Γράφει η Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Φωτογραφίες: Ζέτα Χιώτη
Πάει λίγος καιρός -μπορεί να φταίει και η άνοιξη, δεν ξέρω- που έχω κολλήσει με ένα συγκεκριμένο κομμάτι και το ακούω πολλάκις κάθε μέρα. Το τραγούδι είναι «Το κορίτσι» και το κορίτσι που το τραγουδά άψογα είναι η Πέννυ Μπαλτατζή. Η είδηση λοιπόν ότι θα πραγματοποιήσει τρεις εμφανίσεις στην «Πειραιώς 131», με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Βράδυ Παρασκευής και βρεθήκαμε στην πρεμιέρα της Πέννυς Μπαλτατζή στον φιλόξενο και γεμάτο χώρο της «Πειραιώς 131 μουσικής σκηνής». Ένας χώρος που στεγαζόταν άλλοτε το θέατρο Πειραιώς 131 και που ανακαινίστηκε πρόσφατα και αναδιαμορφώθηκε εσωτερικά εξ’ ολοκλήρου.
Είναι από αυτές τις φορές που ενώ βρίσκεσαι σε εσωτερικό χώρο, καταλαβαίνεις ότι ο Μάρτης έχει ήδη μπει για τα καλά και κάνει την παρουσία του αισθητή. Κύριος λόγος; μπροστά σου απλώνεται ένα σκηνικό θεατρικό, σχεδόν φαντασμαγορικό. Πληθωρικό, πλούσιο, ένα σκηνικό που “μυρίζει άνοιξη” και ξυπνά τις αισθήσεις.
Όταν ακούς Μπαλτατζή κατευθείαν κάνεις τον συνειρμό: Swing. Προφανώς και η βραδιά χαρακτηριζόταν από τον συγκεκριμένο ρυθμό, αλλά η Πέννυ είναι μια πραγματικά πολυτάλαντη και χαρισματική ερμηνεύτρια. Τίποτα δεν περιορίζει το περιεχόμενο του ρεπερτορίου της και με περίτεχνο τρόπο μπορεί να συνδυάζει σε ένα πρόγραμμα από swing μέχρι Χατζιδάκι (Ιλισσός) και από Μιρσιλού μέχρι Shallow! Πέννυ είναι αυτή και ξέρει τον τρόπο να ελίσσεται πολύ πετυχημένα και να εκπλήσσει ευχάριστα το κοινό της κάθε φορά που πραγματοποιεί εμφανίσεις.
«Το κορίτσι» μας λοιπόν άνοιξε το πρόγραμμα μεταδίδοντας χωρίς κόπο και προσπάθεια την όμορφη και χαλαρή διάθεση που την διακατείχε. Άμεση, λαμπερή και χαριτωμένη έδειχνε να απολαμβάνει κάθε στιγμή και κάθε ερμηνεία της. Καθ’ όλη την διάρκεια της βραδιάς, η αίσθηση της ξενοιασιάς, της χαλάρωσης και του γέλιου, ήταν διάχυτες. Με φρέσκο «αέρα» και μπόλικο χιούμορ η οικοδέσποινα της βραδιάς γέμιζε με την παρουσία και την καταπληκτική φωνή της τον χώρο, μεταφέροντας με μαεστρία όλο τον αυθορμητισμό και το όμορφο κλίμα που υπήρχε στη σκηνή. Εκτός από αρκετά τραγούδια σε Αγγλικό στίχο που ερμήνευσε η ναζιάρα αλά …swingin’ cats Πέννυ, θέση στο ρεπερτόριο πήρε και το οσκαρικό «Shallow», ανεβάζοντας …volume συναισθηματισμού και ρομαντισμού!
Τραγούδια παλιά και νέα, διασκευές και μη, επιτυχίες μεγάλων καλλιτεχνών αλλά και τραγούδια δικά της, πλέχτηκαν σαν γαϊτανάκι και γέμισαν με μελωδίες και νότες την όμορφη ανοιξιάτικη βραδιά.
Το δεύτερο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε με την Πέννυ να εμφανίζεται ντυμένη αλά …Ρένα Βλαχοπούλου και να τραγουδά το κομμάτι που μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα αγαπήσαμε όλοι: «Ένα φιλί». Και δεν ήταν ένα αλλά πολλά τα …φιλιά που μοίρασε κυριολεκτικά στο κοινό της! Καθώς κατέβηκε από τη σκηνή, άρχισε να κόβει βόλτες ανάμεσα στα τραπέζια και με πολύ κέφι και μπρίο χάριζε απλόχερα τα φιλιά της. Σαν να παρακολουθείς και ώρες -ώρες σαν να λαμβάνεις μέρος σε παλιά ταινία, με ρετρό και νοσταλγική διάθεση. Σαν να βλέπεις παλιό καλό σινεμά και η αίσθηση της χαράς και της ανεμελιάς να κόβει βόλτες μέσα σου, όπως ακριβώς έκοβε και η καλλιτέχνιδα πάνω στη σκηνή μα και κάτω από αυτή.
Και μπορεί όταν ο Andrea Bocelli να τραγουδά «Besame Mucho» να σε κάνει να ανατριχιάζεις και να θέλεις να το ακούς ξανά και ξανά αλλά όταν η Πέννυ Μπαλτατζή και η ορχήστρα της αναλαμβάνουν να κάνουν …διασκευή και μετάφραση του κομματιού, μένεις αποσβολωμένος και τους απολαμβάνεις!
Η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς, άκουγε στο όνομα Γιώτα Νέγκα η οποία εμφανίστηκε στη σκηνή και ερμήνευσε ουκ ολίγα τραγούδια «παρέα» με την Πέννυ, με την δεύτερη να έχει συγκινηθεί πολύ και να έχει βουρκώσει, εκφράζοντας την απέραντη χαρά της και την μεγάλη τιμή που ένιωθε, όπως είπε χαρακτηριστικά, που βρισκόταν δίπλα σε μια τόσο σπουδαία ερμηνεύτρια. Εκεί λοιπόν, ψάχνοντας το «Δίκιο μου», αφεθήκαμε στο μαγικό ταξίδι μιας εξαίρετης ενορχήστρωσης και απολαύσαμε τη «Μιρσιλού», με όλους τους μουσικούς που βρίσκονταν επί σκηνής να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Γιώτα Νέγκα και Πέννυ Μπαλτατζή, κάθισαν αναπαυτικά σε δυο πολυθρόνες που βρίσκονταν δίπλα σε ένα τραπεζάκι, με το όλο σκηνικό να σε παραπέμπει στην …βεράντα του σπιτιού τους, όπου τα λένε σαν δυο καλές φίλες από τα παλιά, πίνοντας το καφεδάκι τους. Είχες την αίσθηση, μέσα σε αυτή την οικεία και χαλαρή ατμόσφαιρα, ότι σε κερνάνε και σένα καφέ και αφού σε αφήνουν να γευτείς από αυτό το «σπάνιο και ξωτικό χαρμάνι», να απολαύσεις μια …εσάνς από Μάνο Λοΐζο («Σ’ αγαπώ-Σ’ αγαπώ») και να καταλήγεις να ονειρεύεσαι με τα «μάτια κλειστά»!
Ιδιαίτερη μνεία στην πενταμελή μπάντα που πλαισίωνε την καλλιτέχνιδα. Με τον Μάριο Ιωαννίδη σε πρωταρχικό ρόλο στις διασκευές, ενορχηστρώσεις και τις κιθάρες, τους καταπληκτικούς Κωσταντίνο Ζερβό και Τζώρτζη Μαυροειδή στα φωνητικά και τα κρουστά, καθώς επίσης και τον Ηλία Καρκαβέλια στο μπάσο, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε παρά να είναι άψογο και η παράσταση να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Εμείς πήγαμε, περάσαμε υπέροχα και θα ξαναπάμε! Δεν σας αποκαλύπτουμε παραπάνω για το υπέροχο πρόγραμμα αλλά σας ενημερώνουμε ότι για δύο Παρασκευές ακόμη (22 & 29 Μαρτίου), «το κορίτσι» μπορείτε να το απολαύσετε στη μουσική σκηνή “Πειραιώς 131”.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr …