Είναι στενάχωρη η εικόνα και η σκέψη ότι υπάρχουν Άνθρωποι στην εποχή μας που ζουν χωρίς σπίτι και είναι στο περιθώριο της ζωής. Αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο για όλους αυτούς, αλλά κυρίως είναι γραμμένο για όλους εμάς που ζούμε δίπλα τους, και δεν τους βλέπουμε καν.
Τα «δάκρυα» πρεσβεύουν τη θλίψη και παράλληλα τη δυνατότητα να σβήσουν τη φωτιά του πόνου, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη ευαισθησία και την ανάγκη για σύνδεση. Η «γωνιά» μοιάζει με εκείνη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή του κεντρικού ήρωα και στη ζωή των άλλων.
Στίχοι που δείχνουν την πλούσια συναισθηματική παλέτα και τις κοινωνικές διαστάσεις του θέματος που προβάλλει το τραγούδι. Μουσική που αναδεικνύει πολύ δυνατά και με τον πλέον ταιριαστό τρόπο το θέμα αυτό, το single έρχεται να μας προβληματίσει και να μας υπενθυμίσει την αναγκαιότητα του συναισθήματος στη ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα.
«Το τραγούδι το ερμηνεύει εξαιρετικά ο φίλος μου και υπέροχος άνθρωπος, Γιώργος Μπίλιος με τον οποίο έχουμε κυκλοφορήσει μαζί άλλα 2 τραγούδια (“Η Τρύπα” και “Τα Παραμύθια”) και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. Ετοιμάζουμε τώρα και το επόμενο τραγούδι μας. Την απίστευτη ενορχήστρωση την έκανε ο φίλος μου και συνεργάτης μου Θανάσης Βούτσας, ο οποίος απογείωσε το τραγούδι με μοναδικό τρόπο. Ευχαριστώ, επίσης τον φίλο μου Κώστα Καλαϊτζή για το εξαιρετικό Art Direction του εξωφύλλου και του Video Lyric».
Νίκος Γερακάρης
Στίχοι – Μουσική: Νίκος Γερακάρης
Ερμηνεία: Γιώργος Μπίλιος
Ενορχήστρωση: Θανάσης Βούτσας
Έπαιξαν οι Mουσικοί:
Κιθάρες – Ηλεκτρικό Πιάνο – Ηλεκτρικό μπάσο – Τύμπανα: Θανάσης Βούτσας
Βιολί: Γιάννης Θεριανός
Programming και καλλιτεχνική επιμέλεια παραγωγής: Θανάσης Βούτσας
Ηχογράφηση – Μίξη – Μάστερ: Θανάσης Βούτσας
Art Direction Cover and Video Lyrics, Art Direction: Κώστας Καλαϊτζής
Όταν προσπερνώ, την απέναντι γωνιά.
Κάποιος είναι απόλυτα γυμνός.
Δεν ζητάει τίποτα, μόνο μια ζεστή ματιά.
Είμαι ο αδιάφορος, γνωστός.
Όταν προσπερνώ, την απέναντι γωνιά.
Κάποιος χτίζει σπίτι με κουτιά.
Με κουβέρτα τα σκυλιά, μαξιλάρι φυλλωσιά.
Είμαι ένας άριστος, αστός.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά, κάθε στιγμή.
Στα όνειρα ζεσταίνεται η ψυχή.
Τόσο κοντά, τόσο μακριά.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά.
Όταν προσπερνώ, την απέναντι γωνιά.
Κάποιος στο στομάχι έχει βιολί.
Ένα ψίχουλο μπορεί, σαν διαμάντι να το δει.
Είμαι ένας πλούσιος, φτωχός.
Όταν προσπερνώ, την απέναντι γωνιά.
Κάποιος επιλέγει να σιωπά.
Με το βλέμμα χαμηλά, η ζωή δεν του χρωστά.
Είμαι ο απάνθρωπος, θεός.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά, κάθε στιγμή.
Στα όνειρα ζεσταίνεται η ψυχή.
Τόσο κοντά, τόσο μακριά.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά.
Τόσο κοντά, τόσο μακριά.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά.
Τα δάκρυα σβήνουν τη φωτιά.
Τα δάκρυα σβήνουν…