Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Ευχαριστούμε την Ευαγγελία Θωμάκου (@VaGGiNet)
για την παραχώρηση των φωτογραφιών

Σκεφτήκατε ποτέ ότι η προστακτική, ως έγκλιση, μπορεί να κρύβει μέσα της παράκληση και τρυφερότητα ή να υποδηλώνει μια λυτρωτική απελευθέρωση; «Παραδώσου» είναι ο τίτλος της παράστασης που παρουσιάζει η Ηρώ Σαΐα κάθε Πέμπτη βράδυ στο θέατρο Γκλόρια Μικρό και αυτή η «εντολή» νομίζω ότι κρύβει όλες τις προαναφερθείσες εκφάνσεις μιας προστακτικής.

saia_live_2018_11_001

Έχοντας ανάγκη να τιμήσει τις ρίζες της και να επαναπροσδιοριστεί ως προς την τέχνη της, η Σαΐα δημιούργησε ένα πρόγραμμα με αφορμή και αναφορά την παράδοση. Πολύτιμοι αρωγοί της σε αυτό το τόλμημα, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο πιάνο και τις σπουδαίες ενορχηστρώσεις, ο Παντελής Ντζιάλας στις κιθάρες και τα κρουστά, αλλά και ο ηθοποιός Άγγελος Μπούρας, που έγραψε κείμενα και είχε την –εύστοχα λιτή– σκηνοθετική επιμέλεια, καθώς και ο Κώστας Βαρώτσος, ο οποίος με τα υπέροχης κίνησης γλυπτά δέντρα του, έστησε στον μικρό και πολύ ζεστό αυτόν χώρο, το πλέον αρμόζον σκηνικό. Ήταν σαν να βρισκόμασταν ταυτόχρονα χειμώνα μέσα σ’ ένα σπίτι όπου έχουν μαζευτεί όλοι γύρω απ’ τη φωτιά και τραγουδούν και στην ύπαιθρο, όπου οι αγρότες ξαποσταίνουν τρώγοντας και τραγουδώντας στο μεσημεριανό τους διάλειμμα, κάποιο καλοκαίρι.

 

«Φίλοι μ’, καλώς ορίσατε» ήταν η μελωδική υποδοχή της οικοδέσποινας και, από την πρώτη στιγμή φάνηκε το πόσο καλά κατέχει αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο τραγουδίσματος που απαιτούν τα δημοτικά τραγούδια. Σε ένα πρόγραμμα που στήθηκε με περισσή απλότητα και ζεστασιά, τα μικρόφωνα ήταν περιττά. Κι έτσι, χωρίς «διαμεσολαβητές», η Ηρώ ερμήνευσε από καρδιάς τραγούδια απλά, μα μεγάλα, τα περισσότερα εκ των οποίων μιλούν για –τι άλλο;– τον έρωτα. Μέσα στο πάθος, τη χαρά, τον λυγμό, τον καημό και πιο πολύ εκείνον τον αναστεναγμό –το αβάσταχτο αχ του έρωτα– που κλείνουν μέσα τους η ποίηση και οι σκοποί όπως αυτοί του «Μια Βοσκοπούλα Αγάπησα» ή των «Λιανοτράγουδων», μπλέχτηκαν και πιο σύγχρονα τραγούδια: «Σαν την Αγάπη την Κρυφή», «Του Έρωτα» («Της Αγάπης Μαχαιριά»), «Ήτανε μια Φορά», «Καημέ του Κόσμου»… Κι ήταν ακριβώς αυτά τα πιο κοντινά μας χρονικά ακούσματα που επιβεβαίωναν τις διαχρονικές επιρροές της παράδοσης στην ελληνική μουσική, η οποία ανέκαθεν γνώριζε να τιμά και να εξελίσσει τις ρίζες της.

saia_live_2018_11_006

Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείπει και το νέο τραγούδι της ερμηνεύτριας, «Παραδώσου», σε μουσική του Νεοκλή Νεοφυτίδη, το οποίο –με αφορμή και το προφανές λογοπαίγνιο με τη λέξη «παράδοση»– έδωσε τον τίτλο στην παράσταση. Το επίσης δικό της «Κι εγώ η Θάλασσά σου» έσμιξε με το κλασικό «Θάλασσα», ενώ σπουδαία ήταν η ερμηνεία της στο «Το Καναρίνι». Οι δεξιοτέχνες Νεοφυτίδης και Ντζιάλας συνεισέφεραν καίρια και τραγουδιστικά, ενώ η Σαΐα, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες φωνητικές της ικανότητες, επιβεβαίωσε ότι είναι και συναισθηματικά παρούσα, καθώς έμπαινε με αμεσότητα και λιτή εκφραστικότητα στην κατάσταση την οποία απαιτούσε κάθε τραγούδι.

Αυτή η γεμάτη απλότητα και αυθεντικότητα, εγκάρδια παράσταση δεν θα μπορούσε παρά να κλείσει με ένα παραδοσιακό… γλέντι. Έτσι, «Από Ξένο Τόπο» έφτασαν ο Γιάννης Δίσκος με το κλαρίνο του και ο Τάκης Βασιλείου με ένα τύμπανο για να μάς οδηγήσουν σε ένα πανηγύρι μέχρι «Δω στα Λιανοχορταρούδια»! Αυτό το τελευταίο μέρος της παράστασης ήταν και το μόνο στο οποίο η Ηρώ τραγούδησε με μικρόφωνο, ενώ το γλέντι έληξε με τον «Αμάραντο», κατ’ απαίτηση του ενθουσιώδους κοινού.

 

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε μια παράσταση φτιαγμένη από υλικά ψυχής, η οποία, κατά τη γνώμη μου διαθέτει και ορισμένες πολύτιμες στιγμές κατάνυξης, μη διστάσετε να πάρετε το ρίσκο και να παραδοθείτε κι εσείς, κάποιο βράδυ Πέμπτης, μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου. Δεν θα το μετανιώσετε –αλλά ό,τι κι αν νιώσετε, σίγουρα θα βρείτε στο «Παραδώσου» κάποιο τραγούδι που θα συνομιλεί με τους χτύπους της καρδιάς σας…

saia_live_2018_11_009_neofytidis_ntzialas_bouras

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here