Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

  • Κααααλημέρες, κυρίες και κύριοι. Είδατε; Πάλι Πέμπτη βγαίνουμε στο διαδικτυακό αέρα. Τι; Σας είχαμε υποσχεθεί ότι δε θα το ξανακάνουμε και θα «τα λέμε» μονίμως κάθε Παρασκευή; Ε, καλά τώρα. Έπεα πτερόεντα (λόγια είναι και πετάνε, για όσους δεν τα πάνε καλά με τα αρχαία…). Δηλαδή, επειδή δεσμευτήκαμε σε κάτι, έπρεπε σώνει και καλά να το τηρήσουμε; Εδώ, ο Αλεξάκος δεσμεύτηκε για σκίσιμο μνημονίων, βάρεμα (sic) ζουρνά, βασικό μισθό στα 751 ευρώ, προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς και …ταλιμπάν και ταλιμπάν. Είδατε κάτι από αυτά να γίνεται; Το μόνο που έσκισε, ήτανε το …καλσόν μπροστά στη Μέρκελ και στους άλλους εταίρους και …εταίρες. Μη σας πω ότι κατέβασε και τα …εσώρουχα!
  • Για πείτε μου τώρα, σας έπιασε και σας …κόψιμο; Καλά ντε, δεν το εννοώ με την …κλασική μορφή. Αμέσως εσείς να παρεξηγηθείτε και να βάλετε ποιος ξέρει τι στο πονηρό μυαλό σας. Μιλώ για τον περιβόητο «κόφτη», με τον οποίο μας έχουν πρήξει κανάλια και sites τις τελευταίες ημέρες. Τι να σας πω, ρε παιδιά. Εγώ μέχρι τώρα, ήξερα τον κόφτη για τις πατάτες, για τ’ αυγά, για διάφορα λαχανικά κλπ. Α, να μη το ξεχάσω. Και τον …παγοκόφτη της Σάρον Στόουν στο «Βασικό ένστικτο». Μέχρι εκεί έφταναν οι ταπεινές γνώσεις μου. Τώρα, μαθαίνω και για τον …συνταξιοκόφτη. Λες και τόσα χρόνια δεν πετσοκόβονταν οι συντάξεις, οι μισθοί και τα επιδόματα.
  • Μόνο που μέχρι πέρσι-πρόπερσι, αυτό γινόταν «με το μαχαίρι» ή «με το τσεκούρι». Το έλεγαν και στις ειδήσεις: «Μαχαίρι εδώ, τσεκούρι εκεί, μαχαίρι παραπέρα». Σήμερα, με την «πρώτη φορά αριστερά», έχουμε πιο επιστημονικές μεθόδους. Εξελιχθήκαμε πλέον. Τώρα, το πετσόκομμα το βαφτίσανε «κόφτη». Κι εμείς τι κάνουμε; Αντί να μαζευτούμε όλοι μαζί και να τους φωνάξουμε ένα ηχηρό και βροντερό «ΚΟΦΤΕ ΤΟ» (γενικώς, όχι …ειδικώς, κακά παιδιά), καθόμαστε αραχτοί στις καφετέριες (χαλλλλαρά, που λέμε κι εμείς οι Θεσσαλονικείς), πίνουμε το φραπεδάκι μας με τις 36 ζάχαρες, κουτσομπολεύουμε τον κόσμο που περνά και δεν τρέχει κάστανο. Η επανάσταση του …φραπόγαλου συνεχίζεται αρειμανίως.

argo_eurovision2016

  • Τι ήταν αυτό το φετινό που πάθαμε με τη Eurovision, ορέ αδέρφια; Από αλλού περιμέναμε το…Grexit, από αλλού μας ήλθε. Καλά, όχι ότι είχαμε ελπίδες και προσδοκίες για κάτι περισσότερο, μετά από ετούτο το απερίγραπτο χάλι που αποφάσισε να στείλει ο κύριος Τσακνής και οι συν αυτώ με δημοκρατικότατο τρόπο (απευθείας ανάθεση…), αλλά τουλάχιστον να περνούσαμε στον τελικό, ρε παιδί μου. Θα μου πείτε, καλύτερα που δεν… επροκρίθημεν (sic). Τι, να καθόμασταν το Σάββατο με τα πιτσόμπυρα και να βλέπαμε συνέχεια το μηδέν δίπλα στην κάρτα μας; Όχι ντουζ πουά, αλλά ντουζ με παγάκια θα κάναμε. Άλλη μια «πρώτη φορά» λοιπόν, μέσα στις τόσες…
  • Το πόσο χάρηκα με την «κούπα» που κατέκτησε η ΑΕΚ, ούτε που λέγεται. Πέραν του χρώματος της φανέλας, που είναι το ίδιο με της ομάδας που αγαπώ (σιγά μη σας πω ποια είναι…), ήταν καιρός να δούμε και κάτι άλλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πέραν της ερυθρόλευκης «δυναστείας» (αλλιώς ήθελα να το γράψω, αλλά θα με πάνε στο…ΕΑΤ-ΕΣΑ). Αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά ότι το όνομα και το βάρος μιας φανέλας παραμένουν τεράστια, όσες περιπέτειες κι αν περάσει ένας σύλλογος. Και η «Ένωση» δεν πέρασε και λίγα τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να ταπεινώθηκε παίζοντας με …δήμους και κοινότητες της Αττικής, αλλά η αίγλη και το κύρος της ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν. Και το είδαμε περίτρανα προχθές. Μπράβο λοιπόν σε όλους και περιμένουμε κάτι ανάλογο κι από τις άλλες μεγάλες ομάδες…

aek_2016_05_001

    ——————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…
*** Το παρόν άρθρο απηχεί μόνο τις απόψεις του συντάκτη οι οποίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τις θέσεις του MusicCorner.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here