Συνέντευξη στον Παύλο Ζέρβα
Γιατί επέλεξες να στείλεις τη συγκεκριμένη selfie; Πως λέγεται ο/η γάτος/α σου; Είσαι γενικά φιλόζωος;
Τον λένε Σάββα Kurosawa! Ακούει και στο μικρό του όνομα και στο επίθετο! Τον ονόμασα έτσι γιατί τον βρήκαμε την εποχή που ετοίμαζα την διπλωματική μου και ήμασταν στο στάδιο της προεργασίας. Εκείνο τον καιρό βλέπαμε ταινίες του Bela Tarr και του Kurosawa. Ναι, είμαι αρκετά φιλόζωος. Σε βαθμό που δεν τα τρώω και δεν συμφωνώ με τον βασανισμό τους.
Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα τα δικαιώματα των ζώων γίνονται σεβαστά από τον κόσμο; Αν έβλεπες κάποιον να χτυπάει ένα ζώο στο δρόμο, θα αντιδρούσες;
Όλα στη χώρα μας γίνονται στον βαθμό που βολεύει την ημιμάθεια μας και την τσέπη μας. Ότι πρόοδο έχουμε κάνει στην νομοθεσία, την κάναμε επειδή αναγκαστήκαμε να εναρμονιστούμε με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Στα μυαλά μας δυστυχώς η πρόοδος συμβαίνει μόνο σε μεμονωμένα άτομα.
Όταν κάποιος χτυπάει ένα ζώο γίνομαι έξαλλος. Έξαλλος θα γίνω κι αν χτυπήσει ένα παιδί ή έναν γέρο. Το πρόβλημα μου δεν είναι τόσο με τη βία. Το πρόβλημα μου είναι με την βία κατά του εκείνου που δεν μπορεί να αντιδράσει. Είναι ανήθικο από όλες τις απόψεις.
Έχουμε να σε δούμε στη δισκογραφία από το 2010 και το “Koalaboration”… Υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτή τη μακροχρόνια απουσία; Έχεις νέα τραγούδια στο συρτάρι; Θα τα δούμε να κυκλοφορούν σύντομα, είτε ως single, είτε ίσως ως νέο cd;
Από το 2012 και μετά μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να τελειώσω τις σπουδές μου πριν με διαγράψουν από την σχολή. Εν τέλει και μη προλαβαίνοντας να τελειώσω μια 5ετή σχολή μέσα σε 2,5 χρόνια μπήκα στον στρατό ως ύστατη λύση αναβολής σπουδών. Μετά βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και εξαφανίστηκε η απειλή της διαγραφής. Πλέον μπορώ να δουλεύω, να ενισχύω οικονομικά την οικογένεια μου και να σπουδάζω παράλληλα. Μου μένουν δύο μαθήματα για να αρχίσω να δηλώνω πλέον …ποιητής μηχανικός (γιατί αρχιτέκτονα δε με λες).
Ναι, τραγούδια υπάρχουν, καινούρια. Αυτά που είναι στο συρτάρι είναι εκεί είτε επειδή θέλουν πολλές αλλαγές, είτε επειδή θέλουν πέταμα. Μάλλον το καλοκαίρι, αν όλα πάνε καλά, θα ακούσετε νέο υλικό…
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των δημιουργιών σου, προσωπικά θεωρώ τον στίχο, ο οποίος είναι απλός μα και παραστατικός, σοβαρός μα και με δόσεις χιούμορ, βγαλμένος με ένα περίεργο τρόπο τόσο από τη σφαίρα της φαντασίας όσο και της πραγματικότητας. Γενικώς είναι στίχοι που μπορούν να δώσουν εικόνες και σκέψεις που να ταιριάζουν και με τη προσωπική ζωή του κάθε ακροατή. Θεωρείς ότι τελικά η έμπνευσή σου να γράφεις τραγούδια, εξαρτάται από τις εικόνες που έχεις μαζέψει, από τα προσωπικά σου βιώματα;
Ναι, σε μεγάλο βαθμό παίζουν ρόλο τα προσωπικά βιώματα, αλλά νομίζω υπάρχει κάτι βαθύτερο στην έμπνευση. Η ανθρώπινη σκέψη πάντα τείνει να λειτουργεί «παίρνοντας τον εύκολο δρόμο». Εννοώ ότι συνήθως έχουμε προετοιμασμένες λύσεις ή απαντήσεις για τα διάφορα καθημερινά tasks, είτε αυτό είναι το να σφουγγαρίσουμε, είτε το να οδηγήσουμε το αυτοκίνητο μας, είτε το να λύσουμε ένα συναισθηματικό πρόβλημα, είτε το να παράγουμε ένα καλλιτεχνικό έργο. Όλη η πρόκληση λοιπόν, βρίσκεται στο να αντισταθούμε στην ευκολία επίλυσης που μας παρέχει ο εγκέφαλος μας και να προσπαθήσουμε να βρούμε μια αναπάντεχη, μια ιδιοφυιή, μια πρωτότυπη λύση, κομμένη και ραμμένη ακριβώς στο πρόβλημα. Προφανώς, δεν υπάρχουν άπειροι τρόποι να σφουγγαρίσεις το σπίτι, αλλά υπάρχουν σίγουρα άπειροι τρόποι να συνδυάσεις τις εικόνες της ζωής σου με τη φαντασία σου…
Ποιο είναι το τελευταίο album που αγόρασες;
Το πράσινο LP των Johnny Carbonaras. Πήγα στο σπίτι ενός φίλου για να το ακούσω, γιατί δεν έχω πικάπ.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το σημαντικότερο live που έχεις κάνει μέχρι σήμερα;
Πρέπει να ήταν το 1994 ή 95 σε μια ρεμπετοταβέρνα στα κάστρα της Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας μου μου έταξε ένα πεντοχίλιαρο αν τραγουδούσα ένα τραγούδι. Αλλά έπρεπε να βρω πιο τραγούδι θα ήταν, να συνεννοηθώ με τους μουσικούς και να τα κάνω όλα μόνος μου. Τραγούδησα τον “Σταμούλη τον Λοχία”, που το ήξερα από τους γονείς μου στο σπίτι. Χοντρό ξεψάρωμα!
Υπάρχει κάποια συνεργασία, με κάποιον καλλιτέχνη/δημιουργό, που σου έχει μείνει απωθημένο να κάνεις;
Δεν είμαι ο τύπος ανθρώπου που δημιουργεί απωθημένα. Προτιμώ την εκλογίκευση και την αποδοχή (των καταστάσεων που θα δημιουργούσαν απωθημένα). Εκτιμώ ακραία τον Γιάννη Αγγελάκα. Για το μουσικό του έργο και ευρύτερα την στάση του…
Έχεις ξεχωρίσει κάποιον νέο Έλληνα καλλιτέχνη;
Το «νέος» είναι λίγο σχετικό. Άκουσα δουλειές του Σείριου Σαββαΐδη. Με συνεπήρε. Κι ο Ορέστης Ντάντος μου αρέσει πολύ.
Η κρίση που ζούμε σήμερα, θεωρείς ότι έχει γίνει αφορμή για ποιοτικότερες δουλειές στο χώρο της μουσικής ή δεν βλέπεις να έχουν αλλάξει πράγματα;
Δεν νομίζω ότι το θέμα της ποιότητας ξεκινάει από αφορμές. Επίσης πλέον αδυνατώ να ξεχωρίσω την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ποιοτικού και α-ποιοτικού. Προτιμώ να βλέπω τα πράγματα ως καλαίσθητα/ακαλαίσθητα, εμπεριστατωμένα/πρόχειρα, σύγχρονα/παρωχημένα, αυτά-που-μπορώ-να-ταυτιστώ/αυτά-που-με-αφήνουν-αδιάφορο. Είτε εντός κρίσης λοιπόν, είτε εκτός, πάντα καταφέρνω να βρω μουσικές που με αγγίζουν.
Τι σε θυμώνει περισσότερο σε πολιτικό επίπεδο;
Τίποτα. Ο θυμός είναι αντιπαραγωγικό εργαλείο. Προτιμώ να σκέφτομαι, να αναλύω και να δρω με βάση τη λογική και το συμφέρον. Σε πολιτικό επίπεδο, λοιπόν, από μεριάς των πολιτικών τους καταλαβαίνω απόλυτα. Βρίσκονται στις θέσεις που βρίσκονται για να υπερασπιστούν τις τράπεζες, τις μεγάλες εταιρίες και το διεθνές εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, φαγητού και τεχνολογίας. Και το κάνουν καλά, και θα το κάνουν κι αυτοί και οι επόμενοι, όπως το έκαναν οι προηγούμενοι. Όποιος τους ψήφισε για κάποιον άλλον λόγο, μάλλον έχει ψευδαισθήσεις για το πως λειτουργεί ο καπιταλισμός. Αντίθετα, με θλίβουν οι άνθρωποι που μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης δεν έχουμε καταφέρει να παράγουμε και να εφαρμόσουμε ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που θα βασίζεται στην αγάπη, την αποδοχή, την αλληλεγγύη, αντί να βασίζεται στο χρήμα, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και τον εγωισμό.
Ποιες είναι οι επόμενες καλλιτεχνικές σου κινήσεις;
Κάνω τρία παράλληλα projects αυτό τον καιρό. Το ένα είναι αρκετά πειραματικό και συνδέει τις διαδικασίες που ακολούθησα στην διπλωματική μου στην Αρχιτεκτονική, με πρωτότυπες μορφές παραγωγής μουσικής σε πραγματικό χρόνο. Ηλεκτρονική μουσική και μάλιστα χορευτική κυρίως. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί. Κι αν εξελιχθεί καλά, δεν ξέρω αν θα ακούγεται καν καλά.
Επίσης ετοιμάζω μερικά κομμάτια του “παλιού καλού Ζακ” εκσυγχρονισμένα στα μουσικά πλαίσια της εποχής που θα είναι έτοιμα εντός του 2017.
Το τρίτο project είναι μια καινούρια δουλειά με τον Γιάννη Βενιαμίν ως sideproject και για τους δύο μας, αλλά είμαι ενθουσιασμένος για αυτό, γιατί τα τραγούδια που έχει γράψει ο Γιάννης είναι αριστουργήματα!
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…