντάξει, όμως, ελπίζω ότι δεν μας παρεξηγεί ο κόσμος…

tenoroi_theater_2014_12_005

Άννα Μενενάκου: Ο δικός μου ρόλος είναι η Μαργαρίτα, κόρη του διευθυντή της λυρικής σκηνής. Περιμένουμε να έρθει ο μεγάλος τενόρος, με τον οποίο είμαι πολύ ερωτευμένη, ωστόσο έχω συνάψει και μία μικρή σχέση με τον Μάξιμο και έτσι αρχίζουν όλα τα μπερδέματα, ανοίγουν-κλείνουν πόρτες, όπως είδατε… Η Μαργαρίτα είναι ένα νέο κορίτσι, πολύ χαρούμενο που δεν πολυταράζεται, ούτε καταλαβαίνει και πολλά πράγματα, θέλει να ζήσει την περιπέτεια. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτή την παράσταση, ιδιαίτερα για το γεγονός ότι συνεργάζομαι με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη γιατί ήταν και δάσκαλός μου, οπότε ήταν ένα όνειρο για μένα αυτή η συνεργασία, όπως και με όλα τα παιδιά. Είναι όλοι ένας κι ένας και το ότι περνάμε τόσο όμορφα μεταξύ μας και αγαπιόμαστε πραγματικά, είναι σημαντικό γιατί από τη μία βγαίνει στο κοινό και από την άλλη δημιουργεί και σ’ εμάς τους ίδιους μια ασφάλεια πάνω στη σκηνή πως, ό,τι κι αν συμβεί, οι άλλοι θα είναι σε ετοιμότητα για σένα.

tenoroi_theater_2014_12_017

Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από την παράσταση

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here