Γράφει η Τζίνα Παπαμιχαήλ
Φωτογραφίες: Χαρά Γερασιμοπούλου
Δυο μέρες πριν την παραμονή των Χριστουγέννων, το Σάββατο στις 22 Δεκεμβρίου, ανέβηκαν στη σκηνή του Piraeus Academy 117, οι ιδιαίτερα αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό, Paradise Lost.
Σε μια αρκετά αποπνικτική ατμόσφαιρα καθώς ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί από νωρίς είχε γεμίσει ασφυκτικά τον χώρο, τη συναυλία άνοιξαν οι Έλληνες Sorrows Path, μια μπάντα που μετράει αρκετά χρόνια παρουσίας στο ελληνικό μουσικό στερέωμα, εκπρόσωποι της εγχώριας doom σκηνής, με ενεργή παρουσία από το 1993.
Η πενταμελής μπάντα παρουσίασε τη δουλειά της μέσα από τις τέσσερις κυκλοφορίες και το ένα demo που χρονολογούνται από το 1994, με τελευταίο το “Touching Infinity” του 2017. Ο ήχος τους αρκετά μελωδικός με αρκετά στοιχεία goth και δυνατά riff που ξεχωρίζουν δίνοντας μια απόκοσμη και σκοτεινή διάσταση, στο heavy της υπόθεσης που εκπροσωπούν.
Πρόκειται για μια μπαντα αξιοσέβαστη με πλήρως επαγγελματική παρουσία και σίγουρα σαν support, κρατήθηκε στο ύψος των περιστάσεων, προετοιμάζοντας το κλίμα για σαράντα περίπου λεπτά, παρότι το κοινό παρακολουθούσε σχετικά ήρεμα χωρίς ιδιαίτερους επευφημισμούς ή εντάσεις.
Στις 22.00 ακριβώς και ενώ το Piraeus Academy συνέχιζε να γεμίζει κόσμο, ακούγεται η εισαγωγή από το “Enchantment”, από τον δίσκο “Draconian Times”, (1995) και το κοινό υποδέχεται με κραυγές και χειροκροτήματα την μπάντα που κάνει την εμφάνιση της, μέσα σε μια μωβ φωτορυθμική θύελλα.
Οι Bρετανοί Paradise Lost είναι μια μπάντα που επισκέπτεται συχνά την χώρα μας, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία και φαίνεται πως διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον των φανατικών οπαδών της, που ήρθαν να ακούσουν τα κομμάτια από την τελευταία κυρίως δουλειά τους, με τίτλο “Medusa” που κυκλοφόρησε το 2017 και γυρίζει την μπάντα πίσω στις death/doom καταβολές της. Δεύτερο λοιπόν κομμάτι, το “From the Gallows” με τον Νick Holmes να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που προστάζουν τα φωνητικά του συγκεκριμένου κομματιού. Αμέσως μετά περάσαμε στο μελωδικό και μελαγχολικό “Tragic Idol” από το ομώνυμο 13ο αλμπουμ τους (2012), όπου το κοινό αρχισε να χτυπάει ρυθμικά παλαμάκια και να σιγοτραγουδάει τους στίχους του κομματιού. Οι κιθάρες των Greg Mackintosh και Aaron Aedy πρωταγωνίστησαν το βράδυ αυτό, σε με μια αρκετά φιλότιμη προσπάθεια από πλευράς τους, να αποδώσουν τα κομμάτια -παλιότερα και νεότερα- όπως τους άρμοζαν, όμως το αποτέλεσμα θα λέγαμε πως ήταν αρκετά μέτριο καθώς ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος.
Παρόλαυτα τα μέλη της μπάντας φάνηκαν να το διασκεδάζουν καθώς είχαν μια ιδιαίτερα ενεργητική παρουσία, με τον μπασίστα Steve Edmondson να τραβάει τα βλέμματα και τον Νick μετά τα πρώτα τέσσερα κομμάτια, να γίνεται πιο επικοινωνιακός και να κάνει χιούμορ, σχετικά με τις παραμονές των Χριστουγέννων αλλά και το πέρασμα του χρόνου που δεν άφησε ανεπηρέαστες τις …τρίχες της κεφαλής του, όπως σχολίασε ο ίδιος. Ακολούθησε το “Blood and Chaos” από το “Medusa” όπως και άλλα κομμάτια από τον συγκεκριμένο δίσκο. Προς το τέλος με το “As I die” έγινε μια προσπάθεια σύνδεσης με το παρελθόν και τις καταβολές τους, αφού το συγκεκριμένο χρονολογείται το 1993, θυμίζοντας σε πολλούς τα πρώτα βήματα της μπάντας. Ο κόσμος τραγουδούσε δυνατά και πραγματικά τα «έσπασε» στο άκουσμά του. Από κει και πέρα η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη με σφυρίγματα να ακούγονται από παντού και τους μεταλχεντς να «ζεσταίνουν» την μπάντα με τα χειροκροτήματά τους.
Γενικότερα ό,τι έπαιξαν ήταν κυρίως από τις πιο τελευταίες δουλειές τους, ωστόσο με το εύρος και την πολυμορφία της μουσικής τους, άφησαν για τα καλά το ίχνος τους μια ακόμη φορά, ταξιδεύοντας μας με εκείνον τον τόσο σκοτεινό, υπαρξιακό, μελαγχολικό και ιδιαίτερο δικό τους ήχο που δικαίως τριάντα χρόνια τώρα συνεχίζει να «χτυπάει» τις καλά κρυμμένες χορδές του απύθμενου ασυνείδητου κόσμου μας. Δεκαέξι κομμάτια με τέσσερα τελευταία για encore, έπαιξαν μια γεμάτη μιάμιση ώρα, κλείνοντας με το αγαπημένο σε όλους “Say Just Words”.
Το όμορφο αυτό Σαββατόβραδο έκλεισε αφήνοντας ικανοποιημένο σε γενικές γραμμές τον κόσμο που ήρθε για μια πολλοστή φορά να στηρίξει την μπάντα, η οποία συνεχίζει ακάθεκτα την καλλιτεχνική της δημιουργία, δίνοντας συχνά το παρόν της, απολαμβάνοντας το αμείωτο ενδιαφέρον και την αναγνώριση του κόσμου, στα πλαίσια της πρόσφατης περιόδειας τους με αφορμή την 30η επέτειό τους…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…