Γράφει ο Θανάσης Παπαζαφειρόπουλος
Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής
Κώστας Κανέλλος (Kostas Scrom)
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιά είναι τα στάδια του έρωτα; Σίγουρα αναρωτηθήκατε και τα έχετε και τα έχουμε όλοι ζήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και κυρίως, τα έχουμε τραγουδήσει! Αυτό είπαν να κάνουν, λοιπόν, η Μάγδα Βαρούχα και ο Χάρης Μακρής στην πρεμιέρα της μουσικής τους παράστασης, το περασμένο Σάββατο, στο Σταυρό του Νότου Plus.
Από την αρχή είχα προϊδεαστεί για όμορφες καταστάσεις. Πολύ ωραία προώθηση στα μέσα δικτύωσης, πετυχημένο artwork στην αφίσα και ιδιαίτερα πικάντικο το μότο αντίθεσης «Χώρια-Μαζί», που έδινε τον τίτλο στο πρόγραμμα. Η πρωτοτυπία του όλου εγχειρήματος δεν έγκειται τόσο στην ιδέα αυτή καθ’ αυτή αλλά στο ξετύλιγμα αρκετών ενδιάμεσων καταστάσεων ανάμεσα στον έρωτα και το χωρισμό, που λειτούργησαν σαν ενότητες τραγουδιών και έστησαν το πρόγραμμα με έναν τρόπο ιδιαίτερα γόνιμο. Οι δύο νέοι καλλιτέχνες, μοιράστηκαν τον περισσότερο χρόνο στη σκηνή. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει αν ήθελαν να πουν μέσα από τα τραγούδια ιστορίες μεταξύ δύο προσώπων; Και τις είπαν μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Εντάξει, στην αρχή ομολογώ πως με άγχωσαν και μένα ως θεατή με το – δικαιολογημένο κατά τ’ άλλα – άγχος τους, γρήγορα όμως βρήκαν παλμό και σύμπνοια και έδωσαν μοναδικά ντουέτα.
Κάπως έτσι, οι «γραμμές της γνωριμίας έμπλεξαν», ήρθε ο έρωτας και έφερε τη σχέση και την ανεμελιά, αυτή που σε κάνει «να αφήνεσαι σαν πόλη μια νύχτα του Σαββάτου» στην αγκαλιά του ανθρώπου σου. Η καθημερινή τριβή, τα άγχη, αυτό το εγώ που υπερισχύει κάποιες φορές, φέρνουν προβλήματα που κάνουν την αγάπη να μοιάζει με ένα «μικρό Τιτανικό». Και τα προβλήματα φέρνουν την απόσταση, που σε κάνει να εύχεσαι να «ήσουν εισιτήριο στην τσέπη του άλλου» γιατί έστω και νοητά θέλεις να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι στη σκέψη του. Τα βάρη φέρνουν τον χωρισμό και ένα σωρό επακόλουθα, που σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν κύκλο και καταλήγουν πάλι στο «μαζί» ενώ σε κάποιες άλλες οδηγούν στο οριστικό «χώρια».
Χωρίς να θέλω να επεκταθώ περαιτέρω και να προδώσω το πλουραλιστικό πρόγραμμα των παιδιών, αυτό είναι σε αδρές γραμμές το πλαίσιο τους. Στερούμενοι προσωπικής δισκογραφίας, έχοντας ωστόσο κάποιες προσωπικές στιγμές που ενέταξαν και στο πρόγραμμα (Τα «Όνειρα» η Βαρούχα και το «Πες μου ποιός μπορεί» ο Μακρής), επέλεξαν τραγούδια από όλο το φάσμα της ελληνικής δισκογραφίας και όλα τα είδη, από μπαλάντες μέχρι λαϊκά, σε ένα χορταστικό πρόγραμμα που διήρκεσε αρκετές ώρες. Φωνητικά ολόσωστοι, ακούραστοι, με τις δικές του ιδιαίτερες στιγμές ο καθένας, έβαλαν στο πρόγραμμα ό, τι χρειαζόταν και τίποτα παραπάνω. Μια συνταγή με τα απολύτως απαραίτητα: το λυγμό της Βαρούχα και τη στιβαρότητα του Μακρή.
Μια ακόμα παράσταση αυτό το Σάββατο. Μην τους χάσετε. Είναι από τις πιο φρέσκες και νέες προτάσεις αυτή την περίοδο και θεωρώ ότι έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους να δώσουν περισσότερα όμορφα δείγματα και της δικής τους δουλειάς.
*** Ευχαριστούμε το Μιχάλη Τσεσμετζή και τον Κώστα Κανέλλο (Kostas Scrom) για την παραχώρηση των φωτογραφιών τους.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…