Γράφει η Πόπη Βεζάζη
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας

Επέστρεψαν δυναμικά, μετά το τελευταίο live τους τον περασμένο Μάρτιο, στο ίδιο venue, ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies κάνοντας μια μοναδική εμφάνιση το Σάββατο, 19 Ιανουαρίου, τραγουδώντας και για τα αλλιώτικα παιδάκια αλλά και όλο το fan base που βρέθηκε εκεί και τους αποθέωσε ενώ γέμισαν το χώρο του Piraeus Academy, δίνοντας το δικό τους μουσικό-κοινωνικό στίγμα, μέσω εποχών αγαπημένων, γεμάτων εικόνες και στίχους χαραγμένες στο μυαλό μας.


Με εξαιρετική μουσική αρμονία, σκοτεινά φώτα όπως αρμόζει και τον γνώριμο electronica ήχο, οι B-Movies και ο Παύλος Παυλίδης, ήδη από το Intro, «Άλλη μια μέρα», μας έβαλαν όλους απευθείας στο κλίμα, σε ένα χώρο που έσφυζε από ζωή, με όλες τις ηλικίες, ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει με «Ξύλινα Σπαθιά», μικρότερους που ανακαλύπτουν τον μαγικό κόσμο αυτής της γλυκά μελαγχολικής μουσικής και φτάνει μέχρι το σήμερα των B-Movies, ελπίζοντας να γίνουμε όλοι ένα. Οι B-Movies Ορέστης Μπενέκας (πλήκτρα, loops, vocals), Δημήτρης Οικονόμου (τύμπανα), Αλέκος Βουλγαράκης (ηλεκτρική κιθάρα), Τόλης Δεληγιάννης και ο Χρήστος Λαϊνάς (μπάσο), ο οποίος υπογράφει και την Μίξη-Παραγωγή του κομματιού «Ένα αλλιώτικο παιδάκι», συνόδευσαν πιστά τον Παύλο σε μία εξαιρετική setlist, με όλα τα κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο, μας έβαλαν μέσα στον κόσμο που περιγράφουν και μιλούν για ξεχασμένους έρωτες, «αντικαταπληκτικά» πράγματα των καιρών και τη «Νέα Βαρβαρότητα» απ’ την οποία θα ξεφύγουμε μακριά σαν άγνωστα πολύχρωμα πουλιά.


Από τη «Μαίρη» και τις «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί» (2013), πίσω στα Ξύλινα Σπαθιά και το «Πάρε με μαζί σου» (Δίσκος: Ένας κύκλος στον αέρα του 2000), πηγαινοερχόμαστε στο χρόνο, αποθεώνοντας τους μουσικούς στη σκηνή, από την εποχή του ‘90, που για άλλους φυσάει την εφηβεία τους και για άλλους εποχές ξεχασμένες, που έρχονται όμως να σφραγιστούν ανεξίτηλα στο σήμερα. «Ποτέ ξανά» (άλμπουμ «Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο, του 2016) και πάλι Ξύλινα σπαθιά («Ρίτα», «Πάρε με μαζί σου», «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι»), η δυναμικότητα που συνόδευε τα κομμάτια, είτε αυτά ήταν δυνατά και ηχηρά, είτε πιο σιωπηλά και μελαγχολικά ήταν πάντα η ίδια.


Κι ύστερα ήρθε το «Αλλιώτικο Παιδάκι», ο Παύλος ήθελε να πει μια ιστορία γι’ αυτό, κάτι που μας αφορά όλους και έχει να κάνει με το σεβασμό απέναντι στο διαφορετικό, το ιδιαίτερο, το μη τέλειο. Εξάλλου κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι μαζί, όλοι άνθρωποι. Τραγουδάει με πάθος για τον Ζακ και υποστηρίζει πως «Έργα τέχνης είναι οι πράξεις μας από τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι τη στιγμή που κοιμόμαστε», την ώρα που μία κοινωνία διχάζεται από τα γεγονότα που περιγράφει το κομμάτι.


Μέσα στην απόλυτη ηρεμία του, ο Παύλος αρχίζει και θυμάται μαζί με τους B-Movies, επιστρέφοντας αυτή τη φορά στο 2003, στο «Live» με τα Ξύλινα Σπαθιά και «Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου» (1995), ως άλλος βασιλιάς αυτού του μουσικού ρεύματος, που από τα 00’s και μέχρι σήμερα, είτε ως σόλο μουσικός, είτε μαζί με τους B-Movies πια, συνεχίζει να εμπνέει και να πατάει στα πόδια του. Οι πιο παλιοί, θα τον θυμούνται ως τη φιγούρα των 90’s, κεντρική παρουσία στα «Ξύλινα», όμως εκείνος, ήρεμος και διακριτικός, περνάει με τη μουσική του και τους στίχους του στο σήμερα, αιώνια εκπρόσωπος των γενεών που παλεύουν για τα όνειρα και τα δικαιώματά τους, εκφράζοντας παράλληλα μέσα από τα κομμάτια που ακολουθούν, τη λύπη του για την Ελλάδα του 2019 που αποσυντίθεται.


Για το τέλος του Live, «Η τελευταία φορά», το «Ατλαντίς», η «Φωτιά στο λιμάνι», «Ο Βασιλιάς της σκόνης», κομμάτια πολύ ακουσμένα και με ιστορία πίσω τους, μας έπεισαν για το πόσο ωραία δουλεμένη ήταν αυτή η παρουσίαση του Παύλου με τους B-Movies και πόση αγάπη τρέφει το πολυπληθές κοινό για αυτούς. Κλείνοντας με τους «Θεριστές» και το «Ένα παράξενο τραγούδι» (άλμπουμ «Μια ματιά σαν βροχή» του 1997), οι τραγουδοποιοί μας έφεραν πιο κοντά, αποτυπώνοντας στην ατμόσφαιρα του χώρου όλη την ενέργεια και τη μουσική που συνόδευσε την επιτυχημένη αυτή εμφάνιση τους. Ίσως μόνο μειονέκτημα της βραδιάς, η ακουστική στο χώρο, που μέχρι και το μέσο περίπου του live δεν ήταν και η άριστη, ψεγάδι όμως μπροστά στο πόσο απολαύσαμε αυτούς τους καλλιτέχνες και το έργο που παράγουν, το οποίο δεν περιορίζεται μόνο μουσικά…


*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here