Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ελένη Νικολουδάκη
Ήταν μέσα της δεκαετιάς του ’90 – νομίζω το ’95 – όταν θυμάμαι την παιδική εκδοχή του εαυτού μου να βυθίζεται στα καθίσματα του θεάτρου «Αλίκη» για να δω τη «Μελωδία της Ευτυχίας». Είχαν προηγηθεί τουλάχιστον και χωρίς υπερβολή 20 προβολές της κινηματογραφικής ταινίας, ήξερα απ’ έξω τα τραγούδια σε άπταιστη αγγλική και το «Ντο Ρε Μι» είχε αποτελέσει βασικό κίνητρο για να ξεκινήσω μαθήματα πιάνου. Όταν μια εικοσαετία μετά, ανακοινώθηκε ότι το musical που στοίχειωσε ευχάριστα τα παιδικά μου χρόνια θα επαναληφθεί στο Παλλάς, και με σωστό μάλιστα cast, δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω.
Χειμώνας 2014 λοιπόν, ο ενήλικος πλέον εαυτός μου βυθίζεται στα καθίσματα του θεάτρου «Παλλάς» και ανυπομονεί να ηχήσουν οι πρώτες καμπάνες και οι γνώριμες νότες απ΄ το «prelude». Έχοντας δει τα τελευταία χρόνια πολλές απ’ τις μεγάλες παραγωγές του Παλλάς, οι απαιτήσεις μου ήταν υψηλές και δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Η απαραίτητη προσθήκη της κινηματογραφικής οθόνης στις εναρκτήριες σκηνές έδωσε ένα δυνατό ξεκίνημα στην παράσταση, με τα εντυπωσιακά εναλασόμενα σκηνικά να προκαλούν το θαυμασμό μικρών και μεγάλων.
Η Θέμιδα Μαρσέλλου, με μεγάλη εμπειρία πλέον στη μεταφορά των musical, έστησε μια δουλειά με πολλή αγάπη και μεράκι, κρατώντας για την ίδια τον μικρό ρόλο της οικονόμου. Η φωνητική διδασκαλία ήταν άψογη, τα τραγούδια και οι χορογραφίες εκτελεσμένα με μαθηματική ακρίβεια, σα να παρακολουθείς καλοκουρδισμένη μηχανή. Λόγω της ιδιαιτερότητας της συγκεκριμένης παράστασης, όπου οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά, δεν θα με πείραζε λίγος περισσότερος αυθορμητισμός και λίγο λιγότερο στήσιμο, αλλά δεδομένου ότι η παράσταση είναι ακόμα στην αρχή της και δεν έχει δέσει πλήρως, είναι απόλυτα λογικό. Το ίδιο ισχύει και για την μετάφραση των τραγουδιών, η οποία ήταν πολύ ακριβής ως προς το αρχικό νόημα, αλλά η πιστή απόδοση έκανε κάποια νοήματα λίγο πιο δυσνόητα για τους μικρούληδες θεατές. Στο σύνολό της όμως είναι μια καλοδουλεμένη παράσταση και, ειδικά στο δεύτερο μέρος, οι συντελεστές έχουν χειριστεί και παρουσιάσει άψογα το ναζιστικό καθεστώς, δημιουργώντας τροφή για σκέψη σε μικρούς και μεγάλους.
Η Μαρία Γραμψα ήταν μια εξαιρετική Ηγουμένη, όπως κάθε φορά, ενώ η Άννα Φιλιππάκη με την αέρινη κίνηση και ο Ιάσονας Μανδιλάς στο ρόλο της Λιζλ και του Ραλφ, αν και άπειροι ήταν ένα ωραίο ζευγάρι. Όσον αφορά τους τέσσερις πρωταγωνιστές, ο Αργύρης Αγγέλου σαν Μαξ κλέβει την παράσταση και αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το musical είναι το στοιχείο του, ενώ η Ζέτα Δούκα αν και δεν της λείπει ούτε το ταλέντο, ούτε το physique, μου έδωσε την αίσθηση πως ήταν κάπως μαγκωμένη απέναντι στο ρόλο της Βαρώνης. Ο Άκης Σακελλαρίου μάλλον ήταν η ιδανική επιλογή για τον αυστηρό, γλυκό και βαθιά δημοκρατικό πλοίαρχο Φον Τραπ, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο δεύτερο επίπεδο και στη ζεστασιά του συγκεκριμένου χαρακτήρα. Τέλος, η Νάντια Κοντογεώργη ως γνωστόν διαθέτει όλο το πακέτο φωνής, κίνησης και ερμηνείας, έχοντας κερδίσει με το σπαθί της τα τελευταία χρόνια ρόλους σε πολύ σπουδαία musical. Πιθανόν πριν το «Κάτω Παρτάλι» να της εμπιστεύονταν δύσκολα τον ρόλο, αλλά η επιτυχία της τηλεοπτικής Βίβιαν εξαργυρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο και μπράβο της που δεν φοβήθηκε να το τολμήσει. Το μόνο μείον το οποίο θα μπορούσα να προσάψω είναι ότι θα ήθελα σε σημεία μία λίγο περισσότερο γήινη και λιγότερο στυλιζαρισμένη ερμηνεία, κυρίως στο τραγουδιστικό μέρος της παράστασης, αλλά και πάλι αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική μου άποψη.
Ο αναμφισβήτητος βασιλιάς της συγκεκριμένης παράστασης ήταν, είναι και θα είναι τα τραγούδια της, τα οποία στριφογυρίζουν στο μυαλό σου αδιάκοπα μετά το τέλος της, και φυσικά οι υπέροχοι μικροί πρωταγωνιστές της, οι οποίοι κλέβουν δικαίως όλο το χειροκρότημα. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για μία πολύ καλή δουλειά και μία ιδανική επιλογή για τις μέρες των γιορτών για όλη την οικογένεια. Κάντε δώρο στο παιδί σας το εισιτήριο και θα το δείτε σίγουρα χαμογελαστό.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από την παράσταση
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…