Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Η Ευτυχία Μητρίτσα είναι μία από τις πιο σοβαρές και ελπιδοφόρες παρουσίες στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Ουσιαστική και αποτελεσματική στον ρόλο της, αντικατοπτρίζει εδώ και μία δεκαετία μια ήρεμη δύναμη του μουσικού χώρου, που εκδηλώνεται χωρίς έπαρση και υπερβολή. Μπορεί να έχει συνεργαστεί συχνά τόσο επί σκηνής όσο και δισκογραφικά, με κάποια από τα σημαντικότερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όμως αυτή την περίοδο επέλεξε να πάρει το ρίσκο και να παρουσιάσει το δικό της μουσικό πρόγραμμα, στο Club του Σταυρού του Νότου.
Χωρίς προηγούμενη εμπειρία από ζωντανές της εμφανίσεις και με μοναδικό δείγμα γραφής το υλικό των δύο της δίσκων (Μυστικός προορισμός, Σωσίβιο), προσήλθα με αρκετή περιέργεια τόσο για τη δομή του προγράμματος όσο και για το αποτύπωμα που η ίδια θα άφηνε στη βραδιά. Το πολυδιάστατο ερμηνευτικό της ύφος αλλά και τα διαφορετικά είδη με τα οποία καταπιάνεται αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο στα κομμάτια που επέλεξε να ερμηνεύσει. Ανάλαφρη και pop, συναισθηματική και λαϊκή, πηγάζει απ’ την παράδοση και φτάνει μέχρι το σύγχρονο χωρίς να υπάρχει αίσθηση ρήξης και ασυνέχειας μεταξύ παλιού και νέου.
Το πρόγραμμα του πρώτου μέρους βασίστηκε σε αγαπημένα τραγούδια ελλήνων δημιουργών αλλά και σε στιγμές από τον τελευταίο της δίσκο, το ”Σωσίβιο” (Μνήμη παιδική, Πηγάδι, Δε σε θυμάμαι κ.ά.). Ο δίσκος αυτός αποτελεί και την πρώτη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη Κώστα Μπουντούρη. Συνθέσεις των Παπαδημητρίου, Μικρούτσικου, Μαρκόπουλου, Ξυδάκη, Σπανουδάκη κ.ά. ”ντύθηκαν” με τη ζεστή της φωνή, τις πρωτότυπες ενορχηστρώσεις και το όμορφο παίξιμο των μουσικών της. Νωρίς στη βραδιά, μας θύμισε και το γλυκό “Λίγο πριν ξημερώσει”, σε μουσική της Στέλλας Γαδέδη και στίχους Πόλυ Κυριάκου, που αποτέλεσε και τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 2006. Ακούσαμε, επίσης, το πολύ πρόσφατο και ήδη αγαπημένο, “Μου λένε να μη σ’ αγαπώ”, σε στίχους Γιώργου Πολυμενάκου (Εκείνος κι Εκείνος) και σε μουσική του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος κι Εκείνος). Ο τελευταίος έδωσε μάλιστα το παρόν και μοιράστηκε για λίγο τη σκηνή μαζί της. Μία από τις εκπλήξεις της βραδιάς ήταν και η παρουσίαση του ακυκλοφόρητου “Ηλέκτρα”, σε δική της σύνθεση και σε στίχους της πρωτοεμφανιζόμενης Νάντιας Δουλαβέρα.
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ανέδειξε μία διαφορετική και πιο ιδιαίτερη ερμηνευτική πλευρά της Ευτυχίας. Αυτή της λαϊκής και παραδοσιακής της φωνής. Από Καλαντζόπουλο και Ανδρέου στην αρχή, περνώντας στον Καλδάρα και τον Τσιτσάνη, τραγουδώντας για βαρείς λαϊκούς και ”αγιάτρευτους έρωτες”, τολμώντας μέχρι και τον ”Ταξιτζή” του Στράτου Διονυσίου, φτάσαμε στα χνάρια των παραδοσιακών της επιρροών, από τα άγρια βουνά της Ηπείρου μέχρι τη θάλασσα του Αιγαίου. Το τέλος επεφύλασσε άλλη μία έκπληξη επί σκηνής, αυτή του Σταύρου Σιόλα. Επιφυλακτικός στην αρχή, δηλώνοντας ”απροβάριστος” (κάτι που καθόλου δε φάνηκε), τραγούδησε με τη ”φίλη του απ’ το φεστιβάλ”, τη μεγάλη του επιτυχία, τα ”Διόδια” και ”Της Άρνης το νερό”. Το κλείσιμο ανήκε αποκλειστικά σε αυτή. Χωρίς τους μουσικούς που τη συνόδεψαν επάξια όλη τη βραδιά, μόνο με τη φωνή της και τον κόσμο να σιγοτραγουδάει, μας αποχαιρέτησε χαρίζοντας κάποιες τελευταίες όμορφες ερμηνείες σαν κι αυτές με τις οποίες μας κράτησε ζεστούς όλο το βράδυ.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Διονύσης Θεοδώσης: κλαρίνο, πνευστά
Άρης Κονιδάρης: κλασική & ακουστική κιθάρα
Δημήτρης Σίντος: λαούτο, μπάσο, πιάνο
—————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…