Ο SIC επιστρέφει με ένα τραγούδι που ανατριχιάζει – το «Μου Λες», σε συνεργασία με την Καλλιόπη Μητροπούλου, είναι μια electro pop μπαλάντα που θα μπορούσε να παίζει σε ένα νυχτερινό drive μέσα στην πόλη, λίγο πριν ξημερώσει.
Με αναλογικά synths, ρυθμό που πάλλεται σαν χτύπος καρδιάς και μια φωνή που αιωρείται ανάμεσα στη θλίψη και την έκσταση, το «Μου Λες» μιλά για τη φθορά του έρωτα, για το σημείο όπου το πάθος συναντά τη ματαίωση.
Η Καλλιόπη Μητροπούλου -η αιθέρια φωνή πίσω από την «Ανισόπεδη Disco», μέλος των Echo Tides και των Oi Va Voi- δίνει μια ερμηνεία σχεδόν κινηματογραφική: απόκοσμη, μελαγχολική, αλλά και δυνατή σαν κραυγή.
Ο SIC υπογράφει μουσική και στίχους, χτίζοντας με τους HotelOniro στην παραγωγή έναν ήχο που ακουμπά στα ‘80s αλλά κοιτάζει ευθεία στο σήμερα: σκοτεινό και συναισθηματικό. Μετά από έξι προσωπικά singles, ο SIC δείχνει ξανά πως ξέρει να γράφει τραγούδια που αγγίζουν.
Φωνή: Καλλιόπη Μητροπούλου
Μουσική/στίχοι: SIC
Παραγωγή: HotelOniro
Mastering: Costas Verigas
Το «Μου Λες» είναι ένα κομμάτι για εκείνους που δεν φοβούνται να κοιτάξουν πίσω, μέσα στο φως που τρεμοπαίζει στα συντρίμμια μιας σχέσης. Για όσους ακόμη πιστεύουν πως και η απώλεια μπορεί να είναι όμορφη, αν την τραγουδήσεις.
Κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Μου λες, πως δεν αντέχεις πια άλλο
Με βλέπεις μόνο σαν βάρος
Από παλιά
Και τι, τι περιμένεις να κάνω
Άμα σε χάσω δεν φτάνω
Και είναι αργά
Μα πως, να ζήσω χωρίς εσένα
Ό,τι κι αν πω θα ‘ναι ψέμα
Και δε μιλώ
Τι είναι αυτό που λένε αγάπη
Και που χάνεται ένα βράδυ
Μέσα σ’ όρκους ποτισμένη
Και από το χρόνο ραγισμένη
Τώρα εδώ παλεύω μόνη
Κι η σκιά σου με στοιχειώνει
Σαν ναυάγιο σε μια ξέρα
Δε θα υπάρξει άλλη μέρα
Και ξαφνικά, πιάνω στον ύπνο μου φωτιά
Κοιτάς, μετά ανάβεις τσιγάρο
Και ξεφυσάς όλο βάρος
Και δε μιλάς
Καπνός, καπνός παντού στον αέρα
Σε κρύβει από τη μέρα
Στενός βραχνάς
Αργά, αργά μου λες τώρα είναι
Και σε κοιτώ βουρκωμένη
Από καιρό
Τι είναι αυτό που λένε αγάπη
Και που χάνεται ένα βράδυ
Μέσα σ’ όρκους ποτισμένη
Και από το χρόνο ραγισμένη
Τώρα εδώ παλεύω μόνη
Κι η σκιά σου με στοιχειώνει
Σαν ναυάγιο σε μια ξέρα
Δε θα υπάρξει άλλη μέρα
Και ξαφνικά, πιάνω στον ύπνο μου φωτιά