Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Ο Jem (Sean Bean) πηγαίνει για πρώτη φορά μετά από χρόνια να συναντήσει τον αδελφό του, Ray (Daniel Day-Lewis), o οποίος ζει απομονωμένος σε μια καλύβα στην καρδιά του δάσους. Η συνάντησή τους ξυπνά τραύματα του παρελθόντος και οδηγεί σε αποκαλύψεις.
O Daniel Day-Lewis εμφανίζεται ξανά στη μεγάλη οθόνη μετά από οκτώ χρόνια απουσίας, για χάρη του γιου του, Ronan Day-Lewis, ο οποίος σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, «Ανεμώνη» (“Anemone”). Πατέρας και γιος έχουν γράψει μαζί το σενάριο, ενώ είναι εμφανές ότι ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης έχει ισχυρές οπτικές προσλαμβάνουσες, με το εικαστικό κομμάτι της ταινίας να είναι γεμάτο πολλές ατμοσφαιρικές, αλλά και ορισμένες εξεζητημένες εικόνες, οι οποίες μοιάζουν σαν να προσπαθούν να χωρέσουν όλες του τις επιρροές. Το ίδιο συμβαίνει και με το σενάριο, το οποίο χαρακτηρίζεται από έντονες σιωπές, αλλά και σκηνές που θέλουν να τα πουν όλα μονομιάς. Αυτή η σεναριακή έλλειψη ισορροπίας δεν βοηθά ιδιαίτερα το φιλμ, το οποίο έχει στον πυρήνα του ένα προσωπικό υπαρξιακό δράμα, κλονισμένες οικογενειακές σχέσεις, αλλά και τη θεματική της θρησκευτικής –και όχι μόνο– πίστης.
Σε ένα έργο στο οποίο η Φύση αποτελεί ζωτικής σημασίας χαρακτήρα, μόνο ένας ηθοποιός που εμπεριέχει τη δική της δύναμη, θα μπορούσε να σταθεί. Ο σπουδαίος Daniel Day-Lewis, σε έναν ρόλο που ένιωσα, ίσως κάπως παραδόξως, ότι με έναν τρόπο ακουμπά στην ιστορία του Gerry Conlon, τον οποίο είχε ερμηνεύσει μοναδικά στο αριστουργηματικό «Εις το Όνομα του Πατρός» (“In the Name of the Father”, 1993) του Jim Sheridan, είναι καθηλωτικός. Η ερμηνεία του διαθέτει ταυτόχρονα αυθάδεια, τόλμη, ωριμότητα και ευαισθησία, ενώ και η καλύβα στην οποία κατοικεί, είναι προέκταση του εαυτού του και γίνεται κι αυτή ουσιαστικός χαρακτήρας στο φιλμ. Πλάι στον Day-Lewis, ο Sean Bean κρατά ρωμαλέα ισορροπίες, ενώ η πάντοτε καίρια Samantha Morton ξεχωρίζει στην ολιγομελή διανομή.
Το πώς διαχειριζόμαστε το τραύμα έχει να κάνει, εν πολλοίς, με τον χαρακτήρα μας. Τα δύο αδέλφια έχουν μεγαλώσει μέσα στο ίδιο περιβάλλον, δεχόμενα όμοιες επιρροές, όμως αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο τα όσα συμβαίνουν. Υπάρχει κάθαρση; Στη Φύση, πάντοτε, έστω και αν έρθει τελικά με μορφή καταιγίδας. Για τους ανθρώπους όμως, για να υπάρξει κάθαρση, πρέπει να προηγηθεί η αποδοχή, η συγχώρεση και η συνειδητοποίηση του εύθραυστου της ανθρώπινης ψυχής, η οποία μοιάζει με λευκή ανεμώνη που μπορεί να σκορπίσει ακόμη και με την πρώτη έντονη ριπή ανέμου, –και του ευάλωτου της ύπαρξης, εν γένει.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Tanweer, από την Πέμπτη, 13 Νοεμβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner