Γράφει ο Παύλος Ζέρβας
Μερικές “κόντρες” στη μουσική δεν γεννιούνται από συγκρούσεις ή δηλώσεις. Γεννιούνται από κάτι πολύ πιο ήσυχο: την ίδια την τελειότητα!
Η Whitney Houston και η Mariah Carey δεν αντάλλαξαν προσβολές, δεν έγραψαν ποτέ τραγούδια με υπονοούμενα η μία για την άλλη, δεν επιδίωξαν δημόσια αντιπαράθεση. Κι όμως, για πάνω από δύο δεκαετίες, το κοινό, οι δημοσιογράφοι και η δισκογραφική βιομηχανία τις τοποθετούσαν συνεχώς δίπλα-δίπλα, σαν να ήταν άγραφη υποχρέωση μια τέτοια σύγκριση.
Η μία άλλαξε τα δεδομένα τη δεκαετία του ’80, η άλλη ήρθε στις αρχές των ’90s και έδειξε ότι τα όρια μπορούν να πάνε ακόμη πιο ψηλά.
Δύο γυναίκες που μπορούσαν να φτάσουν εκεί που ελάχιστοι φτάνουν: στην κορυφή της ποπ κουλτούρας, με όπλο μόνο μια φωνή που έμοιαζε να προκαλεί τη φυσική τάξη των πραγμάτων.
Και κάπως έτσι, χωρίς να το έχουν επιδιώξει, η Whitney και η Mariah έγιναν η πιο ευγενική “αντιπαράθεση” που γνώρισε ποτέ η mainstream μουσική σκηνή.
Όχι δύο αντίπαλοι, αλλά δύο ιδανικά που μοιάζουν να συνομιλούν στο ίδιο ύψος.
Η απόλυτη diva της δεκαετίας του ’80
Όταν η Whitney εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο κόσμος έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Η φωνή της δεν ήταν απλώς πανίσχυρη, ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο και γεμάτη συναίσθημα.
Κάθε της νότα ήταν σαν να έγραφε προσωπική ιστορία. Κι έγιναν όλα τόσο γρήγορα: χρυσά singles, ραδιόφωνα που έπαιζαν μόνο εκείνη, κι ένα όνομα που έγινε συνώνυμο της pop perfection.
Η απόλυτη στιγμή;
Το “I Will Always Love You” το 1992.
Δεν ήταν απλά μια επιτυχία. Ήταν “η ερμηνεία”. Αυτή που έκανε τους πάντες να θεωρούν τη Whitney ως το μέτρο σύγκρισης για όλες τις φωνές που θα έρχονταν μετά.
Η νέα εποχή έχει όνομα: Mariah
Την ώρα που η Whitney βρισκόταν ήδη στον θρόνο, η Mariah Carey εμφανίστηκε σαν ένας ήχος από …άλλο σύμπαν!
Οι πέντε οκτάβες της ήταν ο ήχος που δεν μπορούσες να αγνοήσεις. Το whistle register, αυτό οι εξωπραγματικές υψηλές στη φωνή της, δεν είχαν ακουστεί ποτέ με τέτοια ελεγχόμενη δύναμη.
Κι ενώ η Whitney είχε την καθαρότητα και τη soul στα σωθικά της, η Mariah έφερνε τεχνική, R&B τελειότητα και songwriting δικό της, σε μια εποχή που η pop άλλαζε δρόμο.
Από το πρώτο της άλμπουμ, οι συγκρίσεις ξεκίνησαν αμέσως:
«Είναι η νέα Whitney;»
«Μπορεί να την ξεπεράσει;»
Δεν το είπε ποτέ η Whitney. Δεν το είπε και η Mariah. Το είπαν όμως όλοι οι άλλοι!
Ο μύθος της “κόντρας”
Πίσω από τα φώτα, τα πράγματα δεν ήταν τόσο δραματικά όσο τα ήθελαν τα media.
Ο θαυμασμός ήταν αμοιβαίος, αλλά ο ανταγωνισμός υπαρκτός.
Η Whitney ήταν η θεά με τη φυσική φωνή του Θεού.
Η Mariah, η μαθητευόμενη μάγισσα που έφερνε νέα τεχνική, νέα εποχή, νέο κοινό.
Και οι δύο ήθελαν την κορυφή.
Και οι δύο την είχαν.
Απλώς …εναλλάξ!
Οι παραγωγοί, οι μάνατζερ και τα παιχνίδια του παρασκηνίου
Όσο οι fans τις συνέκριναν, η βιομηχανία δούλευε στο φουλ:
— ποια θα κάνει το soundtrack της χρονιάς
— ποια θα τραγουδήσει στην μεγάλη διοργάνωση
— ποια θα βγάλει τη μπαλάντα που θα σπάσει καρδιές και charts
Η Mariah είχε στο πλευρό της τον Tommy Mottola, έναν από τους ισχυρότερους άντρες της δισκογραφίας — αλλά και αυτόν που την ήθελε ελεγχόμενη.
Η Whitney είχε ήδη αποδείξει ότι δεν εξαρτάται από κανέναν για να λάμψει.
Και αυτό ήταν ένα ακόμη πεδίο σύγκρισης:
η μία ανεβαίνει, η άλλη προσπαθεί να παραμείνει εκεί χωρίς να την καταπιεί η ίδια η επιτυχία.
H στιγμή που ένωσε (ή διέλυσε;) τα πάντα
Το 1998 ήρθε αυτό που κανείς δεν περίμενε:
Οι δύο diva τραγουδούν μαζί το “When You Believe” για τους Πρίγκιπες της Αιγύπτου.
Δύο φωνές που υποτίθεται πως ανταγωνίζονταν η μία την άλλη …στην ίδια σκηνή.
Και ήταν στιγμές μαγείας: η Whitney γελώντας με την Mariah, η Mariah κοιτώντας τη Whitney σαν να βλέπει ένα είδωλο.
Μια γλυκιά, ανθρώπινη στιγμή που απέδειξε πως οι φωνές μπορούν να μοιραστούν την κορυφή, έστω για λίγα λεπτά.
Η σκοτεινή πορεία της Whitney
Ενώ η Mariah συνέχισε σε εμπορικούς θριάμβους, η Whitney βρέθηκε αντιμέτωπη με προσωπικούς δαίμονες.
Ο εθισμός, οι κακές σχέσεις, οι αμφιβολίες…
Όλα αυτά τραυμάτισαν όχι μόνο τη φωνή της, αλλά και τον μύθο της.
Και η Mariah;
Πέρασε κι εκείνη την “κατάρρευσή” της στις αρχές των 00s, αλλά επέστρεψε.
Το “We Belong Together” έδειξε πως η φωνή της, ακόμη και λαβωμένη, μπορούσε να κυριαρχήσει ξανά.
Το τέλος…
Ο θάνατος της Whitney Houston το 2012 συγκλόνισε τον κόσμο.
Η Mariah μίλησε με βαθιά συγκίνηση, σαν να έχανε ένα κομμάτι από την ίδια την καριέρα της.
Γιατί η αλήθεια είναι πως, χωρίς τη Whitney, δεν θα υπήρχε η Mariah όπως την ξέρουμε.
Και χωρίς τη Mariah;
Ίσως η Whitney να μην είχε ποτέ έναν άξιο “αντίπαλο” να ωθήσει περισσότερο την τέχνη της.
Και τελικά;
Η Whitney ήταν η φωνή που όλοι προσπάθησαν να φτάσουν.
Η Mariah ήταν η φωνή που λίγοι μπορούσαν τεχνικά να αγγίξουν.
— Η Whitney ήταν η καρδιά.
— Η Mariah ήταν ο νους.
Μαζί, όρισαν τι σημαίνει diva
και τι σημαίνει να τραγουδάς όχι για να αρέσεις, αλλά για να συγκλονίζεις.
Και ίσως, τελικά, αυτή να είναι η πιο όμορφη πλευρά αυτής της “κόντρας”:
ότι μας χάρισε δύο μύθους που κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει.
Ούτε να συγκρίνει απόλυτα.
Γιατί δεν υπήρχε ποτέ πραγματική σύγκρουση, υπήρχαν μόνο δύο κορυφές στο ίδιο βουνό…