29/5/2012
www.musiccorner.gr
Γράφει η Αριάδνη Κυπριάδη
Η φετινή Eurovision θα μείνει σίγουρα αξέχαστη, όχι όμως για τα ανέμπνευστα τραγούδια και τους μέτριους ερμηνευτές…
Με ζήλο παρόμοιο με της Ελλάδας το 2006, οι Αζέροι διοργανωτές επένδυσαν χρόνο, χρήμα και δημιουργικότητα για να στήσουν μια φαντασμαγορική βραδιά. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στην τελετή έναρξης, η οποία σίγουρα αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά εναρκτήρια θεάματα που έχουμε δει στο θεσμό. Ωστόσο, τα πολιτικά προβλήματα επισκίασαν την κάλυψη του διαγωνισμού. Δεν αναφέρομαι βέβαια μονάχα στην οικονομική κρίση, η οποία ωστόσο φαίνεται να είχε σημαντικό αντίκτυπο στις αισθητικές επιλογές των καλλιτεχνών – με το μαύρα κοστούμια και τους σκούρους φωτισμούς να κυριαρχούν – όσο και στα τραγούδια που επελέγησαν, με το θεατή να αναρωτιέται αν πράγματι βλέπει Eurovision. Το θέμα που κυριάρχησε ειδησιογραφικά πριν και κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ήταν η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Αζερμπαϊτζάν. Το Panorama του BBC έκανε αφιέρωμα στην αλά Δυναστεία οικογένεια του Προέδρου Aliyev, ενώ και ο σοβαρός τύπος – βλέπε Foreign Policy και Economist – αναρωτιόταν πόσο ηθικό είναι να λαμβάνει εκεί χώρα ο διαγωνισμός.
Ωστόσο η EBU είναι ένας απολιτικός οργανισμός. Αν πράγματι λάμβανε ως κριτήριο τη δημοκρατικότητα του καθεστώτος μιας χώρας και όχι τη διάθεσή της να στείλει αποστολή και να προσφέρει θέαμα στους θεατές, τότε μάλλον η συζήτηση περί… πολιτικών κινήτρων των χωρών στην ψηφοφορία θα είχε λάβει καινούριες, ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις σε ηθικό και θεσμικό επίπεδο τις οποίες πρέπει να σέβονται τα κράτη που επιθυμούν να συμμετέχουν στο διαγωνισμό προκειμένου να αναδείξουν την κουλτούρα τους.
Η EBU έχει πράγματι ανοιχτεί εδώ και κάμποσα χρόνια προς το πρώην Ανατολικό μπλοκ που διαθέτει πολύ δυνατό νεανικό κοινό το οποίο έχει αγκαλιάσει το διαγωνισμό. Ωστόσο, αυτή η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από την συχνά σνομπ Δυτική Ευρώπη στην ενθουσιώδη Ανατολική πλευρά δεν έγινε χωρίς πολλά παράπονα για τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών και ενστάσεις σχετικά με την πολιτική ζωή στις χώρες αυτές. Εξάλλου, για το Αζερμπαϊτζάν η διοργάνωση του διαγωνισμού ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία προβολής, δεδομένου ότι πολλοί δεν μπορούσαν να βρουν τη χώρα ούτε στο χάρτη! Είδαμε λοιπόν το πανέμορφο λιμάνι και το φανταστικό στάδιο, αλλά μαζί με αυτά είδαμε μια χώρα της οποίας το καθεστώς θέλει να ανοιχτεί προς τη Δύση. Είναι λογικό η πολιτική ελίτ της χώρας να γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο τους αφήνει έκθετους και στην κριτική, την οποία πράγματι δέχτηκαν. Η μόνη επίσημη αντίδραση όμως ήταν “κάνουμε προσπάθεια και βελτιωνόμαστε συνεχώς”. Περίοδο χάριτος έχουν όλοι δικαίωμα να λάβουν, ακόμα κι αν κυριαρχεί η αίσθηση ότι οι αλλαγές θα είναι αργές και ανά περιόδους ανύπαρκτες. Η ιστορία εξάλλου έχει διδάξει ότι η απομόνωση χωρών το μόνο που φέρνει είναι μεγαλύτερη αποξένωση και άνοδο του εθνικισμού. Σε ευχαριστούμε, λοιπόν, Αζερμπαϊτζάν για την εξαιρετική δουλειά που έκανες ως οικοδεσπότης του θεσμού και όπως είπε και η Γερμανίδα παρουσιάστρια κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας: “η Ευρώπη σε παρακολουθεί…” …Στενά!!!
———–
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…