Για την Αρλέτα…

Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη

Εδώ και δύο μέρες, ταξίδεψε για τα στενά του Παραδείσου, η αγαπημένη τραγουδοποιός Αρλέτα μετά από εγκεφαλικό που υπέστη. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στη ΜΕΘ του νοσοκομείου «Αγία Όλγα».

Η μουσική μπορεί να έχασε την πιο τσαχπίνα «γάτα», που έγραψε ιστορία στην ελληνική δισκογραφία, ωστόσο η Αρλέτα θα παραμείνει αξέχαστη, όχι μόνο για το καλλιτεχνικό της έργο, αλλά –κυρίως– για το ήθος της.

Η Αρλέτα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ξεκίνησε την καριέρα της περί τη δεκαετία του ‘60, ενώ συνεργάστηκε με κορυφαίους έλληνες συνθέτες, όπως τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι, καθώς και τον Γιάννη Σπανό.

Το 1981, ηχογραφεί τον πρώτο της δίσκο με δικό της υλικό «Ένα καπέλο με τραγούδια», ενώ από το ‘84 και μετά κάνει μεγάλες επιτυχίες με κομμάτια του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριαννίνας Κριεζή.

Κάποια από τα πιο γνωστά τραγούδια που ερμήνευσε είναι «Το μπαρ το ναυάγιο», «Τα ήσυχα βράδια», “Batida di coco”, «Ο Λύκος», «Σερενάτα», «Πρωινό τσιγάρο», «Τα μικρά παιδιά» και «Τσάι γιασεμιού».

Όπως έχει πει και η ίδια για τον εαυτό της, έχει υπάρξει πολύ μοναχικός άνθρωπος, ενώ, αν και καταγόταν από τη Βοιωτία, δήλωνε σαν πατρίδα της τα Εξάρχεια και κατοικούσε στην Κυψέλη. Ιδιαίτερος άνθρωπος, με «νωχελικούς» ρυθμούς, αλλά σίγουρα πολύ δοτικός, τόσο σε προσωπικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο.

Αυτό που έκανε την Αρλέτα τόσο αγαπητή ήταν η αλήθεια της –που ήταν το άλφα και το ωμέγα στα τραγούδια της. Η Αρλέτα μίλησε για τον έρωτα με ευαισθησία, ρομαντισμό και ένα ελαφρύ ειρωνικό χιούμορ –διέθετε υπονοούμενο στον στίχο. Δεν χρειάστηκε ποτέ να προσποιηθεί ή να θωρακιστεί μέσα σε σκληρότητα, δεν απαρνήθηκε ποτέ την ιδιοσυγκρασία της. Ρομαντική και αιθεροβάμων εκ πεποιθήσεως κι ας παίρνει την καρδούλα της πίσω στο μαύρο της το χάλι…

Η μουσική της επηρεασμένη από το Νέο Κύμα και με αιθέρια τσαχπινιά, γεμάτη γλυκιά ζωντάνια και τα τραγούδια της ποτέ μόνο τραγούδια. Ιστορίες και αφηγήσεις. Χωρισμοί, γάτες, έρωτας, αναποφασιστικότητα, ο Τάκης, τα ήσυχα βράδια, Άγιοι και αλκοόλ και το ξημέρωμα πρωινά τσιγάρα.

Αυτή ήταν η Αρλέτα. Εκείνη με την οποία ξημερώματα χαλαρώναμε και νοσταλγούσαμε. Εκείνη που τα πρωινά μάς φώτιζε με μελωδίες που σιγομουρμουρίζαμε με χαμόγελο. Εκείνη που μας δίδασκε με στιχομυθίες.

Καλό ταξίδι Αρλέτα…

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…